Kur'an'da lehv, la'ib ve lağv kavramları

Abstract

Bir giriş ve üç bölümden oluşmakta olan tezin giriş bölümünde araştırmanın konusu, önemi, amacı ve araştırmada takip edilen yöntemler kısaca anlatılmıştır. Birinci bölümde "lehv, la'ib ve lağv" kavramının tahlili yapılmış, anlam alanları incelenmiştir. Ayrıca bu terimlerle irtibatı olan bazı kelimelerin üzerinde durulmuş, bütünlük arz etmesi açısından ilgili kelimelerin Kur'ân'daki türev ve kullanımları tablo halinde sunulmuştur. İkinci bölümde "lehv, la'ib ve lağv" kelimelerinin geçtiği âyetler incelenmiş, gerek klasik dönem gerekse modern dönem müfessirleri temel alınarak oyun ve eğlence ifadelerinin yer aldığı âyetler araştırılmıştır. Bu kavramlarla alakalı olan âyetlerin tamamı bütünlük oluşturacak şekilde ele alınmaya çalışılmıştır. Söz konusu âyetlerin doğrudan dünya hayatının yerilmesi ile ilgili olmayıp, kâfir, müşrik, münafık ve Ehl-i Kitab'ın tutum ve davranışları hakkında olduğu sonucuna varılmıştır. Çalışmanın son bölümünde ise ilgili kavramların diğer İslâmî ilimlerde nasıl kullanıldığıı ve bu kavramlara ne gibi anlamlar yüklenildiği ele alınmıştır. Bu terimler hakkındaki hadisler ve asr-ı saadet dönemi incelenmiş, mutasavvıfların oyun-eğlence ve bu konuyla bağlantılı olarak sema ve raks hakkındaki görüşleri değerlendirilmiştir.

This study is composed of four sections: introduction and three main chapters. In the introduction, the importance of the topic, methodology of the study and its limitations are briefly explained. In the first section, semantic comprehensives of concepts of lehv, la'ib and lağv were studied. Moreover, some terms related to these concepts were mentioned, as a whole, the related words that have similar and different meanings are presented in the table. In the second section, the Qur'an verses that the words of la'ib, lehv and lağv are mentioned are studied; and its verses which includes play and amusement expression are examined on the basis of the commentators in both early period and modern. All of the verses that is related to these concepts are scrutinized to be in unity. It is concluded that these verses are not directly related to criticisms of the worldly life, but it is in relation to the attitudes and behaviors of disbelievers, polytheists, hypocrites and people of the Scripture. In the last section, how the related concepts have been used and what kinds of assign a meanings have been scrutinized. The hadiths including these terms and the period of golden age (asr-ı saadet) have been examined; views of the sufis about the play-amusement and sema-raks in conjunction with this subject have been evaluated.