Tip 2 diyabet hastalarında tıkınırcasına yeme bozukluğu ve gece yeme sendromu sıklığı; depresyon ve glisemik kontrol ile ilişkisi

Abstract

Tip 2 Diyabet insülin salgılamasındaki bozukluk-eksiklik ile karakterize hiperglisemi ile seyreden kronik bir hastalıktır. Bu çalışmada, Tip 2 Diyabet hastalarında depresyon düzeyinin ve yeme bozukluklarının incelenmesi; bu tanıların glisemik kontrol ve uzun dönem komplikasyonlar üzerindeki etkisinin araştırılması amaçlandı. Çalışmamıza Bursa Uludağ Üniversitesi Endokrinoloji Polikliniği'nden takip edilen 120 Tip 2 Diyabet hastası dahil edildi. Katılımcılar bir defa kesitsel olarak görüldü; Sosoyodemografik Veri Formu, Montgomery ve Asberg Depresyon Derecelendirme Ölçeği (MADRS), Gece Yeme Anketi, Yeme Tutum Testi ile değerlendirildi. Çalışmamızda TYB ve/veya GYS tanısı alan Tip 2 DM hastalarında kilolu veya obez alt grubunda olanların yeme bozuklukları açısından artmış riske sahip oldukları görülmüştür. BKİ değerleriyle yeme bozukluğu tanıları arasında anlamlı ilişki saptanmıştır. HbA1c düzeylerinin ve açlık kan glukoz değerlerinin tanı alan grupta daha yüksek seviyede olduğu görülmüştür. Hipertansiyon, dislipidemi ve nefropati varlığının tanı alma oranlarına göre farklılık göstermediği; retinopatisi ve nöropatisi olan hastaların tanı alma oranlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışmada MADRS puanlarının tanı alan grupta daha yüksek seviyede olduğu, hafif ve orta derecede depresyonu olan hastalarda tanı alma oranlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Çalışmamızda tanı alan grupta hastaların MADRS puanları ile Gece Yeme Anketi skoru ve Yeme Tutum Testi sonuçları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Bunun yanında Gece Yeme Anketi skorlarının tanı alan grupta daha yüksek seviyede olduğu, tanı alan ve almayan grupta Yeme Tutum Testi skorlarının ise farklı düzeylerde olmadığı görülmüştür. Tip 2 Diyabet hastalarının ruhsal bozukluklar ve yeme bozuklukları açısından riskli bir grup olduğu göz önüne alınarak, hastaların rutin takiplerinde psikopatoloji ve yeme davranışlarının sorgulanması önerilmektedir.

Type 2 Diabetes is a chronic disease characterized by impaired insulin secretion and deficiency. In this study, examining the level of depression and eating disorders in Type 2 Diabetes patients; It was aimed to investigate the effects of these diagnoses on glycemic control and long-term complications. 120 Type 2 Diabetes patients who applied from Bursa Uludağ University Endocrinology Outpatient Clinic were included in our study. Participants were seen cross-sectionally once; Sociodemographic Data Form, Montgomery and Asberg Depression Rating Scale (MADRS), Night Eating Questionnaire, Eating Attitude Test were applied. In our study, it was observed that Type 2 DM patients diagnosed with BED and/or NES had an increased risk for eating disorders in overweight or obese subgroups. A significant relationship was found between BMI values and eating disorder diagnoses. It was observed that HbA1c levels and fasting blood glucose values were higher in the diagnosed group. Presence of hypertension, dyslipidemia and nephropathy did not differ according to diagnosis rates; It has been observed that the diagnosis rate of patients with retinopathy and neuropathy is higher. In the study, it was observed that the MADRS scores were higher in the diagnosed group, and the diagnosis rates were higher in patients with mild and moderate depressive disorder. In our study, it was determined that there was no significant relationship between the MADRS scores of the patients in the diagnosed group and the results of the Night Eating Questionnaire and Eating Attitude Test. In addition, it was observed that the Night Eating Questionnaire scores were higher in the diagnosed group, and the Eating Attitude Test scores were not at different levels in the diagnosed and non-diagnosed groups. Considering that Type 2 Diabetes patients are a risky group in terms of mental disorders and eating disorders, it is recommended to question psychopathology and eating behaviors in the routine follow-ups of patients.