Düzelme dönemindeki bipolar bozukluk hastalarının kalıntı belirtilerinin hastanın sosyo-demografik, hastalık ve tedavi özellikleriyle ilişkisi ve işlevselliğe etkisi

Abstract

Bu çalışmada, Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı polikliniğinde düzenli olarak izlenen ve remisyonda olan Bipolar Bozukluk hastalarında eşik-altı kalıntı duygu durumu belirtilerinin hastanın sosyo-demografik, hastalık ve tedavi özellikleri ile ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Çalışmaya psikiyatri polikliniğine başvuran, remisyon döneminde olan, başka bir ruhsal hastalığı olmayan hastalar alınmıştır. Değerlendirmede Sosyo-demografik bilgi formu, Young Mani Derecelendirme Ölçeği (YMDS), Hamilton Depresyonu Derecelendirme Ölçeği (HAM-D), Hamilton Anksiyete Derecelendirme Ölçeği (HAM-A), Bipolar Bozuklukta İşlevsellik Ölçeği (BBİÖ) ve İşlevselliğin Genel Değerlendirilmesi (İGD) ölçeği kullanılmıştır.Çalışmaya alınan toplam 120 hastanın 65'i (%54,2) kadın, 55'i (%45,8) erkekti, yaş ortalaması 40,76±12,28 yıl idi. Hastalık süresi ortalama 15,39±8,10 yıl ve ortalama geçirdikleri atak sayısı 8,81±8,3'dır. Hastaların ilaç tedavisi ile kalıntı duygu durumu belirtileri ve işlevsellik durumu arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. YMDÖ puanı ile hastalığın başlangıç yaşı ve süresi, hastanın yaşı, takip süresi, hastaneye yatış sayısı, medeni durumu, çalışma durumu ve bipolar tipi arasında ise anlamlı ilişki bulundu. HAM-D puanı ile hastanın düzenli takip süresi, cinsiyeti, hastalığın 18 yaş altında başlaması ve son dönem tipi arasında da anlamlı ilişki bulundu. Hastalığın başlangıç yaşı, hastalık süresi ve toplam atak sayısı arttıkça hastaların damgalanma hissinin olumsuz yönde etkilendiği görüldü. Psikososyal işlevselliğini gösteren İGD puanı ile hastalığın başlangıç yaşı, hastanın takip süresi, cinsiyeti, medeni durumu ve çalışma durumu arasında anlamlı ilişki bulundu. Hastaların toplumsal ve psikososyal işlevselliği üzerine depresif kalıntı belirtilerin manik kalıntı belirtilerden daha olumsuz etkilerinin olduğu saptandı.Sonuç olarak, Bipolar Bozukluğun yıllar içinde ?sönüp sönmediğini?, bazı alt grupların kötüleşip kötüleşmediğini ve bunun nasıl meydana geldiğini, yaşam dönemlerinin duygu durumu belirtilerinin kalıcılığında ve niteliğinde tahmin edilebilir etkileri olup olmadığını belirlemek için uzun süreli izlem çalışmalarına ihtiyaç olduğu kanaatine varıldı.

In the current study, it was aimed to determine the relationship of subtreshold affective indicators, demographic characteristics, illness and treatment characteristics of remitted bi-polar disorder patients who are regularly followed up at Uludağ University Psychiatry Department.Participants of the study were chosen among bipolar patients who applied to Uludağ University who are in remisson with no comorbidity. Scales used for the assesment were, Socio Demographic Information Form, Young Mania Rating Scale (YMRS), Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D), Hamilton Anxiety Rating Scale (HAM-A), Functionality at Bipolar Disorder Scale, and General Assesment of Functionality (GAF).A total of 120 patients participated to the study, of whom 65 (54.2%) were female and 55 (45.8%) were male with mean age of 40.76 (SD=12.28). Mean illness duration was 15.39 years (SD=8.10), mean episode number was 8.81 (SD=8.3). There was no significant relationship between pharmacotherapy, residual affective symptoms and functionality of patients.There was a significant relationship between YMDS scorces, onset age of illness, duration of illness, regular follow-up duration of the patient, total number of hospitalizations, marital status, working status and subtype of bipolar disorder. There was a significant relationship between HAM-D scorces, regular follow-up duration, gender of the patient, onset of illness before age 18 and last episode type. As the onset age of illness, duration of illness and total number of episodes increased stigmatization experienced by patients also increased. There was a significant relationship between psychosocial functionality of the patients as evaluated by GAF, and onset age of illness, regular follow-up duration of patients, gender, marital status and working status. It was found that depressive residual symptoms have more negative effects over social and psychological functionality compared to manic residual symptoms.For future research longitudinal studies are required to observe whether bipolar disorder extincts by time, whether some subtypes grow worse and whether life events have predictable influences over stability and quality of affective symptoms.