Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/11452/28532
Title: Prostat kanseri tanısı ile radikal prostatektomi yapılan hastalarda östrojen reseptörü α ve β’ nın biyokimyasal rekürrense etkisinin analizi
Other Titles: Analysis of the effect of estrogen receptor α and β on biochemical recurrence in patients who underwent radical prostatectomy with the diagnosis of prostate cancer
Authors: Coşkun, Burhan
Aydın, Yavuz Mert
Bursa Uludağ Üniversitesi/Tıp Fakültesi/Üroloji Anabilim Dalı.
Keywords: Prostat kanseri
Östrojen reseptörü
Laparoskopik radikal prostatektomi
Biyokimyasal rekürrens
Prostate cancer
Estrogen receptor
Laparoscopic radical prostatectomy
Biochemical recurrence
Issue Date: 2022
Publisher: Bursa Uludağ Üniversitesi
Citation: Aydın, Y. M. (2022). Prostat kanseri tanısı ile radikal prostatektomi yapılan hastalarda östrojen reseptörü α ve β’ nın biyokimyasal rekürrense etkisinin analizi. Yayınlanmamış tıpta uzmanlık tezi. Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi.
Abstract: Giriş: Prostat kanseri 50 yaşından itibaren erkeklerde en sık görülen ve başlıca androjen bağımlı bir kanser türüdür. Ancak prostat kanseri gelişiminde östrojenin de etkili olduğu gösterilmiştir. Östrojen reseptör alt tiplerinin nonmetastatik prostat kanseri hastalarındaki etkisi açısından literatürde çelişkili sonuçlar mevcuttur. Bu çalışma östrojen reseptörlerinin nonmetastatik prostat kanserinde, cerrahi sonrası biyokimyasal rekürrens üzerine etkisinin olup olmadığını göstermek için planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 01.01.2011 ile 31.12.2019 tarihleri arasında laparoskopik radikal prostatektomi uygulanan 514 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Tıbbi kayıtlarına ulaşılamayan, cerrahi sonrası patolojisi pT4 olan, cerrahi sınırı pozitif olan, lenf nodu tutulumu olan ve adjuvan hormonoterapi ve/veya radyoterapi alan hastalar çalışmadan dışlandı. Biyokimyasal rekürrens olan hastalar belirlendi. Kontrol grubu biyokimyasal rekürrens üzerine etkisi kanıtlanmış parametrelerin dahil edildiği ‘‘Propensity Score Mathcing’’ yöntemi ile 1:2 oranında oluşturuldu. İki gruptaki hastaların spesmenlerine östrojen α ve β antikorları kullanılarak immünohistokimyasal boyama uygulandı. Biyokimyasal rekürrense etkili bağımsız risk faktörlerini belirlemek için lojistik regresyon analizi uygulandı. Lojistik regresyon analizinde anlamlı çıkan değerler ile sağkalım analizi uygulandı. Bulgular: Medyan takip süresi 69,7 (30-130) ay idi. Hastaların klinikopatolojik özellikleri açısından iki grup arasında fark yoktu (p; >0,05). Lojistik regresyon analizinin sonucunda ERα negatif boyanıp ERβ pozitif boyanma istatistiksel olarak anlamlıydı (p: 0,048) ve bu grupta biyokimyasal rekürrens riskinin 5,8 kat azaldığı saptandı. Ayrıca bu grupta 5 yıllık biyokimyasal rekürrenssiz sağkalım oranı (%85,7’ ye %66,1) anlamlı olarak daha yüksekti (p: 0,031). v Sonuç: Östrojen reseptörlerinin biyokimyasal rekürrens için prediktif değeri mevcuttur. Ayrıca ERα negatif boyanıp ERβ pozitif boyanan grupta 5 yıllık biyokimyasal rekürrenssiz sağkalım oranı anlamlı olarak daha iyidir.
Introduction: Prostate cancer is the most common and mainly androgen-dependent cancer in men over 50 years of age. However, some studies show that estrogens also have an effect on the development of prostate cancer. The aim of this study is whether estrogen receptors have an effect on the biochemical recurrence after surgery with non-metastatic prostate cancer. Material & Methods: The data of 514 patients who underwent laparoscopic radical prostatectomy between 01.01.2011 and 31.12.2019 were retrospectively evaluated. The exclusion criteria are: lack of clinical follow-up data, pathology result of pT4 after surgery, positive surgical margin, lymph node involvement and adjuvant hormonal therapy and/or external beam radiotherapy. Patients with biochemical recurrence were identified. The control group was formed with the ‘‘Propensity Score Mathcing’’ method of 1:2 ratio, which included the parameters with proven effects on biochemical recurrence. Immunohistochemical staining was applied to the pathology specimens of the two groups using estrogen α and β antibodies. Logistic regression analysis was performed to determine the risk factors. Survival analysis was performed with the variables found to be significant in the logistic regression analysis. Results: Median follow-up was 69.7 (30-130) months. There was no difference between the two groups in terms of clinicopathological features (p; >0.05). In logistic regression analysis, both ERα - and ERβ + staining was statistically significant (p: 0.048). In the survival analysis, the 5-year biochemical recurrence free survival (85.7% vs. 66.1%) was significantly higher in this group (p: 0.031) Conclusion: Estrogen receptors have a predictive value in biochemical recurrence. In addition, the 5-year biochemical recurrence free survival rate is significantly better in both ERα - and ERβ + staining group.
URI: http://hdl.handle.net/11452/28532
Appears in Collections:Tıpta Uzmanlık / Specialization in Medicine

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Yavuz Mert_ Aydın.pdf1.51 MBAdobe PDFThumbnail
View/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons