İndolamin 2, 3 dioksijenaz gen polimorfizminin behçet hastalığı ve kliniği üzerine etkisi

Abstract

Behçet hastalığı (BH), oral ve genital aftlar, üveit ve cilt bulgularıyla karakterize multifaktöryel bir hastalıktır. Ailesel olguların sıklığı, coğrafi dağılım göstermesi ve HLA-B51 ile güçlü ilişkisinin olması etiyopatogenezde genetik faktörlerin rolünü desteklemektedir. İndolamin 2,3-dioksijenaz (İDO) triptofanın oksidatif katabolizmasında rol alan immün modülatuvar bir enzimdir. İDO efektör T hücrelerin inhibisyonu ile Treg farklılaşması ve aktivasyonunu stimüle eder. İDO gen ekspresyonundaki bireyler arası varyasyonların İDO aktivitesinde farklılıklarla sonuçlandığı bilinmektedir. Literatürde, BH ile İDO gen polimorfizmi arasındaki ilişkiyi araştıran bir çalışmaya rastlamadık. Bu çalışmada BH'de İDO serum düzeyleri, İDO genindeki belirlenen tek nükleotid polimorfizmlerinin (TNP) klinik bulgularla ilişkisinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya 90 Behçet hastası ve 52 sağlıklı gönüllü dahil edildi. İDO1 ve İDO2 için belirlenen gen bölgelerinde, 90 hasta 52 kontrol için TNP tespiti yapıldı. Serumda ELISA yöntemiyle İDO1 seviyeleri ölçüldü. Behçet hastalarında ve kontrol grubunda; İDO1 rs7820268, rs10108662 ile İDO2 rs4503083 geni polimorfizmleri ve allel frekansları açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı. Serum İDO1 seviyesinin Behçet hastalarında kontrol grubuna kıyasla anlamlı olarak düşük olduğu görüldü. BH'de kontrol grubuna kıyasla İDO1 düzeyinin düşük olması, immünhemostazın sağlanmasına rol oynayan İDO1'in BH patogenezinde etkili olabileceğini düşündürmektedir. Klinik bulgularla İDO1 düzeyi arasında anlamlı bir korelasyon gösterilememiştir. Gen polimorfizmleri açısından iki grup arasında fark saptanmamıştır. Klinik bulgular açısından ise sadece İDO1 rs7820268 CT genotipinin Nörobehçet gelişimi açısından koruyucu olabileceği düşünülmüştür. Diğer klinik bulgularla çalışılan gen polimorfizmleri açısından anlamlı ilişki saptanamamıştır. Nadir klinik bulgular açısından yeterli sayıda hastanın dahil edildiği daha geniş çalışmalar bu bulgulara katkı sağlayabilir.

Behçet's disease (BD) is multifactorial disorder; characterized with oral and genital aphtous leisons, uveitis and cutaneous findings. Familial aggregation, spesific geographic distribution and strong relationship with HLA-B51 supports the role of genetic factors in etiopathogenesis. Indolamine 2,3-dioxygenase (IDO) is an immunomodulatory enzyme that takes role in oxidative catabolism of tryptophan. IDO situmulates inhibition of effector T cells and differentiation and activiation of Treg cells. It is already known that, individual differences in IDO gene expression results in differences in IDO activity. In the literature, we have not found any study exploring the relationship between BD and IDO gene polymorphism. In our study, we aimed to measure serum IDO levels in BD and the association of clinical findings with determined single nucleotide polymorphisims (TNP). 90 BD patients and 52 healty controls were included into our study. Predetermined TNP of spesific gene loci for IDO1 and IDO2 were studied. Serum IDO1 levels were measured with ELISA method. No statistically sinificant difference could be shown in IDO1 rs7820268, rs10108662 and IDO2 rs4503083 gene TNPs and allel frequencies between patient and control group. On the other hand, serum IDO levels were significantly lower in patient group compared with control group. The significantly lower serum IDO1 level in patient group, suggests that IDO having an important role in immune hemostasis, may be effective in BD pathogenesis. No significat corrrelation could be shown between clinical findigs and IDO1 levels. The distribution of gene polymorphisms was similar between patient and control groups. IDO1 rs7820268 CT genotype was tought to be protective against Neuro- Behçet disease. No association could be found between other clinical findings and TNPs. Further clinical stuides with larger populations may contribute to ourfindings.