8-11 yaş grubu çocuklarda vı̇yolonsel eğı̇tı̇mı̇nde kullanılan öğretı̇m yöntemlerı̇ ve metotlara yönelı̇k öğretı̇m elemanı görüşlerı̇

Abstract

Türkiye’de mesleki olarak viyolonsel eğitimi, en erken ortalama 8-11 yaş grubu çocuklara verilmektedir. Bu araştırmada, 8-11 yaş grubu çocuklarda viyolonsel eğitimine başlangıç aşamalarında kullanılan öğretim yöntemleri ve metotların öğretim elemanları görüşleri doğrultusunda incelenmesi amaçlanmıştır. Türkiye’deki literatürde 8-11 yaş grubu viyolonsel öğrencileri üzerine başka bir çalışmanın yapılmadığı tespit edilmiştir, çalışmanın literatüre katkı sağlaması açısından önem taşıdığı düşünülmektedir. Bu doğrultuda 8-11 yaş grubu çocuklar ile çalışan viyolonsel öğretmenleri ile kullandıkları metotlar ve öğretim yöntemleri üzerine görüşme yapılmıştır. Görüşmeler ışığında elde edilen başlangıç metotları incelenmiş ve karşılaştırılmıştır. Görüşme yapılan öğretim elemanlarının görev aldıkları kurumların, 8-11 yaş grubu öğrencileri kapsayan viyolonsel öğretim programları incelenmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile toplanmıştır. Elde edilen veriler içerik analizi tekniği ile çözümlenmiştir. Öğretim programları ve metotların incelenmesinde doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, geneli yansıtabildiği ve temsil ettiği düşünülen 7 farklı kurumda8-11 yaş grubu viyolonsel öğrencileri ile çalışmakta olan öğretim elemanları oluşturmaktadır. Çalışma grubunun belirlenmesinde amaçlı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, görsel uyaranlara karşı çok daha duyarlı olan 8-11 yaş grubu çocuklara hitap eden metotların az sayıda olduğu tespit edilmiştir. Yarı zamanlı eğitim programının, birçok kurumda aktif olmadığı ve programlara çok küçük yaşlardan öğrenci alınmadığı tespit edilmiştir. 8-11 yaş grubunu kapsayan öğretim programlarının, yenilikçi yöntemleri takip etmediği belirlenmiştir. Araştırmanın sonuçları doğrultusunda, yarı zamanlı eğitim programlarının yapılandırılması, kullanılan metotların günümüz çocuklarının ihtiyaçları doğrultusunda düzenlenmesi önerilmektedir.

In Turkey, cello education is given to children between the ages of 8-11 at the earliest. In this study, it is aimed to examine the teaching methods and methods used in the beginning stages of cello education in children aged 8-11 in line with the opinions of the instructors. It has been determined that no other study has been conducted on cello students aged 8-11 in the literature in Turkey, and it is thought that the study is important in terms of contributing to the literature. In this direction, cello teachers working with children aged 8-11 were interviewed about the methods and teaching methods they use. The initial methods obtained from the interviews were analyzed and compared. The cello teaching programs of the institutions where the interviewed instructors work, including students in the 8-11 age group, were examined. Qualitative research method was used in the study. Data were collected through semi-structured interviews. The data obtained were analyzed with content analysis technique. Document analysis method was used in the examination of curricula and methods. The study group of the research consists of instructors working with cello students aged 8-11 in 7 different institutions, which are thought to reflect and represent the general population. Purposive sampling method was used to determine the study group. According to the findings, it was determined that there are few methods that appeal to 8-11 year old children who are much more sensitive to visual stimuli. Part-time education programs are not active in many institutions and students are notaccepted from very young ages. It was determined that the teaching programs covering the 8 -11 age group do not follow innovative methods. In line with the results of the study, it is recommended that part-time education programs should be structured and the methods used should be arranged in line with the needs of today's children.