Bounds of bounded rationality

Abstract

Human rationality has been discussed throughout history, but the discussion has not been conclusive so far. Following Kahneman and Tversky’s seminal research program, priorunderstanding of rationality was challenged. Under the name of biases and fallaciesextensive bulk of studies have been conducted to demonstrate how the human mindviolates so-called rationality norms. This way of analyzing human brain from an absolute rationalist perspective is not a favorable idea because it lacks putting forth the relationship between decision makers and the environment. Worst of all, it sets some vague rationality norms that are not universally accepted and models that abide by those rules rare lyperform better than heuristics. Gigerenzer et al. strenuously oppose this approach and propose a more unified theory of the human mind. Their understanding of Bounded Rationality stems from Herbert Simon’s ideas and sets forth satisficing rather than maximizing. They generated dozens of studies on how the human mind makes practical decisions in various environments. By not encapsulating the human mind to some norm sthey illustrated that how smart decisions can be made with very simple rules in real world. Despite its limited calculation capacity, the human mind can make incredibly fast and frugal decisions most of the time without relying on much information. Yet, the boundsof humans’ decision-making capacities remain to be precisely und is covered. In thisthesis, the reasons of why Gigerenzer et al.’s approach in studies of human rationality ismore comprehensive and constructive than Kahneman and Tversky’s approach and how the human mind can make good enough decisions by relying on heuristics will be elaborated.

İnsan rasyonalitesi tarih boyunca tartışılmıştır ama günümüze kadar kesinlik kazanmamıştır. Kahneman ve Tverski’nin yeni araştırma programını müteakiben önceki rasyonalite anlayışına meydan okunduğu görülmektedir. Örneğin, insan beyninin nasıl sözde rasyonalite normlarını ihlal ettiğini kanıtlamak için ön yargılar ve safsatalar adı altında hacimli çalışmalar yapılmıştır. Bu tarz bir rayonalite kabulü, insan düşüncesini analiz yöntemi olarak elverişli değildir, çünkü karar vericiler ve çevre arasındaki ilişkiyi ortaya koymada yetersizdir. En kötüsü de, evrensel olarak kabul edilmeyen müphemnormları ortaya atmaktadır, ve bu normalara göre çalışan modeller nadiren zihinsel kestirmelerden daha iyi performans sergilemektedir. Gigerenzer vd. bu yaklaşımı şiddetle reddetmekte ve daha bütücül bir insan zihni yaklaşımını ileri sürmektedir. Onların Sınırlı Rasyonalite anlayışı Herber Simon’ın fikirlerinden esinlenmekte ve maksimize etme yerine belirli bir tatmin düzeyine ulaşmaya çalışan anlayışı savunmaktadır. İnsan beynini bazı normlara hapsetmeyerek gerçek hayatta basit kurallarla akıllı kararlar verilebileceğini göstermişlerdir. Kendinin sınırlı bir hesaplama kapasiteye sahip olmasına rağmen insan beyni sınırlı bilgi ile inanılmaz hızlı ve tutumlu kararlar verebilir. Amainsanların karar verme kapasitesinin sınırları tam olarak keşif edilmemiş olarak kalmaktadır. Bu tezde, neden Gigerenzer vd.’in insan rasyonalitesine yönelik yaklaşımının Kahneman ve Tversky’nın yaklaşımına göre daha kapsayıcı ve yapıcı olduğu ve insan zihninin zihinsel kestirmelere dayanarak nasıl yeterince iyi kararlar verdiği irdelenecektir.