Kalkaneal uzatma yapılan pes planuslu çocuk hastaların radyolojik ve podografik sonuçlarının retrospektif değerlendirmesi

Abstract

Çalışmanın amacı; çocukluk çağında semptomatik hipermobil pes planus nedeniyle, kalkaneal uzatma osteotomisi uygulanan ayaklarda radyolojik ve podografik ölçüm yöntemlerinin medial longitudinal ark yapısını (MLA) belirleme açısından birbirleriyle uyumunu değerlendirmektir. Kalkaneal uzatma osteotomisi uygulanmış 30 ayak retrospektif olarak değerlendirildi. Ayak ve kalkaneus morfolojisini anlayabilmek için ameliyat öncesi ve sonrası radyografilerde toplam 10 ölçüte bakıldı. Klinik değerlendirme için hastalara OxAFQ-C anketi uygulandı. Ameliyattan sonra podografik ölçüm yöntemi olarak ark indeksi, footprint indeksi ve clarke açısı kullanıldı. Farklı radyolojik ve podografik ölçüm yöntemlerinde elde edilen sonuçların ayak tiplendirmesi (normal/normal dışı) açısından uyumu değerlendirildi. Klinik anket sonuçlarının radyolojik ve podografik sonuçlarla ilişkisine bakıldı. Hastaların yaş ortalaması 15,1 yıldı (11-17). Ameliyat sonrası kalkaneus uzunluğu ve posterior eklem yüzeyi yüksekliğinde anlamlı değişim görüldü (p<0,05). Kalkaneal uzatma osteotomisi sonrasında ayak tiplendirilmesi açısından ark indeksi ve MLA radyolojik ölçüm yöntemleri birbirleriyle tamamen uyumlu sonuçlar verdi. Uyum özellikle lateral talo-1.metatarsal açı (k=0,902) ve talohorizontal açı (k=0,814) ile ark indeksi arasında mükemmel düzeydeydi. Clarke açısı ve footprint indeksi ile MLA radyolojik ölçüm yöntemleri sonucunda elde edilen ayak tiplendirmeleri ise birbiriyle uyumsuzdu (p>0,05). Üç farklı podografik ölçüm yöntemi arasında da ayak tiplendirmesi açısından bir uyum bulunmadı (p>0,05). Podografik ölçüm yöntemleri arasında yalnız ark indeksinin, MLA radyolojik ölçümleri içinde de yalnız lateral talo-1.metatarsal açının klinik değerlendirme alanlarının tümü ile korelasyon gösterdiği saptandı (p<0,05) . iii Sonuç olarak, kalkaneal uzatma osteotomisi sonrasında podografik ölçüm yöntemlerinden ark indeksi, gerek ayak yapısını tiplendirmek, gerek klinik memnuniyet düzeyini anlamak için MLA radyolojik yöntemlerinin yerine kullanılabilirken, clarke açısı ve footprint indeksi bu açıdan yetersizdir.

This study aims to evaluate agreement between radiological results and podographic measurements to classify feet on the basis of the medial longitudinal arch (MLA) in patients who had calcaneal lengthening osteotomy due to symptomatic hypermobile pes planus in childhood. Retrospective study included 30 feet with calcaneal lengthening osteotomy. Ten different radiological measurement methods were used. OxAFQ-C questionnaire was applied for clinical assessment. Arch index, footprint index and clarke angle were used for podographic measurements. Agreement on classifying of foot type (normal/abnormal) between radiological and podographic measurements were evaluated by Cohen’s kappa statistics. OxAFQ-C results were compared with radiological and podographic measurements. The average age was 15.1 years (11-17). Significant change was observed in calcaneus length and posterior facet height (p<0.05). Arch index and MLA radiological measurements had the statistical agreement for classifying of the foot postoperatively. Strength of agreements between arch index with lateral talo-1.metatarsal (k=0.902) angle and talohorizontal angle(k=0.814) were perfect. MLA radiological measurements had no agreement with clarke angle and footprint index (p>0.05). No agreement found between the three types of podographic measurements. Arch Index and lateral talo-1.metatarsal angle were only methods which had correlation with all domains of the clinical questionnaire (p<0.05). In conclusion, following calcaneal lengthening osteotomy, arch index, among the other podographic measurement methods, can be used to classify the foot and the clinical satisfaction level instead of MLA radiological measurements, whereas clarke angle and footprint index don’t give predictable results.