Uluslararası hukukta devletlerin içişlerine karışmama ilkesinin incelenmesi: Bangladeş örneği

Abstract

Devlet egemenliği teorisi, uluslararası hukukun ana ilkelerinden biridir. Ayrıca, uluslararası hukuk çerçevesinde devletler arası ilişkiler ve benzeri platformlarda en çok tartışılan konular arasında yer almaktadır. Günümüzde egemenliğin klasik anlayışı hakkında birçok tartışma bulunmaktadır. Küreselleşme sürecinin etkisi, uluslararası hukukun gelişimi ve benzeri sebepler, klasik egemenlik anlayışında değişikliğe yol açmıştır. Ancak, doktrinde tartışılan bu değişikliklere rağmen ilkenin bazı esas prensiplerinin korunduğu ileri sürülmektedir. Devlet egemenliği teorisinin bu esas prensiplerinden, devletlerin egemen eşitliği ve devletlerin içişlerine karışmama ilkesi önemli bir yer teşkil etmektedir. Devletlerin içişlerine karışmama ilkesi, kapsayıcı nitelikte olup “müdahale yasağı” ve “karışmama” kavramlarını içermektedir. Müdahale yasağı, doğrudan silahlı çatışma ve savaş gibi unsurları içerirken karışmama daha hafif bir niteliği taşıyan, savaşa varmayan veya dolaylı karışma unsurlarını kapsamaktadır. Modern çağdaki karışma olaylarında çeşitlilik görülmektedir. Buradan kaynaklanan nedenlerle, hangi eylemlerin yasaklanmış karışmayı oluşturacağı konusunda kesin çizgiler bulunmamaktadır. Bu tür sebeplerden, karışmama ilkesinin kapsamı ve niteliği hususunda farklı problemler yaşanmaktadır. Bunları göz önünde bulundurarak, karışmama ilkesinin hukuki olarak incelenmesi amaçlanmaktadır. İlkenin hukuki dayanakları çerçevesinde yapılan analizler neticesinde karışmama ilkesinin kapsamı ve niteliği konusunda bir sınır belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca, egemen devlet olarak Bangladeş’teki karışma olayları incelenmiştir. Bu incelemeler ve değerlendirmeler sonucunda, Bangladeş’te yaşanan olayların yasaklanmış karışma niteliğine sahip olup olmadığı ortaya çıkmaktadır. Ayrıca, Bangladeş örneği, karışmama ilkesinin kapsamı ve niteliğinin belirlenmesine katkı sunacaktır.

The theory of state sovereignty is one of the main principles of international law. It is also among the most controversial issues within the framework of international law and inter-state relations. Nowadays, there are many debates over the classical understanding of sovereignty. The impacts of the globalization process, the development of international law and similar causes have led to a change in the classical sense of sovereignty. However, despite the discussed changes, it is claimed that some of the basic principles of the theory are preserved. Among these fundamental principles of state sovereignty theory, the principle of sovereign equality of states and the principle of non-interference in the internal affairs of states constitutes an important place in international law. The principle of non-interference in the internal affairs of states is inclusive and includes the concepts of "prohibition of intervention" and "non-interference". The prohibition of intervention includes elements such as direct armed conflicts and war, while non-interference includes mild, non-war, or indirect interference elements. There are many variations in interference events in the modern or globalization era. For the reasons arising from this, there are no definitive lines as to which actions would constitute a prohibited interference. For such reasons, there are different problems arise regarding the scope and nature of the principle of non-interference. Taking into account of these points, it is aimed in this research to legally examine the principle of non-interference. As a result of the analyses carried out within the framework of the legal basis of the principle, an effort was made to draw a line on the scope and nature of the principle of non-interference. Furthermore, as a sovereign state, the interference events or activities in Bangladesh are examined. As a result of these examinations and evaluations, it is revealed in this research on whether the events in Bangladesh qualified to be prohibited interference or not. In addition, the Bangladesh case study will contribute to determine the scope and nature of the principle of noninterference in international law.