Timpanoskleroz epidemiyolojisi: Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı tecrübesi

Abstract

GİRİŞ: Bu çalışma ile, kliniğimizde opere ettiğimiz hastalardan yararlanılarak timpanoskleroz epidemiyolojisi hakkında deneyimlerimizin aktarılması amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 1992 ile Mart 2005 tarihleri arasında timpanoskleroz nedeni ile ameliyat edilen ve çalışma kriterlerine uyan 100 hastanın dosyaları, ameliyat notları ve odyoloji kayıtları retrospektif olarak incelenerek kaydedilmiştir. BULGULAR: Olgularımızda timpanoskleroz insidensi %14,4, kadın/erkek oranı 1,77/1, ortalama yaş 34,6±11,0 olarak bulundu. Olguların %94’ü açık timpanosklerozlu ve %78’inin geçmişinde kronik otitis media hikayesi vardı. Zarda posteroinferior, orta kulakta mezotimpanum en sık tutulan bölgelerdi. Hastaların %61’inde tip-1 timpanoplasti uygulanmış, %80’inde transkanal yol kullanılmıştı. Greftler %56,8 underlay, %43,2 overlay yerleştirilmişti. Postoperatif hava yolu saf ses ortalaması 44,1 dB’den 32,2 dB’e, kemik hava yolu açıklığı (KHA) da 27,5 dB’den 17,3 dB’e gerilemişti. SONUÇ: Timpanoskleroz, opere kulaklarda %14,4’lük bir insidense sahip; genellikle kronik otitlerin seyri sürecinde ortaya çıkan; sıklıkla kadınlarda ve orta yaşta görülen; büyük çoğunluğu açık tipte seyreden bir patoloji olarak bulunmuştur. Orta kulakta en sık malleus ve inkus’u, zarda hemen daima pars tensayı, en çok da posteroinferior bölgesini santral olarak tutmaktadır. Mirengoskleroz cerrahisi için sıklıkla tip-1 timpanoplasti, timpanoskleroz cerrahisin de sıklıkla tip-2 operasyonları uygulanmıştır. Greft yerleştirmede overlay ve underlay yaklaşımlar birbirine yakın oranlarda tercih edilirken, temporal kas fasyası en sık kullandığımız greft materyali olmuştur. Greft tutma oranında %70’e varan başarı elde edilmiştir. Timpanosklerozun sıklıkla iletim tipi işitme kaybına yol açtığı ve sıklıkla 20-40 dB arasında KHA oluşturduğu görülmüştür. Orta kulağın tutulduğu vakalarda hava yolunda daha fazla düşüş, KHA’nda daha fazla artış saptanmıştır. Postoperatif dönemde, hava yolunda ve KHA’nda anlamlı düzelme bulunmuştur.

OBJECTIVES: The aim of this study is, to assign our experiences about tympanosclerosis epidemiology that we acquired from the patients operated in our clinic. MATERIAL and METHOD: Medical records, operation notes and audiology records of 100 patients who were operated for tympanosclerosis between January 1992 and March 2005 and who were appropriate for the study criteria were retrospectively analysed. RESULTS: Incidence of tympanosclerosis was found as 14,4%, female to male ratio as 1,77/1, and the mean age as 34,6±11,0 in our patients. There was open tympanosclerosis in 94% of the patients and 78% of them had a history of chronic otitis media. Posteroinferior quadrant of the tympanic membrane and mesotympanium of the middle ear were the most affected areas. Sixty-one percent of patients underwent type-1 tympanoplasty and in 80% of the operations a transcanal approach was used. Grefting technique was underlay in 56,8% and overlay in 43,2%. Post-operative audiogical examination revealed, in hearing losses, a decrease from 44,1 dB to 32,2 dB in air conduction pure tone average; and air-bone gap (ABG) is decreased from 27,5 dB to 17,3 dB. CONCLUSION: Tympanosclerosis was found as a pathology which has an incidence of 14,4% in operated ears; generally appearing during chronic otitis process; mostly occuring in women and at middle ages; and generally present as open type. Tympanosclerosis effected mostly malleus and incus in the middle ear; occupied almost always pars tensa of the tympanic membrane and mostly posteroinferior quadrant centrally. Myringosclerosis cases usually underwent type-1 tympanoplasty and in tympanosclerosis cases usually type2 operations were used. Overlay and underlay approaches were preferred at close rates for grefting and temporal muscle fascia was the most preferred greft material. Greft take rate was 70%. Tympanosclerosis was generally found to cause conductive hearing losses and mostly create an ABG of 20-40 dB. A decrease in air conduction and an increase in ABG were found to be more severe in cases where the middle ear was affected, Postoperatively, a significant improvement in air conduction and in ABG was found.