Evrensellik ve yerellik arasında bir teoloji arayışında fiili irfanın önemi

Abstract

Bu yazının asıl amacı, evrensel ve yerel bir teoloji arayışında fiili irfan (phronesis) ve praksisin önemine işaret etmektir. Bu bağlamda etiğe de dolaylı olarak göz atılmıştır. Çünkü din ve ahlak bir ölçüde toplumsal olarak yerel ve tikel olana bağlıdır ve bu nedenle modernitenin yereli iptal etmek suretiyle evrensele ulaşma amacı bir yanılsamadır. Acaba evrensellik ve nesnellik arayışı İslam düşüncesinde de var mıdır? Fiili irfan, evrensel ve yerel arasında özgün bir aracılık ihtiva eden bir bilme ve düşünme biçimidir. Bu, gerçekte, bir şeyin nasıl yapılacağının, uygulanacağının bilgisinin (etik akıl), hem evrensel hem de tikel olan şeyin içinde belirlendiğini ifade eden bir akıl yürütme tarzıdır.

The main purpose of this paper is to point out the importance of phronesis and praksis phronesıs ın ınvestıgatıng a theology between unıversal and patıcular. So ethics has been looked at inderectly in this context. Because religion and morality are always to some degree tied to the socially local and particular and threfore the aspirations of the religion and morality of modernity to a universality freed from all particularity is an illusion. So is there a breaking in Islamic thought? Phronesis is a form of reasoning and knowledge that involves a distinctive mediation between the universal and the particular. In reality this is that it is a form of reasoning, yielding a type of “ethical know-how” in which both what is universal and is particular are co-determined.