Bursa ilindeki sığırlarda ayak biyomekaniğinin morfolojik, radyolojik, patolojik ve taban yük dağılımı bulguları ile karşılaştırmalı araştırılması: Randomize eks-vivo çalışma

Abstract

Bu çalışmada; Bursa ilindeki sığırlarda ayak biyomekaniğinin morfolojik, radyolojik, patolojik ve taban ağırlık dağılım bulguları ile karşılaştırmalı araştırılması amaçlandı. Çalışmanın materyalini; Bursa ili ve ilçelerindeki mezbahalara getirilmiş 85 adet ineğe ait 340 adet ayak oluşturdu. İlçelerden randomize alınan 5 ineğe ait ayaklara ilçe ismi ve olgu numarası verilerek gerekli işaretlemeler yapıldı. Ayakların mekanik temizliği sonrası klinik olarak ayak derisi ile medial ve lateral tırnaklardaki lezyon varlığı incelendi. Morfolojik olarak tırnak açısı, paries ungulae uzunluğu, diyagonal paries ungulae uzunluğu, solea ungulae uzunluğu ve genişliği, iç ve dış tırnak yükseklikleri, ökçe yükseklikleri ölçüldü. Radyolojik olarak bulguların toplam sayı ve yüzdelik değerleri alındı. Histopatolojik inceleme için hastalıklı ayaklardan numune alındı, preparatlar hazırlandı ve hematoksilen eozin boyama sonrası mikroskobik incelemeler gerçekleştirildi. Footscan platformu kullanılarak taban ağırlık dağılımları belirlendi. İstatistiksel olarak morfolojik ve taban ağırlık dağılımı bulgularının grup içi değerlendirmesi ve ikili grup karşılaştırmalarında “t-testi”, ikiden fazla grup karşılaştırmalarında “tek yönlü varyans analizi” ve çoklu karşılaştırmalarda “Tukey testi” kullanıldı, gruplar arası değerlendirmelerde “Pearson Korelasyon” analizi kullanıldı. Klinik muayenede 84 inekte en az bir ayak hastalığı belirlendi. Ökçe erozyonu %80 oranda görülürken, diğer enfeksiyöz, non-enfeksiyöz ve tırnak deformasyonu gibi ayak problemleri de tespit edildi. Radyolojik olarak, en yaygın bulgu osteofitti ve phalanx proximalis’te (%89,41), procesus extensorius’ta (%78,82) ve tuberculum flexorium’da (%67,06) görüldü. Morfolojik muayenede, gruplar arasında, tırnak açısı sağ ön lateral tırnakta, iç kenar yüksekliği sağ ön lateral-medial ve sol arka lateral tırnaklarda, dış kenar yüksekliği de sağ ön medial, sağ arka medial, sol arka lateral ve sol arka medial tırnaklarda anlamlı farklılık saptandı. Grup içinde ise tırnak açısının negatif korelasyonları mevcuttu. Taban ağırlık dağılımının gruplar arası yapılan değerlendirmesinde sağ ön lateral, sağ ön medial, sol ön lateral ve sağ arka medial tırnaklarda anlamlı farklılık vardı. Grup içi taban ağırlık dağılımı ile Osmangazi ilçesi diyagonal uzunluk parametresi arasında iyi dereceli pozitif yönlü korelasyon saptandı. Sonuç olarak, sığırlarda ayak biyomekaniğini değerlendirmede ayak taban ağırlık dağılımının anlamlı sonuçlar verdiği görülmüş, bu nedenle morfolojik, radyolojik ve histopatolojik bulgular ile birlikte yapılacak biyomekanik incelemenin sığır ayaklarında daha detay bulgular sunacağı rapor edilmiştir.

In this study, it was aimed to compare the foot biomechanics of cattle in Bursa province with morphological, radiological, pathological and foot sole weight distribution findings. The material of the study was composed of 340 legs belonging to 85 cattle brought to slaughterhouses in Bursa province and its districts. District name and case numbers were given to the feet of 5 cattle randomly recruited from the districts and necessary markings were made. After mechanical cleaning of the feet, the presence of lesions on the skin of the foot and medial and lateral claws were examined clinically. Morphologically, claw angle, paries ungulae length, diagonal paries ungulae length, solea ungulae length and width, inner and outer claw heights, heel heights were measured. Radiologically, total number and percentage values of the findings were taken. For histopathological examination, samples were taken from the diseased feet, preparations were prepared and microscopic examinations were performed after hematoxylin and eosin staining. Foot sole weight distributions were determined using the footscan platform. Statistically, the “t-test” was used for in group evaluation of morphological and foot sole weight distribution findings and for pairwise group comparisons, “one-way analysis of variance” was used for more than two group comparisons, and “Tukey test” was used for multiple comparisons, and “Pearson Correlation” analysis was used for intergroup evaluations. In the clinical examinations, at least one-foot disease was detected in 84 cattle. While heel erosion was seen at a rate of 80%, other infectious, non-infectious and foot problems such as claw deformation were also detected. Radiologically, the most common finding was osteophyte and it was seen in phalanx proximalis (89,41%), processus extensorius (78.82%) and tuberculum flexorium (67.06%). In the morphological examination, a significant difference was found between the groups in the claw angle in the right front lateral claw, the inner edge height in the right front lateral-medial and left hind lateral claw, and the outer edge height in the right front medial, right hind medial, left hind lateral and left hind medial claws. There were negative correlations of claw angle within the group. In the intergroup evaluation of the foot sole weight distribution, there was a significant difference in the right front lateral, right front medial, left front lateral and right hind medial claws. A good degree of positive correlation was found between the within-group foot sole weight distribution and the parameter of diagonal length in Osmangazi district. In conclusion, it was observed that foot sole weight distribution gave significant results in evaluating foot biomechanics in cattle. Therefore, it was reported that biomechanical examination with morphological, radiological and histopathological findings would provide more detailed findings in cattle feet.