Gebelerin serviks uzunluğunun transvajinal ultrasonografi ile değerlendirilmesi ve spontan preterm doğumun öngörülmesinde serviks uzunluğunun yeri

Abstract

Amaç: Preterm doğum açısından düşük risk grubunda bulunan gebelerde gebelik boyunca takip edilecek servikal uzunluk ölçümlerinin spontan preterm doğumun öngörülmesinde yerini araştırmak Gereç ve Yöntemler: Şubat 2004 – Eylül 2006 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniğine başvuran preterm doğum açısından düşük riskli 57 gebe 13.-36. gebelik haftaları arasında servikal uzunluk değişiklikleri açısından iki haftalık aralıklarla transvajinal ultrasonografi ile takip edildi. Saptanan hunileşme varlığı ayrıca not edildi. Servikal uzunluk için eşik değer kabul edilen 30mm’nin altında servikal uzunluk saptanan hastalar iki gruba randomize edilerek bir gruba profilaktik tokoliz amaçlı nifedipin uygulandı.. Bulgular: Çalışma kapsamındaki gebelerin %89.5’i 37. gebelik haftasının üzerinde, %10.5’i preterm doğum yaptı. 13.-36. gebelik haftaları arasında 2 haftalık aralıklarla ölçülen serviks uzunluğu haftalar boyunca tüm gebelerde anlamlı olarak azalma gösteriyordu (F=17.491; p<0.001). Haftalar boyunca gözlenen servikal uzunluk değişimleri preterm doğum yapan gebelerle termde doğum yapanlar arasında farklılık göstermiyordu (F=0.635; p=0.79). Serviks uzunluğu 30mm’nin üzerinde ve altında olan hastalarda preterm doğum oranları farklı bulunmadı (p=0.60). Servikal uzunlukları 30mm’nin altında olup da profilaktik nifedipin tedavisi verilen hastaların ortalama doğum haftası tedavi verilmeyenlerinkinden farklı değildi (p=0.47). Servikal hunileşme saptanan ve saptanmayan hastaların arasında da preterm doğum oranları açısından farklılık saptanmadı (p=0.46). Sonuç: Preterm doğum açısından düşük risk grubunda olan gebelerde servikal uzunluk ölçümleri spontan preterm doğumu öngörmekte tek başına yeterli değilken, servikal kısalma saptanan hastalarda da nifedipin ile profilaktik tokoliz etkili değildir.

Objective: To investigate the efficacy of cervical length measurements to be obtained throughout pregnancy in predicting spontaneous preterm labor in women at low risk for preterm birth Materials and Methods: Fifty-seven pregnant women at low risk for preterm birth presenting to the outpatient clinic of the Department of Obstetrics and Gynecology of Uludag University, Bursa, Turkey, were followed-up by transvaginal ultrasonography for changes in cervical length at two week intervals from 13 to 36 weeks of gestation. Any cervical funneling observed at ultrasonography was also noted. Patients with a cervical length below 30mm, taken as the cut-off, were randomized to two groups, one of which received prophylactic nifedipine for tocolysis. Results: Delivery occured at term in 89.5% of patients entered into the study, and preterm in 10.5%. Cervical length measured every two weeks showed a statistically significant decrease between 13 and 36 weeks of gestation in all patients considered (F=17.491; p<0.001). This change in cervical length noted over the weeks did not display a difference between patients who delivered at term or preterm (F=0.635; p=0.79). The rates of preterm birth did not differ between patients with cervical lengths of less or more than 30mm (p=0.60). Among pregnant patients with a cervical length of less than 30mm, mean gestational age at delivery was not different between those who did or did not receive prophylactic nifedipine (p=0.47). No difference was observed either in rates of preterm birth among those with or without cervical funneling (p=0.46). Conclusion: Measurement of cervical length alone is not predictive of preterm birth in pregnant women at low risk for preterm birth. Likewise, tocolysis with nifedipine is ineffective for prophylaxis in patients with cervical shortening.