Çocuklarda ampiyem tedavisinin geç sonuçları

Abstract

Çocuklarda pnömoni sonrası gelişen ampiyemlerin tedavisi tartışmalı olup, antibiyotik (AB), antibiyotik + tüp torakostomi (TT) ve antibiyotik + tüp torakostomi + fibrinolitik (FT) tedavi uygulanan hastaların geç dönem sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık. Hastanemizde ampiyem nedeniyle tedavi edilmiş 1 yaşından büyük 45 olgu çalışmamıza dahil edildi. Torasentez ve US bulgularına göre üç evreye ayrılan olgulara, AB, AB + TT, AB + TT + FT olmak üzere üç ayrı tedavi protokolü uygulandı. Takiplerde fizik muayene bulguları ve akciğer grafileri değerlendirildi. En erken 6. ayda, 25 olguya solunum fonksiyon testleri yapıldı. Hastanede yatış süreleri, 3. ve 6. aydaki akciğer grafilerinde patoloji varlığı, solunum fonksiyon testlerinin sonuçları, hastalığın evrelerine ve uygulanan tedavi yöntemlerine göre karşılaştırıldı. Ayrıca 3. ve 6. aydaki akciğer grafilerinde patoloji varlığı kendi aralarında da değerlendirildi. Toplam 45 olgunun 30'u (%66.7) erkek, 15'i (%33.3) kız idi. Olguların 14'ü (%31.1) akut eksudatif evre, 19'u (%42.2) fibropürülan evre ve 12'si (%26.7) kronik organize evre olarak sınıflandırıldı. Yirmi bir (%46.7) olgu AB , 8 (%17.8) olgu AB + TT ve 16 (%35.5) olgu da AB + TT + FT tedavisi aldı. Evre Tin (10.6 ± 4.3 gün), Evre 2 (19.3 ± 8.2 gün) ve Evre 3'e (23.7 ± 5.6 gün) göre yatış süreleri anlamlı olarak daha kısaydı (p<0.05). AB tedavisinin (12.6 ±6.3 gün) olan yatış süresi; AB + TT tedavisi (21.3 ±8.1 gün) ve AB + TT + FT tedavisi (22.6 ± 7.1 gün) yatış sürelerine göre anlamlı olarak daha kısa bulundu (p<0.05). Olguların ortalama takip süreleri 30.4 ± 13.5 ay (6-54 ay) idi. Takiplerinde, geçirilmiş alt solunum yolu enfeksiyonu anamnezi ve egzersiz intoleransı yoktu. Göğüs deformitesi saptanmadı. 3. ve 6. ay akciğer grafilerindeki patoloji varlığının; evrelere ve uygulanan tedavi yöntemlerine göre, değerlendirilmesi sonucunda, gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı ( p>0.05). Ancak tüm olguların 3. ve 6. ay akciğer grafileri patoloji varlığı yönünden karşılaştırıldığında istatıksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). Evrelere ve tedavi yöntemlerine göre olguların SFT değerleri karşılaştırıldığında gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Sonuç olarak, ileri evredeki ampiyem tedavisinin daha kompleks olması nedeniyle, hastanedeki yatış sürelerinin uzadığı görüldü. Ampiyem tedavisi sonrası fizik muayene bulgularının normale döndüğü, 3. - 6. aylar arasında akciğer grafilerinde belirgin düzelmenin gözlendiği ve geç dönemde solunum fonksiyon testlerinde patoloji saptanmadığı kanısına varıldı.

There has been a controversity about the treatment of postpneumonic empyema in children. The aim of this study was evaluated the results of long term follow up in cases, treated antibiotic (AB), AB+ tube thoracostomy (TT) and AB + TT + fibrinolytics (FT) combinations. For this purpose, 45 cases, up to 1 years old and treated in our hospital, were used as research material. Cases were divided into three stage depending on the thoracentesis and ultrasonographic (US) findings, and three different treatment protocols, AB, AB +TT and AB + TT + FT were managed. After discharge, the findings of the physical examination and chest roentgenographs were evaluated. Earliest 5th months after discharge, pulmonary function tests (PFT) were applied to 25 cases. Hospital stay and the findings of existing chest roentgenographic pathology on 3rd and 5th months, and the results of PFT were compared to depending on the stages of empyema and treatment protocols. Further, the findings of exiting chest roentgenographic pathology on 3rd and 5th months were compared with each other. 30 of totally 45 cases (55.7 %) were male and remaining 15 were female. 14 cases (31.1 %) as exudative stage, 19 cases as fibrinopurulent stage (42.2 %) and 12 cases (25.7 %) as chronic organising stage were classified. 21 cases (45.7 %) were treated with AB, 8 cases (17.8 %) were treated with AB+ TT, and 15 cases (35.5 %) were treated with AB+ TT+ FT. Stage 1 (10.5 ± 4.3 days) had significantly shortest duration of hospital stay than the stage 2 (19.3 ± 8.2 days) and stage 3 (23.7 ± 5.5 days) (p<0.05). AB treatment (12.6 ± 6.3 days) had significantly shortest duration of hospital stay than the AB + TT treatment (21.3 ± 8.1 days) and AB + TT + FT treatment (22.6 ± 7 .1 days) (p<0.05).Average following time of cases was 30.4 ± 13.5 months (5 - 54 months). On follow-up, there is no history of upper pulmonary infection and exercise intolerance. Chest deformity were not detected. The statistical differences were not found between groups at the end of evaluations of the findings of existing chest roentgenographic pathology on 3rd and 5th months according to the stages and treatment protocols (p>0.05). The 3rd and 6th months chest roentgenographs of all the cases were statistically importance between groups in comparison on account of pathology existing (p<0.05). There is no statistically importance between groups in comparison on account of the PFT amounts of cases according to the stages and treatment protocols (p>0.05). As a result, it was seen hospital stay was extended due to the complex treatment of empyema in proceeded stage. After the treatment of empyema, the findings of physical examination was changed to normal. It was concluded that remarkable improvements were seen in chest roentgenographic findings between 3rd and 5th months of children treated postpneumonic empyema and there were no pathological findings on follow-up pulmonary function tests.