Spinal enstrumantasyon yapılan hastalarda titanyum kaplı implantların titanyum salınımının değerlendirilmesi

Abstract

Posterior enstrumantasyon uygulaması Harrington implantlarla başlayıp günümüzde modern implant malzemeleri olan pedikül vidası,kanca (hook), rod ve ara bağlantı kullanılarak devam etmektedir. 20. yüzyılın başında spinal füzyonu oluşmasını sağlamak amacıyla otogreft kemik dokulardan yararlanılsa da, 1990 ve sonrasında pedikül vidası ve kanca kullanımı ile daha az morbidite oluşması sağlanmıştır. Çalışmamızda spinal füzyon sağlanmış hastalarda titanyum kaplı implantların kandaki titanyum değerleri ölçülerek spinal füzyon ve titanyum değeri arasında bir korelasyon sağlanması amaçlanmıştır. Uludağ Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Hastanesi'nde Ocak 2013 ve Haziran 2016 tarihleri arasında, 5 seviye ve altı radyolojik spinal füzyon sağlanmış, spinal enstrumantasyon uygulanan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Spinal stenoz, spondilolistezis ve vertebra fraktürü olan hastalar değerlendirildi. Daha önceden implant cerrahisi geçirmemiş kişiler seçilerek kontrol grubu oluşturuldu. 39 (%78) hasta (Grup I) ve 11 (%22) (Grup II) kontrol grubu toplamda 50 kişilik kesitsel bir grup oluşturuldu. Grup I'de hastaların 21'i (%42) erkek, 18'i (%36) bayandı. Grup II'de ise 7 (%14) kişi erkek, 4 (%8) kişi ise bayandı. Grup I'de ortalama yaş 53.8 , Grup II'de ortalama yaş ise 59.2 olarak saptandı. Her iki grup yaş ortalaması karşılaştırıldığında anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.089). Titanyum değerleri Grup I ve Grup II'de sırasıyla ortalama 0,0480,009 (0,023-0,067) µg/L ve 0,0200,000 (0,000-0,020) µg/L idi. Grup I'de titanium salınım değeri Grup II ile karşılaştırıldığında anlamlı fark tespit edildi (p<0,005). 15 (%38.4) hasta erken dönem, 24(%61.4) hasta ise geç dönem olarak tanımlandı. Erken dönem ve geç dönem titanyum salınımları sırasıyla ortalama 0.05460.003 µg/L (0.0424-0.0698) ve 0.04230.006 (0.0213-0.0523) µg/L idi. Erken ve geç dönem titanyum salınımları arasında anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.093). Tek seviye ya da çoklu seviye enstrumantasyon uygulanan hastalarda titanyum salınımları sırasıyla 0.03980.008 (0.0281-0.0563) µg/L ve 0.04530.007 (0.0342-0.0698) µg/L olarak belirlendi ve farklı seviyeler arasında kandaki titanyum değerleri arasında anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.09) . Grup I'de 33 (%84.6) hasta dejeneratif omurga hastalığı nedeniyle spinal füzyon uygulanırken, 6 (%15.4) hastaya ise vertebra fraktürü nedeniyle spinal füzyon cerrahisi uygulanmıştır. 16 (%40.8) hastaya posterior enstrumantasyona ek olarak posterolateral füzyon, 6 (%15.3) hastaya sadece posterior enstrumantasyon, 13 (%33.3) hastaya bir seviye, 2 (%5.1) hastaya iki seviye, 2 (%5.1) hastaya ise üç seviye spinal füzyonu artırmak amacıyla interbody kafes uygulanmıştır. Kafes uygulanan ve uygulanmayan hastalar karşılaştırıldığında titanyum değerleri arasında anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.970). 29 (%74.4) hastaya ara bağlantı uygulanmazken, 10 (%25.6) hastaya ise rotasyonel stabiliteyi sağlamak amacıyla ara bağlantı kullanılmıştır. Ara bağlantı kullanılan ve kullanılmayan vakalar karşılaştırıldığında titanyum salınımı açısından anlamlı fark tespit edilmedi (p=0.618). Sonuç olarak spinal füzyon oluşan hastalarda titanyum salınımı mikrogram düzeyinde olsa gerçekleşmektedir. Kanda titanyum değeri spinal füzyonu değerlendirme açısından klinik kullanıma girmeye aday olabilir.

Evaluation of the titanium release of the titanium coated implants with the patients who were operated spinal instrumentation. The posterior instrumentation, which strated formerly with Harrington implants, continues today with the use of pedicule screw rod and interconnect joint. At the beginning of the 20th Century, even though autogreft bone tissues were utilized in order to provide the formation of spinal fusion; in 1990's and after then; with the use of pedicul screw and hook; less morbidity cases were ensured. In our study; the titanium values of the patients, who were supplied spinal fusion, were measured and it was targeted to provide a correlation between the spinal fusion and the titanium value. At the Uludağ University College of Medicine, patients had been examined spinal instrumentation for the spinal fusion less than five levels between January 2013 and January 2016 were involved in this study. The patients were diagnosed with spinal stenosis, spondylolisthesis and vertebrae fracture were evaluated. A control group was created by choosing people who had not undergone implant surgery previously. A study group of totally 50 people, that including 39 (78%) patients (Group I) and 11 (22%) people (Group II) formed as the study group and control group consecutively.In Group I 21 (42%) men and 18 (36%) women of the patients who were involved. In Group II 7 (14%) men and 4 (8%) women were chosen. In Group I the average age was 53.8 and in Group II average age was 59.2. When the average ages of two groups were compared; no significantly difference was detected (p=0.089). Titanium values were 0.0480.009 (0.023-0.067) μg/L and 0.0200.000 (0.000-0.020) μg/L respectively in Group I and Group II. The value of titanium release in Group I was significantly different from Group II (p <0.005). 15 (38.4%) patients were defined as early period and 24 (61.4%) patients were defined as late period. Early and late titanium values were 0.05460.003 μg/L (0.0424-0.0698) and 0.04230.006 (0.0213-0.0523) μg/L respectively. There was no significant difference between early and late period (p = 0.093). In patients with single-level or multi-level instrumentation, the titanium releases were determined as 0.03980.008 (0.0281-0.0563) μg/L and 0.04530.007 (0.0342-0.0698) μg / L respectively and no significant difference was found between the different levels of spinal instrumentation (p= 0.09). In Group I, 33 (84.6%) patients were underwent spinal fusion surgery due to degenerative spinal disease; 6 (15.4%) of the patients were underwent spinal fusion surgery due to vertebrae fracture. 16 (40.8%) patients were underwent posterolateral fusion and posterior instrumented, 6 (15.3%) patients were underwent only posterior instrumentation. One level cage for 13 (33.3%) patients, two levels cage for 2 (5.1%) patients and three level cage for 2 (5.1%) patients were implemented. There was no statistically significant difference between titanium values when comparing patients treated cages and non-cages (p=0.979). 29 (74.4%) patients were not implemented cross connector because of less than three levels, 10 (25.6%) patients were implemented cross connector in order to stabilize rotational movement. Patients underwent spinal instrumentation with cross-connector or not were compared, there was no significant difference in terms of titanium release (p = 0.618). In conclusion; titanium release occurs with the patients who underwent spinal fusion as microgram. The value of titanium in the blood could chose evaluation of spinal fusion in the clinical practice.