Varoluşsal analizler ve dini semboller

Abstract

Bu makalenin amacı, yirminci yüzyılın pek çok felsefe, edebiyat ve sanat temsilcisinin varoluşsal sorulara gösterdiği ilginin, dini sembollere yaklaşımı yeniden nasıl canlandırdığznı incelemektir. Çünkü dini semboller kısmen, varoluşçu soruların ilgilendiği şeyle ilgilenmenin bir başka yoludur; onlar, kısmen de durımı içinde (situation) ima edilen sorulara birer cevap oluşturın·lar. Dini semboller, insandan ve insanın maruz kaldığı çıkmazdan söz ettiklerinde bunlardan ilki, yani varoluşsal sorular; Tanrı'dan ve Tanrı 'mn bu çıkmaza tepkisinden söz ettiklerinde ise bu kez ikincisi söz konusudur. Ancak Tillich 'e göre, dini sembolleri öncelikle lafzi olarak alan ve daha sonra da saçma görerek reddeden varoluşsal analizler, onların modern zihinlerden atılmasım daha da zorlaştırmıştır. Sembolizme herhangi bir saldırı, daha derin bir seviyede yani sembolizm düzleminde yürütülmelidir. Gerçek sembollerin üstesinden, onların lafzi tahriflerinin tenkitleriyle değil yalnız ve yalnız diğer gerçek sembollerle gelinebilir.

The aim of this paper is to investigate how the interest by the many representatives of twentieth-century philosophy, literature and art to existential questions has revived the approach to religious symbols. For religious symbols are partly a way of stating the same situation with which existential analyses are concerned; partly they are answers to the questions implied in the situation. They are the former when they speak of man andhis predicament. They are the fatter when they speak of Gad and his predicament. But according to Tillich, existential analysis has made it more dif.fıcult for the modern mind to dispose of religious symbols by first taking them literally and then properly rejecting them as absurd Any attack on symbolism must be conducted on a much deeper !eve!. namely that of symbols itself. Genuine symbols can be overcome only by other genuine symbols, not by criticism of the ir litera/istic distortion.