Akne rozasealı hastalarda serum endokan ve indolamin 2,3 dioksijenaz düzeyleri ve tanısal değeri

Abstract

Akne rozasea (AR) yüz derisini etkileyen kronik inflamatuar bir deri hastalığıdır. Hastalık flaşing, fasial eritem, inflamatuar papül, püstül ve telenjiektazik lezyonlarla karakterizedir. En sık yüz bölgesi, nadiren de saçlı deri, kulak arkası, boyun bölgesi tutulur. Genetik ve çevresel faktörler (ısı,ultraviyole, baharat, alkol, stres gibi), enfeksiyöz nedenler ve bağışıklık sisteminin de yer aldığı birçok tetikleyici mekanizma bulunmakla beraber patofizyolojisi tam olarak net değildir. İndolamin 2,3 dioksijenaz (İDO) triptofan katabolizmasında ilk basamakta yer alan 45 kD ağırlığında 407 aminoasitten oluşan sitozolik, hem ihtiva eden bir enzimdir. Otoimmün hastalıklar, fetomaternal tolerans, kanser, enfeksiyöz hastalıklar dahil olmak üzere birçok patofizyolojik durumla ilişkilendirilmiştir. Esansiyel bir aminoasit olan triptofanı tüketerek hem T lenfositlerin hem de patojenlerin proliferayonunu engeller. İnterferon-γ gibi proinflamatuvar sitokin uyarılarıyla antijen sunan hücrelerden eksprese edilir ve esas rolü immün supresif etkidir. Endokan 20 kDa ağırlığında 165 aminoasitten oluşan sisteinden zengin bir proteoglikandır. Akciğer, deri ve yağ dokusunun yanı sıra koroner ve pulmoner arterlerin mikrovasküler endotelyal hücrelerinde eksprese edilir. Endokan çeşitli malignitelerin patogenezinde ve inflamatuar hastalıklarda rol oynar. Hücrenin adezyon, migrasyon ve proliferasyon gibi biyolojik süreçlerinin regülasyonunda rol oynar. Özellikle vasküler endotelyal büyüme faktör ile ekspresyonu artar. Bu çalışmada etyopatogenezinde immun sistem değişikliklerinin suçlandığı AR ile İDO arasındaki ilişki incelendi. Ayrıca ciltte dilate vasküler yapıların görüldüğü AR ile endotel belirteci kabul edilen endokan arasındaki ilişki incelendi. Çalışmaya, 81 gönüllü katıldı. AR'li hasta grubu 52 bireyin (36 kadın, 16 erkek), kontrol grubu herhangi bir hastalığı bulunmayan 29 sağlıklı (21 erkek, 8 kadın) bireyin dahil edilmesiyle oluşturuldu. Serum İDO ve endokan düzeyleri ELISA yöntemiyle belirlendi. Serum İDO düzeyleri AR'li hastalarda sağlıklı gruba göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu (p<0,001). Hastalar AR seyrine (alevli/remisyon) ve tipine (eritematöz/papülopüstüler) göre de gruplandırıldı. Remisyon dönemindeki AR'li ve papülopüstüler tipteki AR'li hastaların serum İDO düzeylerinin kontrole göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek olduğu gözlendi (sırasıyla p=0,002, p=0,001). Cinsiyete göre serum İDO düzeyleri incelediğinde ise kadın AR'li hastaların sağlıklı kadınlara göre serum İDO düzeyleri yüksek bulundu (p<0,001). Serum endokan düzeyleri açısından hasta ve kontrol grupları arasında bir fark bulunmadı. Remisyon dönemindeki AR hastalarının serum endokan düzeyleri alevli dönemdeki AR hastalarına göre anlamlı yüksek bulundu (p=0,014). AR'nin tipinin serum endokan düzeyleri üzerine etkisinin olmadığı görüldü. Cinsiyete göre serum endokan düzeyleri incelediğinde de gruplar arasında fark gözlenmedi. Ayrıca serum İDO ve endokan düzeyleri arasında korelasyon bulunmadı. Parametrelerin tanısal değeri araştırıldığında AR'li kadın hastalarda için 47,1 ng/mL'lık cut-off değeri ile serum İDO düzeyinin yüksek sensitivite (%83,3) ve spesifiteye (%76,1) sahip olduğu gözlendi. Sonuç olarak bu çalışma ile ilk kez immuntoleransla ilişkili bir parametre olan serum İDO'nun AR'li hastalarda arttığı görüldü. Ancak serum İDO düzeylerinin değerlendirilmesi sırasında cinsiyetinde önemli olduğu saptandı. Beklenenin aksine lokal vaskülarite artışı ile seyreden AR ile serum endokan düzeyleri arasında ilişki saptanmadı.

