Alzheimer tipi demans tanısı konan hastalarda tedavi öncesi ve tedavinin 3. ayında kognitif fonksiyonların değerlendirilmesi ve donepezil HCI preparatı ve rivastigmin hydrogen tartarete preparatının yararlılığının karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, plasebo kontrollü çalışmalar ile AH'da ki yararlılığı kanıtlanmış olan iki asetil kolinesteraz inhibitorunun (sadece AChE inhibitoru Donepezil HCI ile hem AChE hemde BuChE inhibitoru olan Rivastigmin Hydrogen Tartarate'in) kognitif fonksiyonlar üzerine etkinliğini daha önce demans tedavisi almamış, Alzheimer demans tanısı koyduğumuz hastalarda karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve yöntemler: Bu çalışma 2003-2004 yılları arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Polikliniği'ne unutkanlık şikayeti ile başvuran, orta ve hafif şiddette Alzheimer Hastalığı tanısı konan yaş ortalaması 65,5 olan 9'u erkek 11'i kadın olmak üzere toplam 20 hasta ile tamamlandı. Hastalar tedavi öncesi ve 12 haftalık bir tedavi sonrası MMSE, işitsel- görsel P300, TCD, MR spektcoskopi tetkikieri yapıldı. Bulgular: Demografik ve doz ile ilgili özellikler açısından homojen olan iki grupta incelediğimiz tüm değişkenler için ( MMSE, TCD, P300, MRS) ilaç grupları arasında tedavi sonrasında ki değişimlerin istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermediği saptandı. Tedavi sonrası MMSE skorları tedavi öncesine oranla istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksekti. P300 görsel latansında tedavi sonrasında tedavi öncesine göre belirgin kısalma tespit edildi ve bu değer istatistiksel olarak da anlamlı bulundu MRS'de Kolinin metabolitinin değerinde ki tedavi öncesine oranla tedavi sonrası düşüş, N asetil aspartat metaboliti ve NAA/Kolin değerinde tedavi öncesine omla tedavi sonrasında yükselme tespit edildi. TCD ölçümlerinde anlamlı bir değişiklik saptanmadı. Sonuç: Tedavi sonrasında N-asetilaspartat konsantrasyonunda yükselme, kolinin konsantrasyonunda düşme izlenmesi ve kognitif fonksiyonların takibinde kullanılan MMSE ve P300' de, MRS sonuçları ile korele sonuçlar elde edilmesi ve iki ilacın etkinliği açısından fark bulunmaması, ayrıca hastalardaki iyilik halinin hasta yakınları tarafından da fark edilmesi bu çalışmanın temel sonuçlarıdır.