24-37. gebelik haftaları arasında erken doğum tehdidi tanısıyla takip edilen gebelere uygulanan tedavi protokollerinin kıyaslanması

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada, erken doğum tehdidi (EDT) tanılı hastalara tokoliz amaçlı başlanan tedavi protokollerinin doğumun geciktirilmesindeki başarılarının karşılaştırılması amaçlandı. MATERYAL-METOT: Çalışmaya, Mayıs 2021 ile Ocak 2022 tarihleri arasında Bursa Uludağ Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi’ne başvuran ve 24-37. gebelik haftaları arasında EDT tanısı alarak tokolitik tedavi başlanan hastalar dahil edildi. Prospektif olarak takip edilen hastalar başlanan tokolitik tedavi rejimlerine göre gruplandırıldı ve tedavi etkinlikleri doğumun 48 saat ya da daha fazla geciktirilmesi ve doğumda gebelik haftasının 37 haftaya ulaştırılabilmesine göre değerlendirildi. BULGULAR: Çalışmada erken doğum tehdidi tanısı alarak tokolitik tedavi başlanan 101 hasta değerlendirildi. Hastaların ilk kontraksiyon günü medyan değerleri nifedipin grubunda 231 gün (171-257), indometazin grubunda 184,5 gün (156- 219) ve nifedipin+indometazin grubunda 191,5 gün (126- 236) izlendi ve gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p<0,001). İlaç kullanma süresi nifedipin için medyan 8 gün (1-73), indometazin için 34 gün (5-112), nifedipin+indometazin için 32 gün (2- 113) izlendi ve gruplar arasında istatiksel anlamlı fark saptandı (p<0,001). Doğuma kadar kazanılan süre açısından gruplar arasında istatiksel anlamlı fark tespit edildi (p=0,012). Yapılan ikili analizlerde nifedipin ile nifedipin+indometazin grubu karşılaştırıldığında nifedipin ile 21 gün (0-108), nifedipin+indometazin ile 43 gün (1-133) kazanıldığı gözlendi ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0,026). Doğumu ≥48 saat geciktirme ve gebelik haftasının 37 haftaya ulaştırılabilmesi bakımından gruplar arası başarı oranları benzerdi. SONUÇ: Kliğimizde aktif olarak kullanılan tokolitik ajanların doğumu 48 saat ve üzerinde geciktirme başarıları ve gebeliği 37 hafta ve üzerine uzatabilme başarıları benzer bulunmuştur. Doğumda gestasyonel yaş, doğum v tartısı, APGAR skorları ve YDYBÜ (yenidoğan yoğun bakım ünitesi) ihtiyaçları açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır. Kazanılan süre açısından tokolitik grupları karşılaştırıldığında ise gruplar arasında indometazin grubu ve nifedipin+indometazin grubu ile en uzun sürelerin elde edildiği gözlenmiştir

OBJECTIVE: In this study, it was aimed to compare the effectiveness of treatment protocols initiated for tocolysis in patients diagnosed with threatened preterm labor in delaying delivery. METHOD: Patients, between 24 and 37 weeks of gestation, who applied to Bursa Uludağ University Health and Research Center between May 2021 and January 2022 and were diagnosed with threatened preterm labor, and started tocolytic therapy were included in the study. Prospectively followed patients were grouped according to the tocolytic treatment regimens initiated, and treatment efficacy was evaluated according to delaying delivery for 48 hours or more and reaching 37 weeks of gestation at delivery. RESULT(S): 101 patients who were started tocolytic therapy on diagnosis of threatened preterm labor were evaluated in the study. The median values of the patients on the first day of contraction were 231 days (171- 257) in the nifedipine group; 184,5 days (156-219) in the indomethacin group and 191,5 days (126-236) in the nifedipine+indomethacin group and statistically significant difference was detected between the groups (p<0.001). The median durations of using tocolytic agents were 8 days (1-73) for nifedipine; 34 days (5-112) for indomethacin and 32 days (2-113) for nifedipine+indomethacin and a statistically significant difference was found between the groups (p<0.001). A statistically significant difference was found between the groups in terms of time gained until delivery (p=0.012). When nifedipine and nifedipine+indomethacin groups were compared in pairs, it was observed that 21 days (0-108) were gained in nifedipine group and 43 days (1- 133) were gained in the nifedipine+indomethacin group, and it was found to be statistically significant (p=0.026). The success rates between the groups were similar in terms of delaying delivery for 48 hours or more and prolonging the pregnancy to 37 weeks. vii CONCLUSION(S): The success of the tocolytic agents actively used in our clinic for delaying delivery for 48 hours and longer and for prolonging the pregnancy to 37 weeks and more were found similar. No significant difference was found in terms of perinatal outcomes, gestational age, birth weight, APGAR scores and NICU (neonatal intensive care unit) needs. When the tocolytic groups were compared in terms of time gained until birth, it was observed that the longest durations were obtained with the indomethacin group and the nifedipine+indomethacin group among the groups.