Nabız basıncı yüksek olan hipertansif hastalar ile nabız basıncı normal olan hipertansif hastalarda mikroalbüminüri düzeyleri arasında fark olup olmadığı ve mikroalbüminürinin koroner arter hastalığı ile ilişkisi

Abstract

Hipertansiyon; mültipl genetik, çevresel faktörlerden etkilenen, hedef organ hasarına yol açan kompleks bir hastalıktır. Epidemiyolojik çalışmalarda hipertansiyon ile inme, koroner arter hastalığı (KAH), kalp yetersizliği, renal yetersizlik, periferik damar hastalığı ve prematür mortalite arasında yakın bir ilişki saptanmıştır. İzole sistolik hipertansiyon yaşlılardaki hipertansiyonun büyük kısmından sorumludur ve bu hastaların prognozu diyastolik hipertansiyondan daha kötüdür. Son yıllarda, idrarda az miktarda albümin atılımının saptanması olarak tanımlanan mikroalbüminüri, diyabetik olan ve olmayan hipertansif hastalarda kardiyovasküler ve renal riskin bir göstergesi haline gelmiştir. Bu çalışmada, izole sistolik hipertansif hastalar ile diyastolik hipertansif hastalarda, mikroalbüminüri düzeyleri arasında fark olup olmadığını değerlendirmek ve tespit edilen mikroalbüminüri değerinin koroner arter hastalığı ve sol ventrikül parametreleri ile ilişkisini saptamayı amaçladık. Çalışmaya Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı polikliniğine başvuran 183 hipertansif hasta dahil edildi. Bu hastalardan 124'ü diyastolik hipertansif ve 59'u izole sistolik hipertansif idi. İzole sistolik hipertansif hastalarda, diyastolik hipertansif hastalara göre, sistolik kan basıncı ve nabız basıncı yüksek, diyastolik kan basıncı istatiksel olarak anlamlı oranda düşük bulundu. İki grup arasında mikroalbüminüri pozitiflik oranları arasında anlamlı fark tespit edilemedi. Tüm hastalar değerlendirildiğinde; mikroalbüminüri pozitif olan hastalarda, mikroalbüminüri negatif hastalara göre sistolik kan basıncı ve nabız basıncı daha yüksek bulundu (sırasıyla p değerleri, 0.0001, 0.008). Ayrıca mikroalbüminüri pozitif hastalarda sol ventrikül kitlesi (231gr'a karşın 205 gr) ile kitle indeksi (125 gr/m²'e karşın 111gr/m²) daha fazla ve sol ventrikül hipertrofisi %50,8, mikroalbüminüri negatif grupta bu oranı %29 olarak bulundu. İki grup arasında, koroner arter hastalığı oranlarında anlamlı farklılık saptanmadı. Sonuç olarak mikroalbüminüri, izole sistolik hipertansiyon grubu ve diyastolik hipertansiyon grubunda benzer oranlarda bulundu. Mikroalbüminüri pozitif hastalarda sistolik kan basıncı, nabız basıncı, ekokardiyografide sol ventrikül kitlesi, sol ventrikül kitlesi indeksi ve sol atriyum çapı daha fazla bulundu. Egzersiz stres testi ve koroner anjiografi sonuçlarına göre koroner arter hastalığı mikroalbüminüri ile arasında ilişki saptanmadı.

Hypertension is a complex disease that is effected from multiple genetics and environmental factors and that causes end organ damage In epidemiological studies association of hypertension with stroke, coronary artery disease (CAD), heart failure, renal dysfunction, peripheral artery disease and premature mortality has been detected. Isolated systolic hypertension is responsible from majority of hypertension in the elderly and in these cases prognosis is worse than the ones with diastolic hypertension. In recent years, detection of albumin excretion in low amounts which is defined as microalbuminuria, has become a predictor of cardiovascular and renal risk in hypertensive patients with or without diabetes mellitus. In this study we aimed to evaluate if there's a difference in microalbuminuria levels of isolated systolic, and diastolic hypertensive patients or not and to determine the relation microalbuminuria level with coronary artery disease and parameters of left ventricle. In the study 183 hypertensive patients admitted to the outpatient clinics of Cardiology Department of Uludag University School of Medicine were enrolled. 124 cases had diastolic and 59 had isolated systolic hypertension. In cases with isolated systolic hypertension systolic blood pressure and pulse pressure were high, and diastolic blood pressures were significantly low compared to the cases with diastolic hypertension. No significant difference was noticed between the two groups in case of positivity of microalbuminuria. When all the cases were considered systolic blood pressure and pulse pressure were significantly higher in microalbuminuria positive patients (p values; 0.0001 and 0.008, respectively). In addition in microalbuminuria positive patients left ventricular mass (231 g versus 205 g) and mass index (125 g/m² versus 111 gr/m²) and rate of left ventricular hypertrophy (%50,8 versus %29) were significantly high compared to the microalbuminuria negative group. The ratio of rate of coronary artery disease was similar in both groups. As a result, microalbuminuria frequency was found to be similar in the groups of isolated and diastolic hypertension In microalbuminuria positive patients, systolic blood pressure, pulse pressure, left ventricular mass and mass index and left atrial diameters in echocardiographic examination were found to be higher. According to the results of exercise stress test and coronary angiography no significant association with coronary artery disease was detected.