Mikozis Fungoides tanılı olgularda sitokin gen polimorfizmi

Abstract

Mikozis Fungoides (MF) en sık görülen t- hücreli deri lrenfoması çeşidi olup, deride CD4+ TH infiltrasyonu ile karakterizedir. Sitokinlerin MF gelişiminde temel rol oynadığı düşünülmektedir ve sitokin profilinde TH-1'den a TH-2'ye kayma hastalık progresyonuna eşlik etmektedir.sitokin üretimi genetik olarak kontrol edilmektedir ve sitokin genlerinin alelik varyasyonları sitokinlerin düşük veya yüksek miktarlarda üretimi ile ilişkilidir.bu çalışmanın amacı, MF gelişimi veya progresyonu için risk oluşturan sitokin gen polkimorfizmlerini saptayabilmektir. 55 mikozis fungoidesli olgunun, IFN-y+874 (TH-1 sitokin), IL-10-1082, IL-6-174 (TH-2 sitokin), TGF-ß1 codon 10 and codon 25 ve TNF-a-308 gen polimorfizmleri yaş ve cinsiyet yönünden karşılaştırılmış 50 kontrol grubu ile karşılaştırıldı. IFN-y+874, IL-10-1082, IL-6-174 ve TNF-a-308 gene polymorfizmleri için Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism metodu uygulandı. TGF-ß1 kodon-10 ve kodon-25 DNA sekans analizi ile belirlendi. Sitokinlerin genotip dağılımının karşılaştırılmasında ki-kare veya fisher's exact testi kullanıldı. P <0.05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.Hasta ve kontrol grubunda incelenen beş sitokin genlerinin hiçbirinde genotip dağılım anlamlı farklılık göstermedi. Bizim çalışmamız çalışılan sitokin gen polimorfizmlerinin hastalık gelişimi veya progresyonu için risk faktörü olmadığını göstersede geniş serili ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Mycosis Fungoides (MF) is the most common form of the cutaneous T-cell lymphoma, characterized with CD4+ TH infiltration in the skin. Cytokines are considered to play a crucial role in the development of MF. Shift from a TH-1 to a TH-2 cytokine profile accompanies with disease progression. Cytokine production is under genetic control and allelic variations of cytokine genes associated with lower or higher production of cytokines. The aim of this study was to determine any possible cytokine gene polimorphism that representing as a risk factor for development or progression of MF. Genotyping for IFN-y+874 (TH-1 cytokine ), IL-10-1082, IL-6-174 (TH-2 cytokines), TGF-ß1 codon 10 and codon 25 and TNF-a-308 was undertaken for 55 Turkish patients with MF and compared with age and sex matched 50 healthy control groups. Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism method was applied for IFN-y+874, IL-10-1082, IL-6-174 and TNF-a-308 gene polymorphisms. TGF-ß1 was genotyped by direct DNA sequencing of PCR amplified gene products for codon 10 and codon 25 polymorphisms. x2 test or the Fisher's exact test were used to compare the genotype distribution of cytokines as well as frequencies of genotype variations. P values of <0.05 were considered statistically significant. Genotype distribution showed no significant differences between the patients and the controls for any of five investigated cytokines. Although our study suggests that any of studied cytokine gene polimorphism is not a risk factor for development or progression of disease in Turkish population further studies on larger numbers of cases are needed.