Akciğer kanserinde PET/BT'nin klinik önemi

Abstract

Bu çalışmada akciğer kanserli hastaların tanı, ilk evreleme, tedavi yanıt değerlendirmesi ve rekürrens izleminde FDG-PET/BT'nin klinik önemi araştırılmıştır.Bu retrospektif çalışmaya, bölümümüzde Haziran 2006 ve Temmuz 2007 tarihleri arasında akciğer kanseri tanısı veya şüphesiyle FDG-PET/BT görüntülemesi gerçekleştirilen hastalar dahil edildi. Araştırma için yeterli klinik bilgiye (klinik tanı, klinik evreleme, uygulanan tedavi yöntemleri) ulaşılamayan hastaların ve diabetik hastaların FDG-PET/BT görüntülemeleri çalışma dışı tutuldu. FDG-PET/BT görüntülemeleri tanı/evreleme, tedavi yanıt değerlendirmesi ve tedavi sonrası izlem aşamalarına göre üç grupta toplandı. FDG-PET/BT bulguları en fazla bir ay öncesi veya sonrasında gerçekleştirilmiş ilgili konvansiyonel görüntülemeler (bilgisayarlı tomografi [BT], manyetik rezonans görüntüleme [MR], ultrasonografi [US] ve kemik sintigrafisi), histopatolojik bulgular (varsa) ve alınan nihai klinik kararlar ile karşılaştırıldı.Tanımlanan zaman aralığında dahil edilme kriterlerine uyan 186 hastanın 233 FDG-PET/BT çalışması araştırıldı. Yüz dokuz PET/BT çalışması tanı/evreleme, 74 PET/BT çalışması küçük hücreli dışı akciğer kanserinin (KHDAK) tedavi yanıt değerlendirmesi ve 48 PET/BT çalışması KHDAK klinik izlemi aşamaları kapsamında, sırasıyla Grup-1, Grup-2 ve Grup-3 araştırma gruplarına ayrılarak incelendi. Diğer iki PET/BT görüntülemesi küçük hücreli akciğer kanserli (KHAK) hastalarda tedavi yanıt değerlendirmesi amaçlı gerçekleştirilmişti, ancak yetersiz olgu sayısı nedeniyle bu iki PET/BT çalışması değerlendirme dışı tutuldu. FDG-PET/BT görüntülemeleri Grup-1 kapsamında incelenen 109 olgunun nihai klinik tanıları 92'sinde primer akciğer kanseri (89 KHDAK, 3 KHAK) ve 16'sında benign patoloji ya da akciğer kanseri dışı neoplazi olarak belirlendi. Bir olguda şüpheli olarak değerlendirilen hiler BT lezyonuna yönelik çok sayıda bronkoskopik biyopsilerde patoloji saptanmadı. FDG-PET/BT'nin akciğer kanseri tanısında duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif prediktif değeri (PPD), negatif prediktif değeri (NPD) ve doğruluğu sırasıyla %99, %59, %93, %91 ve %93 bulundu. Seksen dokuz KHDAK evrelemesinde FDG-PET/BT ile %84 hastada doğru TNM evreleme, %18 hastada doğru daha yüksek evreleme, %9 hastada doğru daha düşük evreleme yapıldı. Buna ek olarak, FDG-PET/BT, hastaların klinik değerlendirmesinde konvansiyonel görüntüleme bulgularına %43 oranında ek bilgiler sundu. Malign hiler ve mediastinal lenf nodlarının belirlenmesinde FDG-PET/BT, BT'den daha yüksek duyarlılık (%91'e karşın %27), özgüllük (%92'ye karşın %85), PPD (%88'e karşın %56), NPD (%94'e karşın %63) ve doğruluk (%91'e karşın %62) oranlarına sahipti. Hastaların N evre durumunun belirlenmesinde FDG-PET/BT BT'den daha doğru (%85'e karşın %54) bulundu. KHDAK'inde tedavi yanıt değerlendirmesi amaçlı 74 Grup-2 PET/BT çalışması incelendiğinde, tedavi öncesi ve sonrası FDG-PET/BT görüntülemelerini karşılaştırma yöntemi (22 PET/BT) ve yalnızca tedavi sonrası FDG-PET/BT değerlendirme (52 PET/BT) yönteminin her ikisinde de görüntüleme bulguları ve nihai klinik kararlar genel olarak uyumlu bulundu (sırasıyla %95 ve %98). Buna ek olarak, FDG-PET/BT, hastaların tedavi sonrası bölgesel ve toraks dışı yeniden evrelemesinde konvansiyonel yöntemlere göre sırasıyla %23 ve %15 oranlarında daha yararlı bulundu. Grup-3 kapsamında incelenen 48 FDG-PET/BT bulgularına göre, FDG-PET/BT, tümör rekürrensi izleminde ve hastaların uzun dönem takibinde konvansiyonel görüntüleme yöntemlerinden daha yararlı bulundu. Takip FDG-PET/BT ile %14 hastada radyolojik olarak belirlenemeyen malign lezyonlar gösterildi ve %31 hastada radyolojik olarak yeni saptanan ancak tanımlanamayan lezyonların metabolik karakterizasyonu yapıldı. KHDAK'li hastaların %98'inde takip FDG-PET/BT bulguları, hastaların nihai klinik kararları ile uyumlu bulundu.Sonuç olarak, FDG-PET/BT, akciğer kanserinin tanı, evreleme, tedavi yanıt değerlendirmesi ve izlem aşamalarında konvansiyonel görüntüleme yöntemlerinden daha güvenilir ve hassas bir girişimsel olmayan tanı aracıdır. KHDAK'li hastaların rutin klinik incelemelerine FDG-PET/BT'nin eklenmesi, girişimsel tanı yöntemlerine olan ihtiyacı ve yararsız tedavilerin maliyetini ve yan etkilerini azaltabilir. Bununla birlikte KHDAK'li hastaların yalnızca FDG-PET/BT bulgularına dayalı klinik değerlendirmesi hatalı sonuçlara neden olabileceğinden, diğer girişimsel ve girişimsel olmayan tanı araçları ile birlikte kullanımı en etkin klinik yaklaşımı sağlayacaktır.

