Çocukluk çağında portal hipertansiyon: İki merkez deneyimi ve literatür incelemesi

Abstract

Giriş: Bu çalışmada portal hipertansiyon (PHT) nedeni ile izlediğimiz hastalarımızın değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 2005-2013 yılları arasında izlenen toplam 21 PHT’li hasta retrospektif olarak demografik verileri, başvuru nedenleri ve uygulanan tedaviler açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan hastaların ortalama yaşı 9,3±5,3 yıl olup, %38,1’i kız, %61,9’u erkek idi. Hastaların %28,6’sının gastrointestinal sistem (GİS) kanaması, %14,3’ünün karında şişlik, %28,6’sının splenomegali, %9,5’inin hepatosplenomegali ve %19’unun karaciğer fonksiyon testlerinde yükseklik nedeni ile başvuru sonrası PHT tanısı aldığı görüldü. Ortalama tanı yaşı 6,8±4,7 yıl, ortalama izlem süresi 3,4±1,7 yıl idi. Üst GİS endoskopisinde hastaların %85,7’sinde özofagus varisleri saptanmış, bir hasta dışında tüm hastalara beta bloker tedavi başlanmıştır. Hastaların izlemleri süresince %52,4’ünde PHT sekonder GİS kanaması görülmüştür. Hastaların %4,8’ine skleroterapi, %19’una bant ligasyonu, %23,8’ine bant ligasyonu ve skleroterapi beraber uygulanmıştır. Bir hastaya rex şantı ve iki hastaya distal splenorenal şant yapılmıştır. Sonuç: PHT takibinde varis kanaması en önemli komplikasyondur. Hastalarda erken tanı ile medikal, endoskopik ve cerrahi önlemlerin alınması sonucu portal hipertansiyon komplikasyonları engellenebilir.

Introduction: In this study, our objective is to make an assessment of the patients whom we have followed with portal hypertension. Materials and Methods: A total of 21 portal hypertension patients, followed between 2005 and 2013, were evaluated retrospectively with regards to demographic data, complaints leading to their application and treatments they received. Results: The average age of the patients was 9.3±5.3, 38.1% of the patients were female and 61.9% were male. Of the patients, 28.6% received portal hypertension diagnosis due to gastrointestinal system bleeding, 14.3% due to abdominal distention, 28.6% due to splenomegaly, 9.5% due to hepatosplenomegaly and 19% due to elevated liver function tests. The average age of receiving the diagnosis was 6.8±4.7 and duration of the follow-up was 3.4±1.7 years. Of the patients, 85.7% had esophageal varices according to the upper gastrointestinal system endoscopy and beta-blocker therapy was applied to all patients except for one. The follow-up of the patients revealed that 52.4% of them had gastrointestinal bleeding secondary to portal hypertension. The patients received sclerotherapy (4.8%), band ligation (19%), band ligation and sclerotherapy together (23.8%). One patient received Rex Shunt and two patients had distal splenorenal shunt. Conclusions: Variceal hemorrhage is the most important complication observed in the follow-up of the portal hypertension. Portal hypertension complications can be prevented with early diagnosis as a result of taking medical, endoscopic and surgical measures.