Miyastenia gravisli olgularda timektomi uygulamasında peroperatif anestezi yönetiminin retrospektif değerlendirilmesi

Abstract

Miyastenia Gravis (MG), nöromusküler kavşağın otoimmün bir hastalığıdır. Çalışmamızda Eylül 1994 - Ocak 2013 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Cerrahisi Anabilim Dalı'nca timektomi uygulanan MG'li olguların peroperatif anestezi yönetimlerini retrospektif olarak irdelemeyi amaçladık. Etik kurul onayı sonrası, ASA I-III sınıfı, 18-59 yaş arası, timektomi uygulanan MG tanılı ve verilerine ulaşılabilen 33 olgu çalışmaya alındı. Oguların demografik verileri ve hastalığa özgü özellikleri, preoperatif dönemde yoğun bakım ihtiyacı ve uygulanan intravenöz immünglobulin tedavisi kaydedildi. Solunum fonksiyon testleri değerlendirildi, peroperatif anestezi ve analjezi yönetimi ve komplikasyonlar kaydedildi. Osserman sınıfları ve Leventhal skorları belirlendi. Osserman sınıflamasına göre %87.9'u sınıf 1 ve 2, %12.1'i ise sınıf 3 olarak belirlendi. 3 olgunun Leventhal skoru ≥10 olarak hesaplandı. Olguların %9.1'inde balans anestezi, %78.8'inde balans anestezi ve torakal epidural analjezi, %12.1'inde ise total intravenöz anestezi ve torakal epidural analjezi uygulandı. Atrakuryum %15.2 oranı ile indüksiyonda en çok tercih edilen nöromüsküler blokerdi. Bunu rokuronyum (%12.1) ve mivakuryum (%9.1) izledi. 20 olguda fentanil (%60.6), 12 olguda ise alfentanil (%36.4) tercih edildi. Sadece 2 olgunun idamesinde nöromüsküler bloker kullanıldı ve ameliyat sonunda sugammadeks uygulandı. İntraoperatif dönemde sadece 5 olguda hipotansiyon, 1 olguda bradikardi gelişti. Olguların tümü ameliyathane odasında ekstübe edildi. 14'ü postoperatif 1. gün yoğun bakım ünitesinde izlendi. 3 olguda sırasıyla jeneralize tonik klonik nöbet, hipertansiyon ve solunum sıkıntısı gözlendi. Reentübasyon veya ventilasyon desteği gerekmedi. 4 olguda ek analjezik gereksinimi oldu. Sonuç olarak, MG'li olguların anestezi yönetiminde standart bir protokol bulunmamakla birlikte; hasta ve ilaç etkileşimi göz önüne alınmalı ve nöromüsküler monitörizasyonun ve etkin bir analjezinin önemi de unutulmamalıdır.

Myasthenia Gravis (MG) is an autoimmune disease in the neuromuscular junction. In our study, we intend to analyze, retrospectively, the perioperative anesthetic management of MG patients, who underwent thymectomy by Uludağ University, Faculty of Medicine, Department of Thoracic Surgery between September 1994 and January 2013. After the approval of ethics committee, 33 cases of ASA I-III class, between 18-59 ages, diagnosed with MG, underwent thymectomy and with available data were included in the study. The demographic data and disease-specific features of the cases, need of intensive care during the preoperative period and intravenous immunoglobulin therapy administered have been recorded. Respiratory function tests were evaluated; perioperative anesthesia and analgesia management and complications were recorded. Osserman classes and Leventhal scores were determined. According to Osserman classification, 87.9% and 12.1% are determined as class 1 and 2, and class 3 respectively. Leventhal score of 3 cases were calculated as ≥10. Balanced anesthesia is applied to 9.1% of the cases, whereas balanced anesthesia and thoracic epidural analgesia to 78.8%, total intravenous anesthesia and thoracic epidural analgesia to 12.1%. Atracurium was the most preferable neuromuscular blocker in the induction with a ratio of 15.2%. It was followed by rocuronium (12.1%) and mivacurium (9.1%). Fentanyl (60.6%) in 20 cases and alfentanil (36.4%) in 12 cases were preferred. Neuromuscular blocker was used for maintenance of only 2 cases and sugammadex was administered at the end of the surgery. In the intraoperative period, hypotension occurred only in 5 cases and bradycardia in 1 case. All patients were extubated in the operating room. 14 of them were observed in the postoperative 1st day intensive care unit. In 3 cases, generalized tonic-clonic seizure, hypertension and respiratory distress were observed respectively. Re-intubation or ventilation support was not required. Additional analgesic was needed in 4 cases. In conclusion, although there is not a standard protocol for the anesthetic management of MG cases, patient and drug interaction must be taken into consideration and the importance of effective analgesia and neuromuscular monitoring must be noted.