Comparison of the efficacy and safety of sertraline, reboxetine, and venlafaxine in patients with major depressive disorder: A pooled analysis of four randomized, open-label trials

Abstract

Objective: This paper aims to compare the efficacy and safety of three widely used antidepressants, sertraline, reboxetine, a sertraline-reboxetine combination and venlafaxine, in the treatment of MDD and their effect on depressive symptoms in MDD patients.

Methods: A total of 206 patients were included in reboxetine, venlafaxine, sertraline, and sertraline-reboxetine combination groups; however 37 cases dropped out during the study period. The remaining 169 patients were distributed to groups as follows: reboxetine: 43, venlafaxine: 43, sertraline 42, sertraline-reboxetine combination group: 41. The data from patients, who were included and completed the previous four open-label studies, were pooled in the current study.

Results:Treatment groups did not differ in terms of depression-related and sociodemographic features. There were no significant differences among treatment groups in terms of efficacy, safety, and remission. The reductions in HDRS scores as percentages were higher in venlafaxine group compared to sertraline group at visit 2 and visit 3 [p=0.001, ES: 0.1404 (large) and p=0.002, ES: 0.1109 (medium), respectively] and to the sertraline-reboxetine combination group at visit 2 and visit 3 [p=0.006, ES: 0.0910 (medium) and p=0.004, ES: 0.1023 (medium), respectively]. In addition, percentage changes of HDRS scores were higher in the reboxetine group compared to sertraline group at visit 2 [p=0.023, ES: 0.0615 (medium)]. HDRS items 1, 7, 10, 11, 13, and 14 formed the total HDRS score of all patients in remission.

Conclusions: The antidepressants acting through different neurotransmitter systems display similar efficacy, though they are effective on different depressive symptoms or symptom clusters. Those treatment strategies also differed from each other in terms of onset of antidepressant efficacy. Despite its limitations, due to the lack of studies on this issue in the literature, the present stuydy is a valuable preliminary study.

Bu araştırma major depresif bozukluk (MDB) tedavisinde sıkça kullanılan sertralin, reboksetin, venlafaksin ve sertralin-reboksetin kombinasyonunun depresif belirtiler üzerine etkisi ile bu tedavilerin etkililik ve güvenlik açısından birbiriyle karşılaştırılmasını amaçlamıştır. Yöntem: Daha önceki dört çalışmaya alınmış ve bu çalışmaları tamamlamış hastaların verileri bir arada değerlendirilmiştir. 206 hasta reboksetin, venlafaksin, sertralin ve sertralin-reboksetin kombinasyon gruplarına dahil edilmiş olup 37 hasta çalışmaları tamamlayamamıştır. Kalan 169 hastanın 43’er tanesi reboksetin ve venlafaksin, 42’si sertralin, 41’i sertralin- reboksetin kombinasyon grubunda yer almaktaydı. Bulgular: MDB klinik özellikleri ile sosyodemografik özellikler açısından gruplar arasında fark yoktu. Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HAM-D) değerlerindeki yüzdelik düşüş venlafaksin grubunda vizit 2 ve 3’te sertraline göre [sırasıyla p=0.001, ES: 0.1404 (büyük) ve p=0.002, ES: 0.1109 (orta)] ve sertralin-reboksetin kombinasyonuna göre vizit 2 ve 3’te [sırasıyla p=0.006, ES: 0.0910 (orta) ve p=0.004, ES: 0.1023 (orta)] daha yüksek olduğu saptanmıştır. Yine HAM-D değerlerindeki yüzdelik düşüş reboksetin grubunda sertraline göre vizit 2’de daha yüksek bulundu [p=0.02, ES: 0.0615 (orta)]. En sık rastlanan kalıntı belirtileri 1., 7., 10., 11., 13., ve 14. HAM-D maddeleriydi. Sonuç: Farklı nörotransmiter mekanizmaları üzerinden etki etmekle beraber bu çalışmadaki antidepresanlar benzer etkililik göstermişlerdir. Bununla beraber her tedavi yöntemi farklı belirti ve belirti grupları üzerinde etkili bulunmuş, antidepresan etkililiğin ortaya çıkış zamanları açısından farklılık göstermişlerdir. Bir takım kısıtlılıklarına karşın, bu alandaki çalışmaların az olması da göz önüne alındığında, bu çalışmanın bir ön çalışma olarak literatüre katkı sağlayacağı kanısındayız.