Kısa süreli kalp hızı değişkenliğinin kardiyak otonomik disfonksiyonu belirlemede etkinliği ve prognostik değeri

Abstract

Kalp yetersizliği olan hastalarda, kalp hızı değişkenliği (KHD) ölçümleri non-invazif bir metod olarak kullanılmakta ve nöro-kardiyovaskuler durum hakkında bilgi edinilebilmektedir. Bu çalışma, kalp yetersizliği olan hastalarda 24 saatlik ve kısa süreli KHD metodlarının otonomik disfonksiyonu belirlemede etkinliklerini ve prognostik değerlerinini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Çalışmaya, semptomatik veya asemptomatik sol ventrikül disfonksiyonu (ejeksiyon fraksiyonu [%40) olan 46 hasta dahil edildi. Çalışma grubunda, 6 hasta NYHA evre l (%13), 19 hasta NYHA evre II (%63) ve 11 hasta NYHA evre III (%24) olarak sınıflandırıldı. Hastaların ilk gün 24 saatlik Holter kayıtlannda KHD analizi yapıldı. Ertesi gün, tilt masası kullanılarak (1) 10 dk supin pozisyonunda istihirahat halinde; (2) 10 dk kontrollü solunum sırasında (20 solunum/dk); ve (3) 10 dk tilt masasının eğimi 80° 'ye getirerek pasif ortostatizm sırasında alınan Holter kayıtlannda kısa süreli KHD analizi yapıldı. NYHA evre III hastalarının 24 saatlik ve kısa süreli Holter kayıtlarında (supin pozisyonunda, kontrollü solunum ve tilt sırasında) LF/HF oranlannın NYHA evre l-ll hasta grubuna göre anlamlı olarak azalmış olduğu belirlendi (sırasıyla; p=0.0001, p=0.01, p=0.03, p=0.0001). Hastaların 446±186 günlük takip periyotlannda, 20 olguda birleşik kardiyovasküler son noktalar gelişti. Cox çok değişkenli analizlerde azalmış 24 saatlik LF/HF oranının (OR=0.4, %95 Cl 0.31-0.73, p=0.001) ve düşük sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunun (OR=0.9, %95CI 0.83-0.99, p=0.03) artmış kardiyovasküler mortalite ve morbidite i!e ilişkili olduğu belirlendi. Çalışmamız her iki yöntemin kardiyak otonomik disfonksiyonun belirlenmesinde etkin olduğunu ve sadece 24 saatlik KHD ölçümlerinin prognostik değer taşıdığını gösterdi.

The heart rate variability (HRV) has been used in patients with heart failure as a non-invasive method and provided neuro-cardiovascular evaluation. This study was aimed to stratify patients with autonomic dysfunction and patients at high risk of cardiovascular mortality and morbidity with 24-hour and short-time HRV methods. We recruited 46 patients with symptomatic or asymtomatic left ventricular dysfunction (ejection fraction <%40). In the study group, 6 patients were in NYHA class I (%13), 19 were in NYHA class II (%63) and 11 were in NYHA class Ill (%24). In the first day, we analyzed HRV in the 24-hour recordings. Following day; we assessed the HRV during: (1) 10 min of supine resting, (2) 10 min of regular breathing at frequency of 20 acts/min, and (3) 10 min Of passive orthostatism after tilting 80° With tilt table. Twenty-four hour and short-time recordings of HRV (during supine resting, regular breathing and tilting) showed reduced LF/HF ratio in patients with NYHA class Ill compared to patients in NYHA class 1-11 (p=0.0001, p=0.01, p=0.03, p=0.0001, respectively). During 446±186 days of follow up, cardiovascular end points were occured in 20 patients. By Cox multivariate analysis, significant predictors of cardiac mortality and morbidity were, reduced LF/HF ratio (OR=0.4, %95 CI 0.31-0.73, p=0.001) in the 24- hour recordings and low left ventricular ejection fraction (OR=0.9, %95CI 0.83-0.99, p=0.03). Our investigation demonstrated that both of the methods are useful for assesstment of cardiac autonomic disfunction and only 24-hour recordings of HRV has a prognostic value.