İzole sıçan pankreas Langerhans adacıklarında gliklazid ve glimepiridin insülin sekresyonu üzerine etkisi

Abstract

Amaç: İnsülin sekretagogları gurubundan sülfonilüre türevi olan gliklazid ve glimepiridin glikozsuz ve farklı glikoz konsantrasyonları içeren ortamlarda izole sıçan pankreas Langerhans adacıklarında insülin sekresyonu üzerine olan etkilerinin değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 18 adet erkek Wistar Albino sıçanın pankreas Langerhans adacıkları Nielsen tarafından tanımlanan ve Malaisse-Lague tarafından modifiye edilen kollajenaz metodu ile izole edildi. Adacıklar glikozsuz ve 3.3 mM ve 16.7 mM glikoz içeren ortamlarda gliklazid 1 ve 10 mM ve glimepirid 1 ve 10 mM ile inkübasyona alındı. 90 dakika inkübasyon sonunda medyumlarda sekrete olan insülin miktar ölçümü Rat İnsülin RIA kit ile radyoimmünoassay yöntemi kullanılarak yapıldı. Bulguların ortalama değerleri arasındaki farkların istatistiksel anlamlılığı Student's t-Test ile değerlendirildi. Bulgular: Glikozsuz ortamda ve 3.3 mM glikoz içeren ortamda gliklazid 1 ve 10 mM ile glimepirid 1 ve 10 mM etkisi ile salgılanan insülin düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Gliklazid ve glimepiridin her iki konsantrasyonu ile 16.7 mM glikoz içeren ortamda salgılanan insülin miktarı glikozsuz ve 3.3 mM glikoz içeren ortamlara göre belirgin düzeyde yüksekti (p>0, 001) fakat gliklazid ve glimeprid gurupları karşılaştırıldığında izlenen fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). Sonuç: Gliklazid ve glimepridin izole sıçan Langerhans adacıklarından insülin sekresyonu üzerine olan etkileri arasında anlamlı fark olmaması, yüksek glikoz konsantrasyonu içeren ortamda daha fazla insülin salgılanması ve her üç ortamda da salgılanan insülin miktarının gliklazid ve glimepirid konsantrasyonları 10 kat arttırılmasına rağmen anlamlı düzeyde değişmemesi glikozun gliklazid ve glimepiridden daha potent bir stimülatör olduğunu düşündürmektedir. Yapılan çalışmalarda glimepiridin diğer sülfonilürelerle karşılaştırıldığında daha düşük serum insülin düzeyleri ile normoglisemiyi sağladığının gösterilmesine rağmen çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar bunu desteklememektedir, bunun çalışmamızın klinik çalışma olmaması,in vitro izole adacıklarda yapılmış olması nedeni ile olduğu düşünülmektedir.

Objective: To compare the effects of gliclazide and glimepiride, sulfonylurea derivative of the insulin secretagogue groups, on pancreatic islets insulin secretory capacity, at different glucose concentrations. Material & Methods: In this study the pancreatic islets isolation of 18 male Wistar Albino rats was performed by the collagenase method defined by Nielsen and then modified by Malaisse-Lague. Isolated islets were incubated at different mediums containing 3.3 mM, 16.7 mM glucose and at medium without glucose, with gliclazide 1 µMand 10 µMand glimepiride 1 µM and 10 µM. After 90 minute incubation, the insulin amount secreted at these mediums was measured by radioimmunoassay method with Rat Insulin RIA kit. The statistical significance of means was compared with Student's t-Test. Result: We didn't found any significant differences between insulin levels secreted by gliclazide 1 and 10 µM and glimepiride 1 and 10 µM stimulation at mediums without glucose and with 3.3 mM glucose. The amount of insulin with both concentrations of gliclazide and glimepiride in a medium of 16.7 mM glucose were significantly higher (p<0.001) but when gliclazide groups were compared to glimepiride groups the statistical differences were not significant (p>0.05). Conclusion: The facts, that there was not a significant difference between the effects of gliclazide and glimepiride on the Langerhans islets insulin secretion, that the occurence of higher insulin secretion in high glucose concentration medium and that in each medium there was no significant change in secreted insulin level eventhough the gliclazide and glimepiride concentration increased 10 times show us that glucose is a more potent stimulator than gliclazide and glimepiride. However the studies point out that glimepiride when compared with others sulfonylureas determines normoglycemia with lower serum insulin levels, our findings do not support this. We think this is because our study is not a clinical work, it is done in vitro with isolated islets.