Bir eğitim hastanesinde çocuk hekimlerinin gelişimsel kalça displazisi ile ilgili bilgi düzeyleri

Abstract

Giriş: Kalçanın en sık rastlanan doğumsal patolojisi olan gelişimsel kalça displazisi (GKD) erken tanı ve tedaviyle tamamen iyileştirilebilir. Erken tanı ve tedavi, sağlık çalışanlarının konu ile ilgili yeterli bilgiye sahip olmasıyla sağlanabilir. Çalışmamızda, bir eğitim hastanesinde görev yapan çocuk hekimlerinin GKD hakkında bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi ve güncel bilgilerin gözden geçirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Zeynep Kamil Kadın ve Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde görevli çocuk hekimlerinin GKD hakkında etiyopatogenez, risk faktörleri, fizik muayene, tanı ve tedaviyle ilgili çoktan seçmeli sorulardan oluşturulmuş anket formunu yanıtlaması istendi. İstatistiki değerlendirme için NCSS 2007® USA paket programı kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya 39 asistan, 21 uzman toplam 60 çocuk hekimi katıldı. Ailede GKD varlığı, kundaklama, makat geliş, kız cinsiyet ve oligohidramnios hekimlerin ≥%70’inin bildiği risk faktörleriydi. Metatarsus adduktus, Larsen sendromu ve konjenital diz çıkığı en az oranda (≤%10) bilinen risk faktörleriydi. Asistan ve uzman hekimler arasında risk faktörlerinden tortikollis, çoğul gebelik, birinci bebek, metatarsus adduktus’un bilinme oranlarında istatistiksel anlamlı (p<0,05) fark saptandı. GKD tanısında uzman hekimler fizik muayene ve direkt grafi gibi konvansiyonel yöntemleri, asistan hekimler ise bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme gibi ileri görüntüleme yöntemleri seçme eğilimindeydi. Uzman hekimlerden anlamlı farklı olarak asistan hekimlerin %30,7’si asetabulum gelişiminde femur başı mekanik uyarısı dışındaki faktörleri en önemli etmen olarak düşünmekteydi (p<0,05). Asistanlık süresi, uzmanlık süresi ve çocuk sahibi olma ile bilgi düzeyleri arasında anlamlı ilişki bulunmadı. Sonuç: Çocuk hekimlerinin GKD hakkında mevcut bilgi düzeylerinin arttırılması ve güncellenmesi GKD’yi önleme, tanı ve tedavide başarı oranlarını artıracaktır.

Introduction: Developmental dysplasia of the hip (DDH) is the most common hip pathology which can be prevented with early diagnosis and treatment. Prevention, early diagnosis and treatment can be achieved if health professionals are endowed with adequate knowledge. Here, we aimed to evaluate the knowledge level of pediatric trainees and specialists in an education and training hospital and to review the up-to-date information about DDH. Materials and Methods: A multiple choice questionnaire about etiopathogenesis, risk factors, diagnosis and treatment of DDH was answered by the pediatric trainees and specialists in Zeynep Kamil Maternity and Children Education and Training Hospital, İstanbul. NCSS 2007®, USA Software Program is used for statistical analysis. Results: Thirty-nine pediatric residents and twenty-one pediatric specialists were enrolled to the study. Person with DDH in the family, swaddling, breech presentation, female gender, oligohydroamnios were risk factors known with rate ≥70%. Metatarsus adductus, Larsen syndrome, congenital knee dislocation were the least known risk factors (≤10%). The recognition rates of residents and specialist about torticollis, multiple gestation, first born baby and metatarsus adductus as risk factors were statistically different (p<0.05). For the diagnosis of DDH, specialist tended to use conventional methods like physical examination and direct radiographs while residents chose computerized tomography and magnetic resonance imagining. Pediatric residents thought cigarette smoking (48.7%) and factors other than mechanic pressure of femoral head for the acetabular development (30.7%) as most responsible factors (p<0.05). There was no relationship between duration of residency, duration of being specialists, bearing children and knowledge about DDH. Conclusions: The actual knowledge of pediatricians about DDH should be improved and updated for the success of prevention, diagnosis and treatment of DDH.