Türkiye'nin Avrupa Birliği'ne üye adaylık sürecinin ulusal güvenliğe etkisi

Abstract

Avrupa'da II'nci Dünya Savaşı sonrasında hız kazanan bütünleşme arayışlarının temelinde güvenlik kaygısı bulunmaktadır. Bugün Avrupa Birliği'nde ortak bir dış, güvenlik ve savunma politikası oluşturma çabalarına devam edilmektedir. Ancak Avrupa Birliği üyesi Devletlerden bazılarının ulusal egemenlikleri kapsamında gördükleri alanlarda yetki devri konusunda temkinli davranmaları nedeniyle süreç yavaşlamıştır. Türkiye, 1964 yılında yürürlüğe giren Ankara Andlaşması ile Avrupa Topluluğu'na ortaklık başvurusunda bulunmuştur. Bu çalışma, Türkiye'nin yaklaşık 45 yıldan beri devam eden üye adaylık sürecinin ulusal güvenliğine etkisini incelemeyi amaçlamaktadır.

A la base de la recherche d’intégration en Europe, qui se lance après la Deuxième Guerre Mondial, se trouve l‘inquiétude liée a la sécurité. Aujourd’hui, on continue de travailler pour installer une politique commune extérieure, de sécurité et de défense. Mais, le processus se ralentit, en raison de quelques Etats, qui sont des membres de l’Union Européenne, et qui ont pris le soin de transformer l’autorité qu’ils reconnaissent dans le domaine de la souveraineté nationale. La Turquie s’est adressée à la Communauté européenne pour etablir une association par l’intermédiaire de l’accord d’Ankara qui est entré en vigueur en 1964. Cette etude bute sur l’examen de l’influence du processus de candidature de la Turquie qui dure depuis à peu près 45 années, sur la sécurite nationale.