This study was performed to demonstrate the clinical value of FDGPET/CT in the diagnosis, initial staging, assessment of response to treatment and surveillance of tumor recurrence in lung cancer patients. All FDG-PET/CT examinations of suspected or diagnosed lung cancer patients performed between June 2006 and July 2007 in our center were included to this retrospective study. FDG-PET/CT scans of diabetics and patients without obtained adequate clinical information (clinical diagnosis, clinical staging, applied therapies) were excluded from the study. FDGPET/CT studies were categorized into three groups according to patients’ clinical state; initial diagnosis and/or initial staging, therapy response evaluation, and surveillance of tumor recurrence. FDG-PET/CT findings were compared with relevant conventional imaging data (computed tomography [CT], magnetic resonance imaging [MR], ultrasonography [US] and radionuclide bone scan) performed within a month before or after from the PET/CT scan, histopathologic findings (if present) and final clinical decisions. Two-hundred-and-thirty-three PET/CT studies of 186 patients that met our inclusion criteria were further investigated. These PET/CT studies were classified into three assessment groups: one-hundred-and-nine PET/CT scans for initial diagnosis/staging of lung cancer (Group-1), seventy-four PET/CT scans for therapy response evaluation of non-small cell lung cancer (NSCLC; Group-2) and forty-eight PET/CT scans for follow-up of NSCLC (Group-3). Remaining two PET/CT studies were performed for post-therapy evaluation of small cell lung cancer (SCLC), but these were excluded because of insufficient study population. Final clinical diagnoses of 109 patients within Group-1 were primary lung cancer in 92 patients (89 NSCLC, 3 SCLC) and benign pathology or other neoplasm in 16 patients. In remaining patient, several bronchoscopic biopsies revealed no pathology for a suspect CT lesion. The sensitivity, specificity, positive predictive value (PPV), negative predictive value (NPV) and accuracy of PET/CT in lung cancer diagnosis were 99%, 59%, 93%, 91%, and 93%, respectively. In the initial staging of 89 NSCLC, PET/CT accurately upstaged 18% and downstaged 9% of patients with an overall TNM staging accuracy of 84%. In addition, PET/CT provided additional valuable information to conventional imaging modalities for patients’ clinical management by 43%. In the determination of malignant hilar and mediastinal lymph nodes, PET/CT had higher sensitivity (91% vs. 27%), specificity (92% vs. 85%), PPV (88% vs. 56%), NPV (94% vs. 63%) and accuracy (91% vs. 62%) than CT scan. PET/CT was more accurate (85% vs. 54%) than CT for evaluation of patients’ N status. In the assessment of 74 Group-2 PET/CT studies for therapy response evaluation in NSCLC, both pre-therapy–post-therapy PET/CT comparison method and post-therapy alone PET/CT findings were generally concordant with patients’ final clinical decision by 95% and 98%, respectively. Besides, PET/CT was found to be more helpful in local (23%) and extrathoracic (15%) post-therapy tumor restaging than conventional imaging modalities. According to the analysis of 48 Group-3 PET/CT scans, PET/CT were found to be a more useful tool in surveillance of tumor recurrence and long-term follow-up than conventional imaging methods. Follow-up PET/CT studes revealed radiologically undetected malignant lesions in 14% of patients and provided metabolic characterization of newly found but undetermined radiologic lesions in 31% of patients. PET/CT evaluation in follow-up of 98% NSCLC patients was concordant with patients’ final clinical decision. In conclusion, FDG-PET/CT is more accurate noninvasive diagnostic tool than conventional imaging methods in diagnostic evaluation, staging, assessment of therapy response and follow-up monitorization of lung cancer. Addition of PET/CT in routine clinical investigation of NSCLC patients may decrease the need for invasive diagnostic applications and reduce the side effects and costs of ineffective therapy. However, since the clinical management of NSCLC patients relying on PET/CT only may be prone to erroneous results, the use of PET/CT together with other invasive and noninvasive diagnostic methods is the best method for lung cancer management.