Kronik hipertansiyon hastalarında serebral beyaz cevher ve bazal ganglionların difüzyon MR, T2 relaksometri ve MR spektroskopi yöntemleri ile incelenmesi ve kognitif fonksiyonlarının değerlendirilmesi

Abstract

Kronik hipertansiyon hastalarının Manyetik Rezonans (MR) spektroskopi, difüzyon MR, T2 relaksometri yöntemleriyle değerlendirerek radyolojik açıdan kronik hipertansiyona bağlı intrakranial olası hasarların belirlenmesi ve kognitif fonksiyonlarının kontrol grubuyla karşılaştırarak analiz edilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada en az 10 yıldır hipertansiyonu bulunan 21 hasta ve 11 sağlıklı olgu incelendi. Olgulara 1,5 tesla MR cihazında inceleme yapıldı. Aksiyal T2 FSE (TR/TE 5400/99) ağırlıklı görüntüler ile serebral beyaz cevher ve bazal ganglionların değerlendirilmesi yapıldı ve patolojik sinyal elde edilen olgular çalışma dışı bırakıldı. Frontal beyaz cevher ve talamustan tek voksel MR spektroskopi incelemesi yapıldı (TR: 1500, TE:135). NAA, Cho, Cr metabolitlerine ait amplitüd değerleri kantitatif olarak ölçüldü ve NAA/Cho, NAA/ Cr, NAA/Cho+Cr, Cho/Cr oranları hesaplandı. T2 relaksometri aksiyal planda Carr-Purcell-Meiboom-Gill multi spin eko sekansı ile yapıldı. Elde edilen toplam 16 eko sinyalden piksellerin ortalama T2 relaksasyon süreleri ölçüldü. Difüzyon MR görüntüler aksiyal planda single shot eko-planar spin eko sekansı ile elde edildi. Apparent diffusion coefficient (ADC) haritası oluşturularak frontal beyaz cevher, frontal supkortikal alan, talamus ve lentiform nükleuslarda bilateral ölçüm yapılarak ortalamaları alındı. Ayrıca çalışmamızda tüm olgulara nöropsikolojik testler ve uyarılmış potansiyel testleri uygulanarak hastalar kognitif açıdan değerlendirildi. Çalışma verileri analiz edilirken tanımlayıcı istatistiklerde nicel veriler için ortalama ± standart sapma, nitel veriler için frekansları (n) ve yüzdeleri (%) verilmiştir. Normal dağılmayan veri için iki grup karşılaştırmasında Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Kategorik verinin incelenmesinde Pearson Ki-kare testi ve Fisher'in Kesin Ki-kare testi kullanılmıştırBulgular: Difüzyon MR incelemede lentiform nükleuslar düzeyinde ADC değeri hipertansiyon hastalarında 93.4 mm²/snx10-5, kontrol grubunda ise 78.6 mm²/snx10-5 bulundu (p<0,05). Talamus, frontal beyaz cevher ve frontal subkortikal alanda ise istatistiksel fark saptanmadı. T2 relaksometri incelemesi sonrası elde olunan T2 değerleri kontrol grubuna göre yüksek olmasına karşın istatistiksel açıdan anlamlı fark yoktu. Daha sonra NAA/Cho, NAA/Cr, NAA/Cho+Cr ve Cho/Cr oranları hesaplandı. Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında anlamlı fark saptanmadı(p>0,05). Nöropsikolojik testler ve uyarılmış potansiyel testlerinde kontrol grubuna göre anormal sonuçlar hipertansiyon hastalarında çok daha fazla oranlardaydı ancak, anlamlı istatistiksel fark saptanmadı(p>0,05).Sonuç: Çalışmamızda kronik hipertansiyon hastalarına, bazal ganglionlar, frontal beyaz cevher ve frontal subkortikal alandan incelemeler yapıldı. Bu düzeylerde difüzyon MR'de ADC değerlerinin, T2 relaksometri yönteminde ise T2 değerinin yüksek olduğu saptandı. Bu sonuç literatür bilgileriyle beraber değerlendirildiğinde interstisyel aralıkta sıvı artışını düşündürmektedir. NAA miktarının kontrol grubundan daha az bulunması kronik hipertansiyon hastalarında nöron kaybıyla açıklanabilir.

Radiologically determining the intracranial potential damages related to chronic hypertension in chronic hypertension patients with magnetic resonance (MR) spectroscopy, diffusion MR and T2 relaxometry methods and analyzing their cognitive functions by comparison to the control group.Material and method: In this study, twenty-one patients with hypertension for at least 10 years and 11 healthy phenomenon were examined. Examinations of the cases were performed on 1,5 Tesla MR device. Cerebral white mattes and basal ganglia were evaluated using axial T2 FSE (TR/TE 5400/99) weighted images, and cases with pathological signals were excluded. Single voxel MR spectroscopy was performed on frontal white matter and thalamus (TR: 1500, TE:135). Amplitude values of NAA, Cho, and Cr metabolites were measured quantitatively and NAA/Cho, NAA/ Cr, NAA/Cho+Cr, and Cho/Cr ratios were calculated. T2 relaxometry was performed in axial plan with Carr-Purcell-Meiboom-Gill multi spin echo sequence. The average T2 relaxation periods for the total 16 echo signals obtained were measured. Diffusion MR images ere obtained with single shot echo-planar spin echo sequence in the axial plan. Bilateral measurements of frontal white matter, frontal subcortical region, thalamus and lentiform nuclei were performed after creating apparent diffusion coefficient (ADC) map, and averages were calculated. In addition, neuropsychological tests and evoked potential tests were performed to all cases and patients were evaluated for cognitive skills. When evaluating the study data, mean ± standard deviations were given for quantitative data in the definitive statistics, and frequencies (n) and percentages (%) were given for qualitative data. Mann-Whitney U test was used for comparison of two groups for data without normal distribution. Pearson's Chi-square test and Fisher's Chi-square test were used in the examination of categorical data.Findings: In the diffusion MR examination, ADC value in lentiform nuclei level was found as 93.4 mm²/snx10-5 in hypertensive patients and 78.6 mm²/snx10-5 in the control group (p<0,05). No statistical differences were found in thalamus, frontal white matter and frontal subcortical area. While the T2 values obtained in T2 relaxometry evaluation were high as compared to the control group, there were no statistically significant differences. NAA/Cho, NAA/Cr, NAA/Cho+Cr and Cho/Cr ratios were calculated. No significant differences were found upon comparison with the control group. Abnormal results regarding hypertension patients were found in much greater rates in neuropsychological tests and evoked potential tests as compared to the control group; however, no statistically significant differences were found (p>0,05)Conclusion: In our study, chronic hypertensive patients were evaluated as regards their basal ganglia, frontal white matter and frontal subcortical areas. We saw that ADC values in MR and T2 value in T2 relaxometry were high in these levels. When this result is considered together with the information in the literature, fluid increase in the interstitial space is suggested. Finding the amount of NAA lower as compared to the control group may represent the neuronal loss in chronic hypertension patients.