AB’nin normatif güç kimliği ve Suriye mülteci krizi arasındaki ilişki üzerine Ian Manners’ın teorik yaklaşımı çerçevesinde politik bir analiz

Abstract

Avrupa Birliği’nin (AB) Suriye mülteci krizinin yönetimi noktasında izlediği politika uluslararası siyasette ve akademik literatürde eleştirilere maruz kalmıştır. Bu eleştirilerin önemli bir kısmı, AB’nin krize yönelik izlediği göç politikasının onun normatif güç kimliği ile uyumlu olup olmadığına odaklanır. AB, Ian Manners’ın teorik çerçevesine referansla sıklıkla normatif bir politik güç şeklinde tanımlanır. Normatif güç olan AB’nin mülteci krizine yönelik izlemesi gereken politikanın özetle şöyle bir nitelik göstermesi beklenir: AB değerleri ve bilhassa insan hakları odaklı, ulusüstü seviyede, kapsayıcı, proaktif ve uzun vadeli bir politika. Bu politika, başka bir deyişle, realist güç politikası eksenli, krizinin özellikle güvenlik boyutuna odaklanan, dışsallayıcı, reaktif ve kısa vadeli bir göç politikası olmamalıdır. Bu çerçevede, bu çalışmanın amacı, AB’nin Suriye mülteci krizine yönelik benimsediği göç politikasının AB’nin normatif güç kimliği ile uyumlu olup olmadığını incelemektir. Metodolojik olarak AB’nin göç politikası, teknik ve doktrinel yasal bir analizle detaylıca değil, AB’nin normatif kimliğine referansla teorik ve analitik olarak incelenmiştir.

European Union’s (EU) Migration policy on the Syrian refugee crisis, which has been embraced by the Union with regard to the management of the crisis, has been subjected to criticisms in the international politics and scholarly literature. A significant portion of these criticisms focuses on whether the EU’s policies on the Syrian refugee crisis are incompatible with its normative power identity. EU is described as a normative political power with reference to the theoretical framework provided by Ian Manners. Normative power EU’s migration policy on the Syrian refugee crisis is therefore expected to have the following features: EU values, especially human rights, based; at the supranational level, inclusive, proactive and long-reaching. This policy, in other words, should not be a policy which focuses on the security dimension of the crisis, is realist power politics and externalization oriented, reactive and short-sighted. In this sense, this study aims to examine whether the EU’s policy on the Syrian refugee crisis is compatible with its normative power identity. Methodologically, EU’s migration policy is examined by adapting, not a detailed technical and doctrinal legal, but a theoretical and analytical method with reference to the EU’s normative identity.