Tip 1 diyabetes mellitus tanılı hastalarda renal hasarı öngörmede yeni belirteçler

Abstract

Tip 1 diyabetes mellitus (DM) pankreatik beta hücrelerinin yıkımı ile giden mutlak insülin eksikliği gelişen sık görülen kronik bir hastalıktır. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Endokrinolojisi polikliniğinde takip edilen tip 1 DM tanılı 40 hastanın ve Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Genel Polikliniğine başvuran endokrinolojik ve renal hastalığı olmayan sağlıklı 40 çocuğun uygun şartlarda alınan serum örneklerinde mindin, nefrin, podokaliksin düzeyleri bakıldı. Toplam hasta ve kontrol grubunu oluşturan 80 kişinin 43‘ü (%53,7) kız, 37’si (%46,2) erkekti. Tip 1 DM’li hastaların 17’si (%42,5) kız, 23‘ü (%57,5) erkekti. Kontrol grubun 26’sı (%65) kız, 14’ü (%35) erkekti. Hasta grubun ortalama yaşı 14,5 yıl iken kontrol grubunun ortalama yaşı 13,3 yıl olarak bulundu. Hastaların 9’u (%22,5) 5 yıldan daha az süredir DM tanısı ile takip edilmekte olup hastaların 31’i (%77,5) 5 yıl üzerinde DM tanısı ile takip edilmektedir. 5 Yıl üzerinde DM tanısıyla takip edilen hastaların ortalama yaşı 14,6 yıl iken 5 yıl altında diyabet tanısıyla takipli olan hastaların ortalama yaşı 14 yıl olarak saptandı. Hasta ve kontrol grubunun tamamı pubertal evredeydi. Sağlıklı ve hasta grubunun serum podokaliksin düzeyleri karşılaştırıldığında hasta grubunun serum podokaliksin düzeyleri anlamlı olarak düşük saptandı (p=0,014). Her iki grup arasında serum nefrin düzeyleri karşılaştırıldığında hasta grubunda nefrin düzeyi anlamlı olarak düşük saptandı (p=0,016). Her iki grup serum mindin düzeyleri karşılaştırıldığında anlamlı fark saptanmadı (p=0,053). Çalışmamızda renal nefrin ve podokaliksin ekspresyonunun DM’li hastalarda azaldığını ve kan nefrin, podokaliksin düzeylerinin düştüğünü saptadık. Hasta grubunun ve kontrol grubunun serum mindin düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı. Çalışmamızda idrar nefrin ve podokaliksin düzeyi bakılabilmiş olsaydı idrarda atılımının artmış olabileceği iii gösterilebilirdi. Bu hastaların 10-20 yıl sonraki takiplerinde bakılacak olan serum ve idrar mindin, podokaliksin, nefrin düzeyleri ile daha anlamlı sonuçlar elde edilebilir.

In childhood, type 1 diabetes mellitus (DM) is a common chronic disease that develops absolute insulin deficiency leading to the destruction of pancreatic beta cells. Fourty patients with type 1 DM who were followed-up in Uludag University Faculty of Medicine Pediatric Endocrinology Polyclinic 40 patients serum without endocrinological and renal disease who were admitted to Uludağ University Faculty of Medicine Pediatric General Polyclinic were taken in appropriate conditions. Mindin, nephrine, podocalyxin levels were measured. Of the 80 patients who made up the total patient and control group, 43 (53.7%) were female and 37 (46.2%) were male. Of the patients with type 1 DM, 17 (42.5%) were female and 23 (57.5%) were male. Of the control group, 26 (65%) were female and 14 (35%) were male. The mean age of the patient group was 14.5 years and the mean age of the control group was 13.3 years. Nine (22.5%) of the patients were followed-up for less than 5 years with DM and 31 (77.5%) of the patients were followed-up with a diagnosis of DM over 5 years. The mean age of the patients who were followed-up with DM for 5 years was 14.6 years, and the mean age of the patients who were followed-up with diabetes for 5 years was 14 years. The patient and control group were all in the pubertal stage. Serum podocalyxin levels of the patient group were significantly lower when compared with control group serum levels of podocalyxin (p = 0.014). When the serum nephrine levels were compared between the two groups, the nephrine levels were significantly lower in the patient group (p = 0.016). There was no significant difference in serum mindin levels between the two groups (p = 0.053). v In our study, we found that renal nephrine and podocalyxin expression decreased in DM patients and blood levels of nephrine and podocalyxin were decreased. There was no significant difference between the serum levels of the patient group and the control group. In our study, if urine nephrine and podocalyxin levels could be examined, urinary excretion could be increased. In the follow-up of these patients 10-20 years later, serum and urinary bladder, podocalyxin, nephrine levels can be obtained with more meaningful results.