İzole edilen hastaların izolasyon sonrası anksiyete, depresyon durumları ile izole edilmeyen hastaların anksiyete, depresyon durumlarının değerlendirilmesi ve izole edilen hasta yakınlarının, sağlık personelinin anksiyete durumlarının incelenmesi

Abstract

Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi'ne başvuran 18 yaş ve üzeri dirençli mikroorganizma ile hastane enfeksiyonu gelişen hastalarda, 1. ve 7. günlerdeki anksiyete ve depresyon durumları ile izolasyon gerekmeyen hastaların anksiyete ve depresyon durumlarını, hastane enfeksiyonu tespit edilen hasta yakınlarının, bu hastalara bakım veren hastane personelinin, takip ve tedavilerini yapan doktor ve hemşirelerin anksiyete durumunu incelemeyi amaçladık. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi'nde izolasyon uygulanan ve izolasyon uygulanmayan hastaların 1. ve 7. günlerindeki; izolasyon uygulanan hasta yakınlarının, hastane personelinin, doktor ve hemşirelerin depresyon ve anksiyete durumları, Durumluk Kaygı Ölçeği ve Sürekli Kaygı Ölçeği kullanılarak değerlendirildi. Çalışmanın uygulandığı her bir grup 100 kişiden oluşturuldu. İzolasyon uygulanan ve uygulanmayan hastaların %55'i erkek, %45'i kadın idi. İzolasyon uygulanan hastaların 1. ve 7. günde durumluk ve sürekli kaygı ölçeği; izolasyon uygulanmayan hastaların yaş, cinsiyet, eğitim durumları, sosyo-ekonomik durumları, yattığı klinik ve eşlik eden kronik hastalıklar açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir. İzolasyon uygulanan ve uygulanmayan hastalar 1. ve 7. günlerde durumluk ve sürekli kaygı ölçeği ile karşılaştırıldığında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu, (Durumluk kaygı ölçeği p=0,001; sürekli kaygı ölçeği p=0,002) izolasyon uygulanan hastalarda anksiyete ve depresyonun daha yoğun hissedildiği saptanmıştır. İzolasyonun süresi uzadıkça durumluk kaygı ölçeğinin erkeklerde, sürekli kaygı ölçeğininde kadınlarda daha yüksek anksiyeteye neden olduğu görülmüştür. İzole edilen hasta yakınlarının anksiyete ve depresyon durumlarına bakıldığında sosyo-ekonomik durumu iyi olmayan hastalarda ve bu hastaların annelerinde depresif belirtilerin yoğun olarak yaşandığı tespit edilmiştir. İzole edilen hasta ve yakınları, sağlık çalışanları izolasyonun varlığını ya önemsememekte ya da fazla tedirgin olmaktadır. Bu durumun önlenmesi için hasta ve yakınlarının, sağlık çalışanlarının sürekli eğitime ihtiyacı vardır.

Our goal was to evaluate depression and anxiety status of patients who referred to our hospital, under 18 and developed resistant bacterial infection or nosocomial infection; patients that does not require any kind of isolation, relatives of patients who are having a nosocomial infection and doctors and nurses who are giving care, doing follow ups and treating them. Depression and anxiety status of Patients that are isolated and not isolated, relatives of patients that are being isolated and their caregivers were evaluated using state trait anxiety scale 1 and 2 on the first and seventh day of treatment. Each study group included 100 individuals. 55% of patients that are isolated or not isolated were male and 45% were female. state trait anxiety scale evaluations of patients who were isolated showed no significant differences on the first and seventh day of treatment and patients who were not isolated showed no statistically significant difference in matters of age, sex, education level, socioeconomic status, clinics they were admitted and underlying chronic diseases on the first and seventh day of treatment. Patients that are isolated and not isolated has ben compared in the means of their state trait anxiety scale 1 and 2 results and isolated group' s scores showed statistically significant difference (p=0,001 for STAI 1 and p=0,002 for STAI 2). It is found out that if the duration of isolation gets longer, it causes more increase in STAI 1scores of male patients and in STAI 2 scores of female patients. When looked into the anxiety and depression status of the relatives of isolated patients, patients and their relatives with low socioeconomical status demonstrated more observable depressive symptoms. Isolated patients and their relatives either do not pay attention to the presence of isolation or do not get concerned much. In order to prevent this, patients, their relatives and medical staff needs continiuous education.