Ekstratemporal lob epilepsilerinde klinik semiyolojinin tanımlanmasında video-EEG monitorizasyonun rolü, nöropsikolojik değerlendirme ve nöroradyolojik bulgular ile korelasyonu

Abstract

Ekstratemporal lob epilepsilerinde kesin epileptojenik odağı ortaya koymak multidispliner yöntemlere rağmen çok zordur. Biz bu çalışmada semiyolojik bulgular sonucunda elde edilen anatomik-fonksiyonel odak ile iktal/interiktal EEG, nörogörüntüleme (kranial MRG ve FDG-PET) ve nöropsikolojik test (NPT) sonuçları arasında korelasyon kurmayı amaçladık.Çalışmamıza Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniği Video-EEG Monitorizasyon Ünitesi (VEMÜ)'nde, Ekim 2006 - Haziran 2012 arasında dirençli epilepsileri nedeni ile yatışı yapılan ve ekstratemporal lob semiyolojik bulguları olan 34 hasta alındı. Tüm hastalara yatışları sırasında epilepsi protokolüne göre anatomik ve fonksiyonel lokalizasyon için kranial MRG, PET-FDG çekimi yapıldı. Uzman psikolog tarafından WMS Mental Kontrol Alt Testleri, Düşünce Akışı testi, Planlama Testi, Viziüo-spasyal yetenekler testi, Stroop Testi, Raven, Benton Yüz Tanıma Testi ve Çizgi Yönü Belirleme Testi uygulandı.Bu çalışmada 34 hastada (15'i kadın, 19'u erkek; yaş ortalamaları 31±7(18-47); hastalık süreleri 18±10(2-36)) toplam 198 epileptik nöbet gözlemlendi. VEMÜ'de lateralize/lokalize edici değere sahip semiyolojik bulgular, iktal EEG ile olası epileptojenik alan (EA), 24-120 saat arasında değişen sürelerde monitorize edilip ortaya konulmaya çalışıldı. Çalışmamızda semiyolojik bulgular ile lokalizasyon hastaların %68`inde yapılabilmiş iken, %32'sinde semiyolojik bulgular ile kesin odak lokalizasyonu yapılamamıştır. Sonuçlarımıza göre versiyon, unilateral tonik aktivite, unilateral klonik aktivite daha yüksek lateralize ve lokalize edici bulgu olarak değerlendirilmiş iken, unilateral distoni, unilateral otomatizma, verbalizasyon daha düşük düzeyde lateralize ve lokalize edici bulgu olarak değerlendirilmiştir. Kategori sayısı fazla olduğu için ve veri sayısı yetersiz olduğundan p değerleri hesaplanamadı. Hastaların sadece %9'unda klinik semiyoloji ile kranial MRG, FDG-PET ve NPT uyum göstermiştir.Yukarıda bahsettiğimiz hiçbir yöntem tek başına epileptik odağı kesin olarak lateralize/lokalize edememektedir. Semiyolojik bulgularla saptanan EA'nı ortaya koymada en çok destekleyici olabilen tanı yöntemleri sırasıyla interiktal/iktal EEG, nörogörüntüleme, nöropsikolojik değerlendirmeler idi. Multidisipliner değerlendirme daha kesin bir şekilde epileptik odağı belirlemektedir.

It is very difficult to determine the exact epileptogenic areas in extratemporal lobe epilepsies (ETLE) even by using multidisciplinary approaches. In this study, we aimed to correlate the anatomical-functional areas determined by semiological findings with ictal/interictal EEG, neuroimaging (cranial MRG and FDG-PET) and NPT findings.Thirty-four intractable epilepsy patients who had extratemporal lobe semiological findings and had been hospitalized in Video-EEG Monitoring Unit (VEMU) of Neurology Department, Uludag University School of Medicine during October 2006- June 2012 were included in this study. Cranial MRI and FDG- PET were performed in all patients for anatomical and functional localization, respectively. WMS Mental Control Sub-Tests, Mind Flow Test, Planning Test, Visiospatial abilities test, Stroop test, Raven, Benton face recognition test and Line Direction Detection test were applied by a specialized psychologist.In this study, a total number of 198 epileptic attacks in 34 patients (15 female, 19 male; age 31±7(18-47) years; disease duration 18±10(2-36)) were observed. The localizing/lateralizing semiological findings and possible epileptogenic areas (EA) were defined by ictal EEG during long term monitoring (duration range: 24- 120 h) in VEMU. Localization in 68% of patients could be made according to the semiological findings, whereas localization could not be determined in 32% of patients. Head version, unilateral tonic and unilateral clonic activity were found to have higher value in lateralizing and localizing data, on the other hand, unilateral dystonia, unilateral automatism, verbalization were found to have lower value lateralizing and localizing. We could not obtain a p value due to the presence of high number of categories and insufficient data. The clinical semiology, cranial MRG, FDG-PET, and NPT were found to be compatible in only 9% of the patients which is in accordance with the literature.The above mentioned methods alone neither localized nor lateralized the epileptogenic area. The methods supporting the semiological findings most while finding of the epileptogenic area were ictal/interictal EEG, neuroimaging and neuropsychological assessments in decreasing order. Multidisciplinary approach is obviously needed to determine the epileptogenic area precisely.