Bazal hücreli karsinomlarda CD56 ve SMA immünreaktivitesinin retrospektif olarak araştırılması

Abstract

Bazal hücreli karsinom (BHK) insanda en sık görülen malignite olup, tüm deri tümörlerinin %70’ini oluşturur. BHK’ler keratotik, ekrin, apokrin, matrikal, sebase, folliküler diferansiasyon ve daha az sıklıkla, immünohistokimyasal belirteçlerle saptanabilen myoepitelyal, nöronal ve nöroendokrin diferansiyasyon gösterebilir. Günümüzde kökenleri tartışmalı olan BHK’lerin olası pluripotent kök hücre kökeni, histopatolojik olarak bu tümörlerin çok çeşitli diferansiyasyon gösteren formlarına rastlanmasındaki temel sebep olarak düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı, BHK’lerde nöroendokrin ve düz kas diferansiyasyon profilinin değerlendirilmesi ve elde edilen sonuçlar ile BHK’lerde histopatolojik subtipler ve rekürrens riski arasında ilişki olup olmadığının araştırılmasıdır. Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı'nda 2013-2020 yılları arasında BHK ve bazoskuamöz karsinom tanısı almış 128 olgu çalışmaya dahil edildi. Tümörlerde immünohistokimyasal olarak CD56, Sinaptofizin, Kromogranin-A, Düz kas aktin (SMA), Desmin, Kaldesmon, Bcl- 2 ve Ki67 ekspresyonları değerlendirildi. Nöroendokrin belirteçlerden CD56 ile olguların %77,3’ünde, Kromogranin-A ile %13,3’ünde ve Sinaptofizin ile %0,8’inde boyanma saptandı. Düz kas belirteçlerinden SMA ile olguların %78,1’inde boyanma görülürken Desmin ve Kaldesmon immünreaktivitesi gösteren tümör izlenmedi. Histopatolojik rekürrens risk grupları ile CD56 arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu (p<0,05). Rekürrens varlığı ve histopatolojik rekürrens risk grupları ile SMA arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Sonuç olarak, BHK’lerin büyük bir kısmında SMA ekspresyonu izlenirken diğer düz kas belirteçleriyle boyanma olmaması bu tümörlerde düz kas farklılaşmasını desteklememektedir. CD56 ekspresyonu BHK’lerin büyük bir kısmında saptanırken diğer nöroendokrin belirteçlerle boyanma oranının azlığı, CD56’nın tek başına nöroendokrin diferansiyasyon yönünde belirleyici olamayacağını göstermektedir. CD56 ile birlikte diğer nöroendokrin v belirteçlerden en az birinin ekspresyonu BHK’lerde nöroendokrin farklılaşmayı destekleyebileceği gibi prognostik bir önemi yoktur. CD56, yüksek rekürrens riski gösteren gruptaki BHK’lerin tespitinde prognostik amaçla kullanılabilir. SMA ve CD56 antijenlerinin ayrıcı tanıdaki fonksiyonunun gösterilmesi adına farklı kutanöz tümörlerde ekspresyon oranları araştırıldıktan sonra, BHK’lerde tanısal amaçla kullanımı uygun olabilir.

Basal cell carcinoma (BCC) is the most common malignancy in humans, accounting for 70% of all skin tumors. BCCs may show keratotic, eccrine, apocrine, matrixial, sebaceous, follicular differentiations as well as myoepithelial, neuronal, and neuroendocrine differentiation that can be detected immunohistochemically. The possible pluripotent stem cell origin of BCCs, whose origins are controversial today, is thought to be the main reason for the histopathologically different morphologies of these tumors. The aim of this study is to evaluate the neuroendocrine and smooth muscle differentiation profiles in BCCs and to investigate whether there is a relationship between the results obtained and the histopathological subtypes and the risk of recurrence. 128 cases diagnosed with BCC and basosquamous carcinoma between 2013-2020, in Bursa Uludag University Faculty of Medicine, Department of Surgical Pathology were included in the study. Immunohistochemical studies of CD56, synaptophysin, chromogranin-A, smooth muscle actin (SMA), desmin, caldesmon, bcl-2 and ki67 were applied. 77.3% of the cases expressed CD56, 13.3% expressed chromogranin- A in and 0.8% expressed synaptophysin. 78.1% of the cases showed SMA positivity while no tumor showed desmin and caldesmon immunoreactivity. A statistically significant correlation between histopathological recurrence risk groups and CD56 expression was found (p<0.05). No significant correlation was found between recurrence, histopathological recurrence risk groups and SMA expression. In conclusion, while SMA expression is observed in most BCCs, the absence of staining with other smooth muscle markers does not support smooth muscle differentiation in these tumors. While CD56 expression is detected in most BCCs, the low rate of staining with other neuroendocrine markers indicates that CD56 alone cannot be a predictor of neuroendocrine differentiation. Although the expression of at least one of the other neuroendocrine markers together with CD56 may support neuroendocrine vii differentiation in BCCs, it has no prognostic significance. CD56 can be used for prognostic purposes in the detection of high recurrence risk BCCs. After the investigation of the expression rates of these two antigens in different cutaneous tumors, it may be appropriate to use them for diagnostic purposes in BCCs.