Obez olguların preoksijenasyonunda tidal volüm solunumu, derin solunum ve CPAP tekniklerinin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Obezlerde önerilen hızlı indüksiyon-entübasyon tekniği bir apne dönemi içerdiğinden preoksijenasyon önerilir, ancak uygulama tekniği konusunda bir fikir birliği yoktur. Çalışmamızda "continuous positive airway pressure" (CPAP), tidal volüm solunumu (TVS) ve derin solunum (DS) tekniklerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç-yöntem: Etik kurul onayından sonra elektif, ASA l-ll grubu, yaşları 17-60, vücut kütle indeksi (VKİ) 30-40 kg.m­­­­­­­­­­­­­­­-² arasında değişen, solunum fonksiyon testi (SFT) normal, hemoglobini>10 g.dL­­­­­­-¹, Mallampati sınıf I, randomize 115 olgu çalışmaya alındı. Beş farklı preoksijenasyon tekniği; CPAP/3 dk grubu (n=23): 3 dk süreyle 7,5 cmH₂O basınçla CPAP solunumu, 5 Ldk-¹/TVS grubu (n=23): 5 L.dk-¹ akımla 3 dk süreyle TVS, 8 Ldk-¹/TVS grubu (n=23): 8 L.dk-¹ akımla 3 dk süreyle TVS, 8 DS/60 sn grubu (n=23): 10 L.dk-¹ akımla 60 sn süreyle 8 DS, 4 DS/30 sn grubu (n=23): 10 L.dk-¹ akımla 30 sn süreyle 4 DS uygulandı. Arteryel kan gazı örnekleri oda havasında-kontrol, preoksijenasyon sonrasında ve apne döneminde periferik O₂ satürasyonu (SpO₂) %95'e düşünce alındı. Apne döneminde SpO₂'nin %100'den 99'a ve %99'dan 95'e düştüğü desatürasyon süreleri ile %100 O₂ ile ventilasyon sonrasında %95'ten 99'a çıktığı resatürasyon süreleri ve ayrıca ortalama kan basıncı (OKB) ve kalp atım hızları (KAH) kaydedildi. İstatiksel değerlendirmede Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U, Wilcoxon Signed Ranks testleri kullanıldı. Sonuçlar: Preoksijenasyon sonrası parsiyel arteriyel O₂ başmandaki (PaO₂) en yüksek artış 8 L.dk-¹/TVS yaptırılan olgularda görüldü (p<0.001, p<0.01, p<0.01, p<0.01). Apne döneminde SpO₂ %95 olduğunda parsiyel arteriyel CO₂ basıncındaki (PaCO₂) artış 5 Ldk-¹/TVS ve 4 DS/30 sn yapılanlarda daha yüksekti. SpO₂'nin %100'den 99'a düşmesi için geçen süre 8 DS/60 sn uygulanan olgularda daha uzundu (167.09±9.25 sn), %99'dan 95'düşmesi için geçen desatürasyon süreleri ise benzerdi. %100 O₂ ile ventilasyon sonrası SpO₂'nin %95'ten 99'a yükselmesi için geçen resatürasyon süresi 5 L.dk-¹/TVS (22.00±1.74 sn) uygulananlarda daha kısaydı. OKB'da en az değişiklik 8 Ldk-¹/TVS yaptırılanlarda, KAH'da tüm ölçüm zamanlarında en belirgin değişim 8 DS/60 sn uygulanan olgularda kaydedildi. Tartışma: Çalışmamızda elde edilen en yüksek PaO₂ değerleri, en uzun desatürasyon süresi, en az PaCO₂ ve pH değişikleri birlikte değerlendirildiği zaman SFT ve hemoglobin değerleri normal, morbid obez olmayan, orta yaş, sağlıklı olgularda preoksijenasyon için 10 L.dk-¹ akımla 8 DS/60 sn ve 8 L.dk-¹ akımla TVS/3 dk tekniklerinin diğerlerine göre daha iyi olduğu kanısına vardık.

Aim of investigation: As rapid-sequence induction includes a period of apnea in obesity, preoxygenation is recommended, however there is no conclusion about the usage of standart technique. To compare tidal volume breathing (lVB), deep breathing (DB) and continuous positive airway pressure (CPAP) techniques, this prospective, randomized study is undertaken. Materials and Methods: After The Local Ethics Commitee approval, 115 patients in ASA class I-II, ages 17-60, body mass index (BMI) between 30-40 kg. m-², with normal lung function tests (LFT). hemoglobin concentration >10 g.dr1. Mallampati class I were studied. Preoxygenation techniques includes; CPAP/3 min group (n=23): 100% O₂ within 3 min with 7,5 cmH₂O CPAP, 5 L.min-¹ /TVB groupl (n=23): TVB of 100% O₂ at 5 L.min-¹ within 3 min,8 L.min-¹ /TVB group (n=23): TVB of 100% O₂ at 8 L.min-1 within 3 min,8 DB/60 s group (n=23): 8 DB of 100% O₂ at 10 L.min-¹ within 60 s, 4 DB/30 s group (n=23): 4 DB of 100% O₂ at 10 L.min-¹ within 30 s. Arterial blood gas samplings were taken in room air-control, after preoxygenation, and during apnea when peripheral oxygen saturation (SpO₂) decreased to 95%. The apnea induced hemoglobin desaturation times to 99% and 95% after the preoxygenation, and the hemoglobin resaturation times after ventilation with 100 % oxygen were recorded. Mean arterial bloodpressure and heart rate were also recorded. Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U, Wilcoxon Signed Ranks tests were used for statistical analysis. Results: After the preoxygenation the most significant increase inpartial arterial oxygen pressure (PaO₂) was recorded in 8 L.min-¹ /TVB (p<0.001, p<0.01, p<0.01, p<0.01). When the SpO₂ decrease to %95 thehighest increase in partial arterial carbondioxide pressure (PaCO₂) wereobserved in 5 L.min-¹ fTVB and 4 DB/30 s. Desaturation times to 99% waslongest in 8 DB/60 s (167.09±9.25 s). There were no statistically significant differents between the groups for desaturation times to 95% from 99%. The hemoglobin resaturation times to 99% was shortest in 5 L.min-¹ /TVB (22.00±1.74 s). The lowest changes in mean arterial pressure was recorded in 8 L.min-¹ fTVB, and the markedly change in heart rate was observed in 8 DB/60 sat all measurements period. Discussion: In our study, concluding the highest PaO₂ values, the longest desaturation times, the lowest changes in PaCO₂ and pH together we found that with normal LFT and hemoglobin values, without morbid obesity, middle aged healty subjects reached a better preoxygenation with 10 L.min-¹ flow 8 DB/60 sec and 8 L.min-¹ flow TVB/3 min.