Sağlıklı kişiler ve hemodiyaliz olgularında SENV DNA prevalansı

Abstract

Bu çalışmada bölgemizde parenteral bulaş açısından riskli bir grup olan hemodiyaliz hastaları ile sağlıklı kan donörlerinde SENV D ve SENV H prevalansını, muhtemel geçiş yollarını ve bir hepatit virusu olarak klinik etkisinin kısmen irdelenmesi amaçlanmıştır. Hemodiyaliz alan 50 hasta ve 100 sağlıklı kan donörü çalışma kapsamına alındı. SENV varlığı PCR yöntemi ile serumda SENV DNA araştırılarak belirlendi. Serum AST ve ALT düzeyleri yanısıra makro ELISA testi (Abbott) kitleri ve Axsym cihazı ile HBsAg ve anti HCV bakıldı. Hastaların hemodiyalize girme süreleri kaydedildi. Hemodiyaliz hastalarının 8 (%16)'inde ve sağlıklı kan donörlerinin 1 (%1)'inde SENV DNA pozitif saptandı. Hasta gruptaki oranlar, sağlıklı kişilerden anlamlı derecede yüksekti (p=0,001). SENV D ve SENV H genotiplerin prevalansına bakıldığında, çalışmamızda kan donörleri ve hemodiyaliz hastalarında yalnızca SENV D genotipi saptanmıştır. Bu olguların aynı kaynaktan enfekte olduğunu düşündürmüştür. SENV DNA pozitif ve negatif grup karşılaştırıldığında SENV'nin HBV ve HCV ile anlamlı bir birlikteliği saptanmamıştır (p>0,05). SENV pozitif ve negatif grupta hemodiyaliz süreleri arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır(p>0,05). Hemodiyaliz hastalarında ALT düzeyleri SENV negatif grupta, pozitif gruba göre istatiksel olarak anlamlı yükseklik saptandı (p=0,044). Bu fark SENV DNA negatif olan grupta HCV enfeksiyonunun daha sık olmasına bağlandı. Yalnız SENV enfeksiyonu olan hastalarda ALT yüksekliği belirlenmemiştir. SENV pozitif ve negatif grupta yaş ve cinsiyet arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır(p›0,05).

In this report, we investigated the prevalence, of SENV D and SENV H, and their potential transmission ways and clinical effects in patients on haemodialysis that are considered to be at risk of blood borne infections and healthy blood donors. A total of 50 patients on maintenance haemodialysis and 100 healthy donors were enrolled. The presence of SENV DNA was detected by means of PCR. The test results for hepatitis B surface antigen (HBsAg) and for antibodies to HCV that were measured by macro ELISA test system (Axsym, Abbott) were recorded. SENV DNA was detected in 8 of 50 haemodialysis patients (%16) and in 1 of 100 healthy persons (%1). The rates in haemodialysis groups were significantly higher than that of healthy group (p=0,001). Of the genotypes, we detected only SENV D genotype in both haemodialysis and healthy blood donor groups. This suggested us the cases were infected from same source. There were no correlation between SENV and HBV, HCV. There were no significant difference in duration of haemodialysis between SENV positive and SENV negative patients (p>0.05). Serum levels of ALT in SENV negative patients on maintanance haemodialysis were higher than that of SENV positive patients. This difference was toughl to be due to the higher prevelance of HCV infection in SENV DNA negative patients. There were no elevation of ALT levels in SENV infected patients. There were no significant difference in terms of age and sex between SENV positive and SENV negative patients.