Verime yatmamış Amasya elma çeşidi ağaçlarına uygulanan Paclobutrazol'un çiçek tomurcuğu oluşumu üzerine etkileri

Abstract

Bu araştırmada verime yatmamış Amasya elma çeşidi ağaçlarına uygulanan paclobutrazol un topuz ve dolayısıyla çiçek tomurcuğu oluşumu üzerine etkileri araştırılmıştır. Uygulamalar 1990 yılında tomurcuklarda ayırımın başlamasından önce, yaz büyüme periyodunda 1000, 2000 ve 3000 ppm dazlarda yapılmıştır. İlk uygulamadan 12 gün sonra 1000 ppm lik doz ikinci kez uygulanmıştır. 2x1000 2000 ve 3000 ppm lik dozlar, terminal ve lateral.sürgün sayılarını: önemli ölçüde azaltmış, dolaylı yaldan sürgün boylarını kısaltmış-, tır. Ağaç birim hacmine ve birim gövde kesit alanına düşen spur sayısı üzerine paclobutrazol uygulamalarının, uygulamanın yapıldığı yıldaki etkileri istatistiki olarak önemli bulunmamıştır. Ertesi büyüme mevsiminde yapılan değerlendirmelere göre bir spura düşen sürgün boyu dikkate alındığında en iyi soncu 2xlQQ0 ppm lik doz vermiş bir başka değerlendirme de ise 10 cm daldaki spur sayısını arttırma bakımından en iyi sonuçları 3000 ppm ve 2x1000 ppm lik dozlar vermiştir. 2x1000 ppm lik uygulama 1 ve 2 yaşlı dallarda sürgün ve kargı oluşumunu 2000 ppm lik uygulama ise 1 yaşlı dallardaki kargı oluşumunu büyük ölçüde engellemiştir. Değişik paclobutrazol konsantrasyonlarının uygulamayı takip eden kış dinlenme periyodu sırasında 1 ve 2 yaşlı dalların kabuk dokularındaki toplam karbonhidrat ve azot kapsamı ile C/N oranlarına etkisi farklı olmamıştır.

In this study, the effects of paclabutrazal applied to nanbearing Amasya apple trees an spur and hence flower bud formation were investigated. The applications were conducted in 1990 before the commencement of flower initkıtinn during summer growth period at 1000 2000 and 3000 ppm concentrations. The 1000 ppm dose was repeated 12 days after the fist application. The doses of 2x1000,2000 and 3000 ppm significantly decreased the number of terminal and lateral shoots and indirectly shortened the shoot size. The effect of paclobutrazol applications on the number of spurs per unit volume of trees and unit trunk cross section area in the year of application were not found significant statistically. According to the assessment made in the :fallowing growth season, considering the shoot size per spur, 2x1000 ppm concentration gave the best result. In another assessment, 3000 ppm and 2x1000 ppm doses gave the best results with respect to increasing the spur number per 10 cm of branch. 2x1000 ppm application inhibited the shoot and small shoot formation on 1 year 2 year- old branches whereas 2000 ppm application inhibited the small shoot formation on 1 year-old branches. The effects of different paclobutrazol concentrations on the total carbohydrate and nitrogen contents in the bark tissues of 1 and 2 year-old branches and on C/N ratio during the winter rest period after application were not different.