Gebeliğin 11-14 hafta arasında yapılan endoservikal uzunluk ölçümünün 2. trimester servikal kısalığı öngörme gücünün değerlendirilmesi

Abstract

AMAÇ: Çalışmamızın amacı 11-14. gestasyonel haftalar arası yapılacak endoservikal uzunluk ölçümünün, 2. trimester servikal kısalığı öngörme gücünün değerlendirilmesidir. GEREÇ-YÖNTEM: Prospektif olarak yapılan çalışmamıza Bursa Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı, Perinatoloji ve Gebe İzlem polikliniklerine başvuran; 11.-14. Gestasyonel haftalar arasındaki gebeler dahil edildi. 11-14. Hafta ve 20-24. haftalar arası transvajinal ultrasonografi ile endoservikal uzunluk ölçümleri(ESU), serviksinön dudak mesafesi (D) ,arka dudak mesafesi (E) ölçüldü ve kayıt altınaalındı.. Endoservikal uzunluk değişim paternleri ve ölçümlerin 20-24. Hafta analizinde endoservikal kısalığı öngörme gücü analiz edildi. Kısa serviks saptanan ve medikasyon gereksinimi olan hastalar kaydedildi. SONUÇLAR: Çalışmamıza 113 hasta dahil edilmiştir. 11-14 hafta arası yapılan ölçüme göre 20-24 hafta arasında yapılan ölçüm değerlendirildiğinde serviks ölçümünde uzama gözlenen hasta oranı %69 (n=78) ve serviks ölçümünde kısalma saptanan hasta oranı ise %31 (n=35) idi. BC (2 düzlem serviks uzunluğu) ve arka dudak ölçümlerinin istatistiki olarak anlamlı şekilde gestasyonel yaş ile arttığı saptanmıştır. Ön dudak ölçümünde istatiksel olarakanlamlı ile ilişki saptanmamıştır. Yalnız 2 hastada 20-24 haftada kısa serviks saptanmıştır. TARTIŞMA: 11-14 hafta arasında yapılan ESU ölçümü ikinci trimester SU’yupredikte etmemiştir. 11-14 hafta servikal uzunluk ölçümünün 20-24 haftada servikal kısalmayı öngörme gücünün değerlendirilmesi için daha geniş örneklem büyüklüğüne sahip çalışmalara ihtiyaç vardır. Çalışmamız anteriorve posterior dudak ölçümlerinin değerlendirilmesi açısından literatürdeki ilk çalışmadır.

OBJECTIVE: The aim of our study is to evaluate the predictive capability of endocervical length measurement (ELM) between 11-14 weeks of gestation for second trimester cervical shortness. MATERIALS-METHODS: Pregnant women between 11-14 weeks of gestation who applied to Bursa Uludag University Faculty of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology, Perinatology and Pregnancy Follow-up outpatient clinics were included in our prospective study. ELM, anterior lip distance (D) and posterior lip distance (E) of the cervix were measured and recorded by transvaginal ultrasonography between 11-14 weeks and 20-24 weeks. The endocervical length change patterns and the power of measurements to predict 20-24 weeks endocervical shortness were analyzed. Patients with short cervix and needing medication were recorded. RESULTS: 113 patients were included in our study. Following the measurements between 11-14 weeks,the remeasurements made between 20-24 weeks were evaluated, the rate of patients with lengthening in the cervix measurement was 69% (n=78) and the rate of patients with a shortening in the cervix measurement was 31% (n=35). B, BC and posterior lip measurements were found to increase statistically significantly with gestational age. No correlation was found with C and anterior lip measurement. Short cervix at 20-24 weeks was detected in only 2 patients. DISCUSSION: ELM measurement between 11-14 weeks did not predict second trimester cervical length (CL). Studies with larger sample sizes are needed to evaluate the power of CL measurement at 11-14 weeks to predict cervical shortening at 20-24 weeks. Our study is the first in the literature to evaluate cervical anterior and posterior lip measurements.