Türkçe öğrenen Endonezyalı öğrencilerin sözlü anlatılarındaki söz varlığı üzerine bir inceleme

Abstract

Bu araştırmanın amacı, Türkçe öğrenen Endonezyalı öğrencilerin sözlü anlatılarında sahip oldukları söz varlıklarının farklı kelime türleri ve çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmada nitel ve nicel yaklaşımların birleşimini içeren karma yöntem kullanılmıştır. Katılımcılar B1-B2-C1 kur düzeyinde Türkçe öğrenimini tamamlamış ve Bursa Uludağ Üniversitesinin farklı fakülte ve bölümlerinde öğrenim gören 25 Endonezyalı öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın temel verilerini yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Endonezyalı öğrenciler ile yapılan görüşmeler oluşturmaktadır. Görüşme soruları, öğrencilerin seviyeleri göz önünde bulundurularak belirlenmiş, belirlenen her bir konu başlığı dâhilinde öğrencilerden konuşma yapmaları istenmiştir. Çalışma grubuna dâhil edilmiş olan öğrencilerin konuşma ses kayıtlarının incelenmesi sonucunda öğrencilerin söz varlığı tespit edilip sınıflandırılmıştır. Katılımcıların sahip iv oldukları söz varlığı bir kez kullandıkları kelime sayıları, kullandıkları toplam kelime sayıları ve kullandıkları farklı kelime sayıları hesaplanarak elde edilmiştir. Bununla beraber uygulamaya katılan öğrencilerin demografik bilgilerini toplamak amacıyla Kişisel Bilgi Formu hazırlanmış ve görüşme öncesi katılımcılara uygulanmıştır. Verilerin analizinde SCP 4.07 ve SPSS 25.0 paket programları kullanılmıştır. Katılımcıların sahip oldukları söz varlığı arasında, demografik özellikler açısından anlamlı farklılık olup olmadığı Mann-Whitney U ve Kruskall-Wallis H testleri ile analiz edilmiştir. Bulgular doğrultusunda Türkçe öğrenen Endonezyalı öğrencilerin sözlü anlatılarındaki söz varlığı, Türkçe hariç bilinen dil sayısı, gazete okuma sıklığı değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık göstermektedir. Toplanan 250 sözlü veride, bir kez kullanılan kelime sayısı 8.884, farklı kelime sayısı 15.160, toplam kelime sayısı ise 53.587 olarak tespit edilmiştir.

This research aims to examine the vocabulary of Indonesian students learning Turkish in their oral narratives in terms of different word types and various variables. The mixed-method, which includes a combination of qualitative and quantitative approaches, was used in the research. Participants consist of 25 Indonesian students who have completed their Turkish language education at B1-B2-C1 level and are studying in different faculties and departments of Bursa Uludağ University. The main data of the research consists of interviews with Indonesian students who learn Turkish as a foreign language. Interview questions were determined considering the students' levels, and students were asked to make speeches within each selected topic. As a result of the examination of the voice recordings of the students included in the study group, the students' vocabulary was determined and classified. The participants' vocabulary was obtained by calculating the vi number of words they used once, the total number of words they used, and the number of different words they used. In addition, to collect the demographic information of the students participating in the application, a Personal Information Form was prepared and applied to the participants before the interview. SCP 4.07 and SPSS 25.0 package programs were used to analyze the data. Mann-Whitney U and Kruskall-Wallis H tests were used to investigate whether there was a significant difference between the participants' vocabulary in terms of demographic characteristics. In line with the findings, there is a significant difference in vocabulary in the oral narratives of Indonesian students who learn Turkish, the number of languages other than Turkish, and the frequency of reading newspapers. In the 250 verbal data collected, the number of words used once was 8,884, the number of different words was 15,160, and the total number of words was 53,587.