Acne rosacea (AR) is a chronic inflammatory skin disease affecting the facial skin. The disease is characterized by flashing, facial erythema, inflammatory papules, pustules and telangiectatic lesions. It is most commonly involved in the face region, rarely in the scalp, behind the ear, neck region. Pathophysiology is not entirely clear, as there are many triggering mechanisms, including genetic and environmental factors (such as heat, ultraviolet, spice, alcohol, stress), infectious causes, and the immune system. The indolamine 2,3-dioxygenase (IDO) is a cytosolic, biosynthetic enzyme composed of 407 amino acids of 45 kD in the first step in tryptophan catabolism. Autoimmune diseases have been associated with some pathophysiological conditions including fetomaternal tolerance, cancer, and infectious diseases. By consuming tryptophan, an essential amino acid, it inhibits proliferation of both T lymphocytes and pathogens. By proinflammatory cytokine release such as interferon-γ, it is expressed from antigen-presenting cells, and the main role is the immunosuppressive effect. Endocan is a structurally cysteine-rich proteoglycan composed of 165 amino acids at 20 kDa. It is excreted in the microvascular endothelial cells of the lung, skin and fat tissue as well as coronary and pulmonary arteries. Endocan plays a role in the pathogenesis of various malignancies and inflammatory diseases. It plays a role in the regulation of biological processes such as adhesion, migration and proliferation of the cell. Especially its expression is elevated by vascular endothelial growth factor. In this study, we investigated the relationship between IDO and AR, which is implicated in changes in the immune system for the etiopathogenesis. We also investigated the relationship between AR disease, in which dilated vascular structures were seen on the skin, and endocan as an endothelial marker. 81 volunteers participated in the study. The AR group consisted of 52 subjects (36 females, 16 males) while the control group consisted of 29 healthy subjects (21 males, 8 females) without any disease. Serum IDO and endocan levels were determined by ELISA. Serum IDO levels were significantly higher in patients with AR compared to healthy group (p <0,001). Patients were also grouped according to the period of the AR (exacerbation / remission) and type (erythematotelangiectatic / papulopustular). Serum IDO levels of patients in remission period of AR and papulopustular type of AR were significantly higher than the control (p=0,002, p=0,001, respectively). When serum IDO levels were compared according to sex, serum IDO levels of female AR patients were higher than healthy ones (p<0,001). There was no difference between patient and control groups regarding serum endocan levels. Serum endocan levels of AR patients in the remission period were significantly higher than those in the AR patients in the exacerbation period (p=0,014). It was seen that the type of AR had no effect on the serum endocan levels. There was no difference between groups when serum endocan levels were examined according to sex. There was also no correlation between serum IDO and endocan levels. When the diagnostic value of the parameters was investigated, it was observed that the serum IDO level has high sensitivity (%83,3) and spesifity (%76,1) with the cut-off value of 47,1 ng/mL for female AR patients. In conclusion, serum IDO, a parameter related to immune tolerance, was found to increase in AR patients in this study. However, serum IDO levels were found to be important in gender when assessed. Contrary to expectations, there was no correlation between serum endocan levels and AR with increased local vascularity.