İş yükü ile iş-yaşam dengesinin işten ayrılma niyeti üzerine etkisi

Abstract

Bireyler, iş ve yaşamlarında sürekli olarak devam ettirdikleri görev ve sorumluluklara sahiptirler. Bu görev ve sorumlulukları yerine getirme çabası, iki alan arasında kurulan ve her bireyin kendi sınırlarını belirlediği bir dengenin varlığını gerektirir. İş ile yaşam arasındaki dengede önemli bir kavram ise bireylerin sahip olduğu iş yükü olmaktadır. Dengenin kurulamaması birtakım olumsuz sonuçları beraberinde getirerek işten ayrılma niyetinin oluşmasında etkili olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, iş yükü, iş-yaşam dengesi ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkilerin incelenerek, iş yükü ve iş-yaşam dengesinin işten ayrılma niyeti üzerinde etkisini araştırmaktır. Çalışmanın ilk bölümünde, teorik çerçeve verilerek üç temel kavram açıklanmıştır. İkinci bölümde kavramları birbirleriyle ilişkilendiren benzer çalışmalara ve araştırma modellerine yer verilmiştir. Üçüncü bölümde ise iş yükü ile iş-yaşam dengesinin işten ayrılma niyeti üzerine etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirilen araştırma yer almaktadır. Araştırmadaki veriler, anket yöntemi kullanılarak, Bursa ilinde bankacılık sektöründeki 102 çalışandan elde edilmiştir. Elde edilen tüm veriler ile ilgili analizler “SPSS 17.0 for Windows” programı ile gerçekleştirilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, iş yükü ile iş-yaşam dengesi arasında anlamlı ve ters yönlü; iş yükü ile işten ayrılma niyeti arasında ise anlamlı ve aynı yönlü bir ilişki tespit edilmiştir. İş-yaşam dengesi ile işten ayrılma niyeti arasında ise anlamlı ve ters yönlü bir ilişki saptanmıştır. Yapılan analizlerde modelin anlamlı olduğu ve iş yükü ile iş-yaşam dengesinin işten ayrılma niyetini etkilediği tespit edilmiştir. Cinsiyet, yaş, medeni durum, öğrenim durumu ve çalışma süresi demografik değişkenlerine göre üç kavram arasında yapılan analizlerde iş yükü ile yaş değişkeni; iş-yaşam dengesi ile medeni durum ve işten ayrılma niyeti ile öğrenim durumu arasında anlamlı ilişki tespit edilmiştir.

Individuals have duties and responsibilities that they constantly maintain in their work and lives. The effort to fulfill these duties and responsibilities requires the existence of a balance established between the two areas, in which each individual determines own limits. An important concept in the balance between work and life is the workload of individuals. Failure to establish the balance can be effective in the formation of the intention to leave, bringing along some negative consequences. The aim of this study is to investigate the effects of workload and work-life balance on intention to leave by examining the relationships between workload, work-life balance and intention to leave. In the first part of the study, three basic concepts are explained by giving a theoretical framework. In the second part, similar studies and research models linking the concepts with each other are included. In the third part, there is research conducted to examine the effect of workload and work-life balance on intention to leave. The data in the study were obtained from 102 employees in the banking sector in Bursa province, using the survey method. Analyzes of all data obtained were carried out with the "SPSS 17.0 for Windows" program. According to the results, a significant and opposite direction between workload and worklife balance a meaningful and same-directional relationship was found between workload and intention to leave. A significant and inverse relationship was found between worklife balance and intention to leave. In the analysis made, it was determined that the model was significant and the workload and work-life balance effect intention to leave. In the analysis made among three concepts according to gender, age, marital status, education level and working time demographic variables, a significant relationship was found between workload and age variable, work life balance and marital status and intention to leave and education level.