Locke’da kişisel özdeşlik: Kendilik, bilinç ve hafıza

Abstract

Bu çalışmada, Locke’ın kişisel özdeşlik hakkındaki görüşleri, İnsanın Anlama Yetisi Üzerine Bir Deneme’nin ikinci kitabının yirmi yedinci bölümü olan “Özdeşlik ve Başkalık” adlı kısmın ayrıntılı analiziyle serimlenmeye çalışılacaktır. Bunun için öncelikle Locke’ın özdeşlik problemini ele alışı üzerinden “insan” ve “kişi” arasında yapmış olduğu temel ayrım incelenecektir. Sonra, kişisel özdeşliğin “kendilik”, “bilinç” ve “hafıza” ile olan bağlantısı irdelenecektir. Daha sonra ise Locke’ın görüşlerine yönelik kimi eleştiriler açıklanacaktır. Locke’ın kişisel özdeşlik, “kendilik”, “bilinç” ve “hafıza”ya dair görüşlerinin zeminde onun zihni tabula rasa olarak değerlendiren ve bilginin kaynağı olan “duyum” ve “refleksiyon/düşünüm”den gelen idelere dayalı ampirist yaklaşımının bulunduğu ve onun bu soruşturmasının özellikle hukuk ve devlet anlayışının oluşumunda önemli rol oynadığı iddia edilecektir. Bununla birlikte kişisel özdeşliğin tam olarak anlaşılabilmesi için Locke’ın zihnin “tutma” olarak adlandırdığı işlevin edilgin yapısının da dikkate alınması gerektiği öne sürülecek, Locke’ın görüşlerine yönelik asıl eleştirinin kendi sisteminin dayanaklarına binaen hafızanın saf bir cihetine imkân vermemesi bakımından yapılmasının önemli olduğu iddia edilecektir.

In this study, Locke’s views on personal identity will be expounded by a detailed analysis of the chapter “Of Identity and Diversity” in the twenty-seventh chapter of An Essay Concerning Human Understanding. To this end, at first we will examine the fundamental distinction between “man” and “person” by the way of Locke’s approach to the identity problem. Second, it will be examined the connection of personal identity with “self”, “consciousness” and “memory.” After that, it will be explained some criticisms of Locke’s views. It will be argued that Locke's views on personal identity, “self”, “consciousness” and “memory” are based on an empiricist approach asserted from “sensation” and “reflection”, which defined the mind as tabula rasa and the source of information. And this investigation of his will be played an important role in the formation of understanding of law and state in particular. However, in order to fully understand personal identity, it will be argued that, to consider that the passive structure of the function called “retention” of the mind, and that it is important that the main criticism of Locke’s views is that; according to his system memory does not have any pure function of its own.