Ürogenital sistem chlamydia trachomatis enfeksiyonlarının tanısında kullanılan değişik yöntemlerin karşılaştırılması

Abstract

Urogenital Chlamydia trachomatis enfeksiyonları dünyanın birçok ülkesinde artış göstermekte olan ve cinsel ilişki ile bulaşan hastalıkların başında gelmektedir. Etkenin kadın ve erkeklerde, enfekte anneden bebeğe bulaşarak yeni doğanlarda, çeşitli klinik tablolara ve bazen sekellerle sonuçlanan enfeksiyonlara neden olması; önemli bir sağlık sorunu yarattığını göstermektedir. C trachomatis enfeksiyonlarının tanısında kullanılan yöntemlerin başında hücre kültürü(HK) gelmektedir. Ancak bu yöntemin güç ve pahalı olması nedeniyle, son yıllarda direkt fluoresan antikor(Direct Fluorescein Antibody=DFA) testi ve enzim immün assay(Enzyme Immuno Assay=EIA) gibi antijen arama testlerinin kullanımı yaygınlaşmıştır. Bu çalışmada, klamidyaların laboratuvar tanısında kullanılan yöntemleri karşılaştırarak, en uygun yöntemi belirlemek amacıyla; urogenital örneklerde C trachomatis varlığını HK, DFA, EIA ile araştırdık. Ayrıca erkek hastalardan üretral sürüntü alınmasının hastaya verdiği sıkıntı nedeniyle son yıllarda gündeme gelen; sabah ilk idrarda antijen aranmasının pratik sonuçlarını irdelemek için etkeni; üretralsürüntü ile birlikte idrar örneklerinde de saptamaya çalıştık. C trachomatis enfeksiyonları için risk gruplarında bulunan semptomatik 50 kadın olguda servikal; 30 erkek olguda ise üretral sürüntü ve idrar örnekleri alınarak HK, DFA, EIA testleri çalışıldı. Bu testlerin duyarlılık, özgüllük, pozitif prediktif değer (Positive Predictive Value=PPV)) ve negatif prediktif değer (Negative Predictive Value=NPV) hesaplandı. Kadın olgularda, HK ile karşılaştırıldığında; duyarlılık, özgüllük, PPV ve NPV sırası ile DFA testi için %83,3,%100,%100 ve %97,8; EIA için ise %16,7,%100,%100 ve %89,8 bulundu. Erkek olgularda, HK ile karşılaştırıldığında; duyarlılık, özgüllük, PPV, NPV sırası ile DFA testi için üretral sürüntü örneklerinde %75, %96,2,%75 ve %96,2; idrar örneklerinde ise %50,%96,4,%50 ve %96,4 bulundu. EIA için bu değerler üretral sürüntü örneklerinde %25, %100,%100 ve %89,7; idrarda ise %0,%100,%0 ve %93,3 saptandı. Çalışmada kadın ve erkek hastalardan alınan urogenital örneklerde C trachomatis araştırılması amacıyla uygulanan HK.DFA testi ve EIA arasında; Mc Nemor %2 testi ile istatistiksel fark saptanmamıştır(p>0,05). Zahmetli, zaman alıcı ve maliyetinin yüksek olması nedeniyle HK, urogenital klamidya enfeksiyonlarının tanısında rutin olarak kullanılan bir yöntem değildir. Çalışmanın sonuçları, tanıda HK yerine; duyarlılık ve özgüllükleri daha düşük antijen arama testlerinin kullanılabileceğini göstermiştir.EIA duyarlılığının idrar başta olmak üzere alınan tüm örneklerde düşük bulunması, çalışmada yeterli olgu sayısına ulaşılamamasından kaynaklanabilir. Bu nedenle özellikle ElA'in gerçek duyarlılığının saptanabilmesi için daha fazla olgu ile bu araştırmanın devam ettirilmesi gerektiğini düşünüyoruz.

Comparison of the Different Diagnostic Test Using by the Urogenital Infection of Chlamydia Trachomatis Urogenital Chlamydia trachomatis infection, which is one of the most common cause of sexually transmitted diseases, increases wordwide. Since the infection can occur both men and women; may be transmitted to neonates from infected mother; and may cause various clinical pictures and sometimes sequels, it is considered to be an important health problem. Cell culture(CC) is the most commonly used method to diagnose C trachomatis infections. However, because of the cost and difficuties of this method, in recent years antigen screening assays, such as direct fluorescein antibody(DFA) and enzyme immune assay(EIA), have become to be more frequently used. In this study, in order to find the most relevant and feasible method to diagnose chlamydia infections in our laboratory, the presence of C trachomatis was investigated in urogenital samples by CC, DFA and EIA and compared the results. In addition, spesific antigen was also examined in the urine samples of male patients,because the collection of urethral samples by using swabs may cause several inconvinience for the patients. A total of 80 symptomatic cases(50 female, 30 male), who had been in risk groups for chlamydia infections, were included in this study. C trachomatis was investigated in cervical samples taken from females, or in urethral swab and urine samples obtained from males by using CC, DFA and EIA. The sensitivity, specificity, positive and negative predictive values (PPV.NPV) of DFA and EIA were calculated in comparison to CC method, which is accepted to be a gold standard test for the chlamydia infections. In females; sensitivity, specificity, PPV and NPV of DFA were found to be 83,3%, 100%, 100% and 97,8%, respectively; whilst these values were as follows for EIA: 16,7%, 100%, 100% and 89,8% respectively. In the urethral samples of male cases; sensitivity, specificity PPV and NPV of DFA were 75%, 96,2%, 75%, 96,2%, respectively;whilst these values were as follows in urine samples of the same cases:50%,96,4%, 50% and 96,4%, respectively. These values for EIA were 25%, 100%, 100% and 89,7% in urethral samples; and 0%, 100%, 0% and 93,3% in urine samples, respectively. In the study, by using McNemor %2 test, no statistically significant difference(p>0,05) was detected between CC, DFA and EIA methods used for seeking C trachomatis in urogenital samples taken from male and female cases. CC method is not routinely used to diagnoseurogenital chlamydia infections, because it is costly, time-consuming and difficult to perform. The result of this study demonstrate that antigen screening tests can be used instead of CC for diagnosing chlamydia infections, although their sensitivity and specificity are lower. The fact that the sensitivity of EIA in all samples(especially in urine) is found to be less may be due to insufficient numbers of cases observed in the study. Therefore, we think that this investigation including more cases should be taken further to detect actual sensitivity of EIA.