Soğuk Savaş sonrası Avrupa'da göç krizi ve yabancı düşmanlığı

Abstract

Küreselleşme ile birlikte Soğuk Savaş Sonrası dünyada yaşanan ekonomik ve siyasi krizler göç olgusunu farklı bir boyuta taşımıştır. Emek göçü yerini, daha iyi bir hayat ya da sadece yaşama alanı arayan insanların göçüne bırakmıştır. Kaynak ve transit ülkelerde yaşanan olumsuz olaylar sebebiyle Avrupa’ya taşınan insan sayısı artmış ve yabancı nüfus Avrupa’da görünür hale gelmiştir. Yasaklar, sınırlamalar ve kontroller şeklinde izlenen göç politikaları göçü düzensizleştirerek yabancıları yasadışı konumuna itmiştir. AB’nin çeşitli anlaşma ve sözleşmelerle homojenleştirmeye çalıştığı yapısı da gelen göç dalgalarına çözüm üretmekten uzak kalmıştır. Bu da göç dalgalarının yönetilememesi sonucunda göç krizine giden süreci doğurmuştur. Göç Krizi ile beraber Avrupa’da hem toplumsal olarak hem de politik olarak artan aşırılıkçı hareketler yabancı düşmanlığına evrilmiştir. Tez çalışmamızda Göç Krizine doğru ilerleyen süreç ve Avrupa’nın tepkiselliği üzerinden göçün yabancı düşmanlığı ile ilişkisi işlenmiştir.

Along with globalism in the Post-Cold War World economic and political crises took migration case a different dimension. Labor migration left its place to the migration which people do to find better life or better living zone. Because of the negative events in source countries the number of people has risen and foreigner populations in Europe become clearly visible. Migration politics applied as prohibitions, restriction and controls have made the migration irregular and pushed immigrants to illegal position. The structure EU tried to homogenize with many treaties and agreements has been far from bringing a solution migration waves. As a result of these migration waves not being managed has resulted in process leading to migration crisis. With the migration crisis extremist movements that has risen politically and socially has evolved into xenophobia. In this thesis work we will deal with the relation between process leading to migration crisis and xenophobia in terms of Europe’s reactiveness.