Sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıfları personelinin hukuki statüsü ve ilave tediye problemi

Abstract

Ülkemizde 1986 yılında sosyal yardım organizasyonunu devlet tarafından sağlanması amacıyla Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları kurulmuştur. Kurulan bu vakıflar yasadan kaynaklanan birtakım ayrıcalıklara sahiptir. Bu ayrıcalıklar sebebiyle SYD Vakıfları ülkemizde faaliyet gösteren diğer vakıflara nazaran bir takım kamu gücü kullanmaktadır. Kullandıkları bu kamu gücü sebebiyle vakıfların diğer vakıflara göre hukuki niteliği farklılaşmaktadır. Böylece bu kamu ayrıcalığı nedeniyle SYD Vakıflarına kamu kurumu niteliğinin addedilmesi yerinde ve isabetli olmuştur. Kuruma kamu kurumu niteliği verilmesi bu vakıflarda çalışan personellerin özlük haklarında da diğer özel hukuk tüzel kişiliğine sahip kurumlara nazaran birtakım yeni haklar tanımaktadır. Özellikle bu vakıfların kamu kurumu olarak kabul edilmesi sonucunda kurum personellerine 6772 sayılı kanundan kaynaklanan İlave Tediyenin ödenmesi gündeme gelmiştir. Ancak kurum yetkilileri ilave tediye ödemelerini ödemekten kaçınmışlar ve sürekli özel hukuk tüzel kişiliği olan bu kuruma kamu kurumu kimliğinin addedilemeyeceğini ve personele yeterince ek ödeme yapıldığı gerekçesiyle ilave tediye hak sahipliği olmadığını ileri sürmüşler ve buna ilişkin mevzuat değişikliğine gitmişlerdir. Bu çalışmanın amacı kanundan kaynaklanan ilave tediye ödemesi ile sözleşmesel ikramiye arasındaki farklılıkları incelemek ve bu farklılığın meydana getirdiği somut uyuşmazlığın SYD Vakıfları özelinde değerlendirmesini yapmaktır. Çalışma üç bölüm halinde hazırlanmıştır. İlk bölümde SYD Vakıflarının kuruluşu ve hukuki niteliğini, ikinci bölümde SYD Vakfı çalışanlarının personel rejimi ve personelin hukuki statüsü son bölümde ise SYD Vakfı çalışanlarının ilave tediye hak sahipliğini ve bu konuda yaşanan tereddütlere ilişkin yargının yaklaşımını incelenmiştir.

In our country Social Assistance and Solidarity Foundations (SASF) were founded in 1986 with intentions to provide social welfare organisations by government. These foundations have some privilages due to law. Because of these privilages, SASFs use public force unlike other active foundations which causes legal characteristics of these foundations differ from others. Its a right and precise decision that SASFs are considered as public institutes. The acceptance of SASFs as public institutes entitles some personal rights to workers of these foundations compared to foundations that have private entity. As a result of considering these foundations as public institute, matter of additional imbursement payments to SASF employees came up according to Law no: 6772. However, executives abstain from paying the imbursement and claim that foundation has private entity therefore cannot considered as public entity which results in no right to claim additonal imbursement.The aim of this work is to study the differences between additional imbursement and contractual bonus arising from the law and to evaluate the concrete incompatibililty caused by these differences in the context of SASFs. Our study is designed as three sections. Assessment of foundation and legal nature of SASFs were made in first section, whereas in second section personnel regime and legal status of SASF employees were assessed. In the final section right ownership of SASF employees on additonal imbursement and approach of judiciary to hesitations on this issue was reviewed.