İki farklı TPN modelinde (devalı-aralıklı), kolesistokinin-oktapeptit'in intrahepatik kolestaz üzerine etkilerinin ultrastrüktürel olarak değerlendirilmesi

Abstract

Parenteral beslenmeye eşlik eden karaciğer hasarının etyolojisi ve patofizyolojisi bilinmemektedir. Bu çalışmada aralıklı (S) ve devamlı (C) parenteral beslenen (PN) tavşanların karaciğerindeki ultrastrüktürel değişmeleri ve Kolesistokinin-Oktapeptit (H) uygulamasının etkilerini göstermeyi amaçladık. Otuz tavşan, PN süresine (7ve14 gün), uygulama şekline (Devamlı ve Aralıklı) ve H verilip verilmemesine göre, her biri üç tavşandan oluşan 10 gruba bölündü. Kontrol grubları (K7 ve K14) oral beslendi ve %0,9 NaCI infüzyonu aldı. 7 gün süre ile paranteral beslenen grublar C7, C+H7, S7) S+H7 ve 14 gün süre ile paranteral beslenme alan grublar da C14, C+H14, S14, S+H14 şeklinde oluşturuldu. Tavşanlarda ana safra kanalı bağlanıp, safra kesesi kateterize edildi. Takiben santral yolla PN uygulandı. Bazı grublara (+H) günlük kolesistokinin-oktapeptid infüzyonu yapıldı. Deney süresince safra akımı, serum AST, ALT, ALP, bilirubin safra asiti, kolesterol seviyesi ve safra kolesterol, safra asiti ve bilirubin düzeyleri ölçüldü. Deneyin sonunda karaciğer elektron mikroskobunda incelendi. PN alan grublarda safra akımı azaldı (p< 0,05). Kolestaz C+H7 ve K grubları dışında bütün grublarda saptandı. Transaminaz seviyeleri açısından grublar arasında farklılık yoktu (p< 0,05). ALP seviyesi H alan grublarda düşüktü (p<0,05). Serum safra asit konsantrasyonu PN alan grublarda K grublarına göre yüksek bulundu (p<0,01). Sadece C+H7 grubunda safra safra asidi artmıştı (p< 0,01) ve serum bilirubin düzeyinde değişme olmadı (p< 0,05). PN grublarının karaciğer elektron mikroskopik incelemesinde; kanaliküler safra tıkacı ve yer yer kanaliküler mikrovillüs kayıplarını saptandı. Hepatositlerde safra ve yalancı safra ile endoplazmik retikulumda vakuoller izlendi. Mitokondrial hasar, kristalarda distorsiyon ve ödem de saptandı. Aralıklı PN'de hepatosit hasarı belirgindi. Hormon verilen grublarda hepatositin ultrastrüktürel hasarı daha yüzeyeldi. Aralıklı PN'de hepatositin ultrastrüktürel hasar ve biyokimyasal bozuklukları Devamlı PN gruba göre daha belirgindir. Kolesistokinin-oktapeptid, kolestaz ve hepatositteki ultrastrüktürel hasarı azaltmada etkili olmuştur.

The etiology and pathophisiology of the liver disease associated with parenteral nutrition (PN) are unknown. In this study, we have attempted to show the ultrastructural changes of the liver on Cyclic (Cyc) and Continue (Con) PN administration, and the effect of Cholecystokinin- Octapeptide (H) infusion in a rabbit model. Thirty rabbits were divided into ten experimental groups, each consisting of 3 rabbits, according to period of PN (7 and 14 days), PN administration (Con and Cyc.), and receiving hormone (H), as fallows; control (C) groups ( C7 and C14), receiving saline+chow, PN groups receiving PN for 7 days; Con 7, Con 7+H, Cyc 7, Cyc 7+H, and PN groups receiving PN for 14 days; Con 14, Con 14+H, Cyc 14, Cyc 14+H. Central venous access was achieved and after ligation of the common bile duct, the gallbladder was cannulated and than PN was started. Groups with hormone received daily Cholecystokinin-Octapeptide. During the experiment, bile flow, level of serum AST, ALT, ALP, biluribin, bile acids cholesterol and level of cholesterol, bile acids and biluribin in bile were detected. End of the experiment, the liver was evaluated by electron microscopy. There was decreasing in bile flow in PN groups (p< 0.05). Cholestasis was present in all experimental groups except controls and Con 7+H. Levels of transaminases were not significant among the groups (p> 0.05). Level of ALP is low in groups with H compare to without it (p< 0.05). Serum bile acid concentration was higher in PN groups than controls (p< 0.01). Only Con 7+H group, level of bile acid in bile was elevated (p<0,01) and level of serum biluribin was not increased compare to others (p< 0.05). Ultrastructural examination of the liver in PN groups showed the canaliculer bile plugging and focal loss of canaliculer microvilli. The hepatocytes contained both bile and pseudobile and there was vesiculation of endoplasmic reticulum. There was also swelling, distorsion of cristae, and disruption of mitochondria. Ultrastructural damage of the hepatocyte is minimal on PN with H compare to without it. On PN-Cyc, ultrastructural damage of the hepatocyte was also clear. The ultrastructural damage of the hepatocyte and biochemical abnormalities are more clear in PN-Cyc groups compare to PN-Con. Cholecystokinin- Octapeptide have been advantage to decrase cholestasis and ultrastructural damage of the hepatocyte.