Kolşisin tedavisi altındaki ailevi akdeniz ateşi tanısı ile takip edilen çocuk hastalarda vitamin B12 düzeylerinin değerlendirilmesi

Abstract

GİRİŞ ve AMAÇ: Ailevi Akdeniz Ateşi (AAA), ateş ve serözit atakları ile karakterize otoinflamatuvar bir hastalıktır. Düzenli olarak kullanılan günlük 1-2 mg kolşisin tedavisi ile AAA atakları azalmakta ya da tamamen geçmektedir. Bu çalışma ile pediatrik AAA hastalarında serum vitamin B12 düzeylerinin değerlendirilmesi, kolşisin tedavisinin süresi ve dozu ile vitamin B12 düzeyi arasında ilişki olup olmadığının araştırılması planlanmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: En az bir yıldır düzenli kolşisin tedavisi alan AAA tanılı 98 çocuk hasta ile yaş ve cinsiyet olarak benzer özellikteki 49 sağlıklı birey çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar almakta oldukları kolşisin süresine (≤ 3 yıl ve > 3 yıl) ve kolşisin dozuna (≤1 mg/gün ve > 1mg/gün) göre iki gruba ayrılmıştır. BULGULAR: Hasta ve sağlıklı bireyler arasında vitamin B12 düzeyleri arasında istatiksiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (295,14 ± 171,62 pg/mL ile 301,55 ± 148,86 pg/mL, p=0,66). 3 yıl ve daha az süredir kolşisin tedavisi alan hastalar (310,22± 141,5 pg/ml ) ile 3 yıldan daha uzun süredir kolşisin tedavisi alan hastaların (281,81± 170,47 pg/ml) vitamin B12 düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı (p=0,589). 1 mg/gün ‘den fazla miktarda kolşisin tedavisi alan hastaların medyan vitamin B12 düzeyleri, 1 mg/gün ve daha az miktarda kolşisin tedavisi alan hastaların medyan vitamin B12 düzeylerine göre anlamlı olarak düşük bulundu (197 pg/ml ile 275 pg/ml, p=0.04). TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamız ışığı altında düşünüldüğünde düzenli kolşisin tedavisi alan hastalarda vitamin B12 düzeylerinin bakılmasına gerek yoktur. Ancak yüksek dozlarda kolşisin alan hastalarda vitamin B12 düzeyinin düşük olabileceği akılda tutulmalıdır.

INTRODUCTION: Familial Mediterranean fever (FMF) is an auto inflammatory disease characterized by acute, short episodes of serosal membrane inflammation and fever. Regular prophylactic treatment with colchicine at a dose of 1 – 2 mg daily prevents or substantially reduces FMF attacks and complications. The aim of this study is to evaluate the serum vitamin B12 levels in pediatric FMF patients and also compare the duration and dosage of colchicine therapy and vitamin B12 levels. METHODS: Ninety-eight pediatric FMF patients on at least one-year colchicine therapy and age and sex matched 49 healthy controls were enrolled. Complete blood count and vitamin B12 levels were measured. Patients were divided into two groups according to the duration (more than 3 years and less than 3 years) and dosage (more than 1mg/day and less than 1mg/day) of colchicine therapy. RESULTS: The mean vitamin B12 values were not significantly different between the patient and control groups (295.14 ± 171.62 pg/mL vs. 301.55 ± 148.86 pg/mL, p=0.66). Mean vitamin B12 level of the patients that were on colchicine therapy for more than 3 years (208.37±40.57 pg/ml) was not significantly different from the patients who were on colchicine therapy for less than 3 years (390.77±124.19) (p=0.0001, p<0.005). Median vitamin B12 levels were significantly lower in patients who received 1mg/day and higher colchicine therapy than the patients that received less than 1mg/day colchicine therapy (275 pg/ml vs. 197 pg/ml, p=0.04). DISCUSSION and CONCLUSION: According to our study results there is no need to evaluate serum vitamin B12 levels regularly in patients receiving colchicine treatment. On the other hand vitamin B12 levels may be decreased in patients on high dosage of colchicine.