Serviksin olgunlaştırılmasında medikal yöntemlerin etkinliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, term gebelikte vajinal yol ile uygulanan misoprostol ile dinoprostonun servikal olgunlaşma ve doğum indüksiyonundaki etkinlik ve güvenilirliklerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya tıbbi ya da obstetrik nedenler ile doğum indüksiyonu planlanan, 37 ve daha büyük gebelik haftasında bulunan, bishop skoru uygun olmayan, baş prezentasyonda toplam 61 canlı tekil gebe dahil edildi. Gruplardan birine misoprostol 50 µg dozda, 4 saat ara ile, maksimum 4 doz; diğer gruba dinoproston 0.5 mg dozda, 12 saat ara ile, maksimum 2 doz uygulandı. Her iki gruptan elde edilen veriler, ki-kare testi ve daha nadir olaylar için Fisher’in kesin testi ile analiz edildi. Bulgular: İndüksiyon başlangıcından doğuma kadar geçen süre dinoproston grubunda 784.5 ± 90.9 dakika, misoprostol grubunda 833.8 ± 105.0 dakika bulundu (p=0.724). 24 saat içinde vajinal doğum oranı dinoproston grubunda, misoprostol grubundan yüksekti (%74.1 ve %57.1); ancak istatistiksel anlamlı bulunmadı (p=0.187). İndüksiyon ajanı dozu, oksitosin ile destekleme ihtiyacı, analjezi uygulamaları, doğum şekilleri ve yenidoğan sonuçları için iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Her iki prostaglandin analogunun servikal olgunlaşma ve doğum indüksiyonundaki etkinlik ve güvenilirliklerinin benzer olduğu, miad gebelikte doğum indüksiyonunda birbirinin alternatifi olarak kullanılabileceği; maliyet göz önüne alınarak, daha ucuz olan misoprostolün tercih edilebileceği sonucuna varıldı.

Objective: To compare the efficacy and safety of vaginal misoprostol with vaginal dinoprostone in term labor induction and cervical ripening. Material and method: The patients included in the study had medical or obstetric indication for induction of labor, had reached a gestational age of at least 37 weeks, had unfavourable bishop score and carried singleton pregnancies in cephalic presentation. Misoprostol at 50 µg dose, at every 4 hours, maximum 4 doses were applied to one group and; dinoproston at 0.5 mg dose, at every 12 hours, maximum 2 doses were applied to the other group. The data were analyzed statistically by Chi square test and Fisher’s exact test when applicable. Results: Intervals from application of initial dose to delivery time were 784.5 ± 90.9 minutes and 833.8 ± 105.0 minutes for the dinoprostone and misoprostol groups, respectively (p=0.724). More women in dinoprostone group were given birth vaginally within 24 hours, but this was not statistically significant (%74.1 vs %57.1, p=0.187). No significant differences were noted among the groups with regard to induction agent dose, oxytocin augmentation requirement and mode of delivery. The neonatal outcomes were not significantly different between two groups. Conclusion: Vaginal misoprostol has similar efficacy and safety as vaginal dinoprostone. One may be an alternative to the other in cervical ripening and labor induction. Misopristol, due to cost effectiveness can be prefered.