Diabetes mellituslu olgularda sürekli ciltaltı insülin infüzyon tedavisinin etkinliğinin araştırılması

Abstract

Sürekli ciltaltı insulin infüzyonu (SCİİ) tedavisinin diabetes mellituslu olgularda, metabolik durumu düzeltmedeki etkinliğini, uygulanabilirliğini ve komplikasyonlarını araştırmak amacıyla 11.3.1988-15.4.1989 tarihleri arasında Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Kliniği Endokrinoloji Seksiyonuna başvuran 12 kadın 8 erkek toplam 20 diabetli olgu hospitalize edilerek, üç gün, daha önceden kullanmakta oldukları insülin ve diyet tedavileri uygulandıktan sonra, Nordisk İnfuser marka insülin pompası ile bir ay süreyle SCİİ tedavisi yapıldı. Olgulara klasik insülin tedavisi uygulanırken 38±14. IU/gün olan insülin ihtiyaçları, SCİİ tedavisine başlandıktan sonra 24±12 lU/gün'e düştü. Olguların klasik tedavi uygulandığı sürede ve SCİİ tedavisinin birinci ayında, günün değişik saatlerindeki (05-11-17 ve 23) açlık glisemileri, sabah-akşam (05-17 saatlerinde) glukozürileri ve kan HbA1 düzeyleri saptandı. Klasik insülin tedavisi sırasında günün değişik saatlerindeki açlık glisemi değerleri saat 05 de 278, 42± 61,3 mg/dl, 11 de 223,4±58 mg/dl, 17 de 228,6±53,6 mg/dl ve 23 de 263,7±54 mg/dl, glukozüri değerleri saat 05 de 310±220 mg/L, 17 de 300±210 mg/L, kan HbA1 değerleri %13,8±2,75 olarak, SCİİ tedavisinin birinci ayındaki günün değişik saatlerindeki açlık glisemi değerleri saat 05 de 156,4±41,1 mg/dl, 11de 166,1±41 mg/dl, 17 de 149,2±40,1 mg/dl, 23 de 145,8±45,2 mg/dl, glukozüri değerleri saat 05 de 150±75 mg/L 17 de 120±65 mg/L, kan HbA1 değerleri % 10,2±1,4 olarak saptandı. Bu değerlerin paired student-t testi ile karşılaştırılmalarında olguların günlük total insülin ihtiyacı SCİİ tedavisinde klasik insülin tedavisine göre anlamlı derecede düşük (p < 0,005), günün değişik saatlerindeki (05, 11, 17 ve 23) açlık glisemi düzeyleri SCİİ tedavisinde, klasik insülin tedavisine göre anlamlı derecede düşük (p < 0,001, p < 0,001, p < 0,001, p < 0,001) bulundu. SCİİ tedavisinde günün değişik saatlerindeki açlık glisemi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık yokken (p > 0,05), klasik insülin tedavisi sırasında saat 05 ve 23 değerlerinin saat 11 ve 17 değerlerine göre anlamlı derecede yüksek olduğu (p < 0,01, p < 0,02, p < 0,05, p < 0,05) saptandı. SCİİ tedavisi ve klasik insülin tedavisi sırasındaki sabah ve akşam (05-17 saatlerinde) glukozürileri arasında anlamlı bir farklılık yokken (p > 0,05), SCİİ tedavisi değerlerinin, klasik insülin tedavisi değerlerinden anlamlı derecede düşük olduğu saptandı. (p < 0,001, p < 0,001). Kan hbA1 düzeyleri SCİİ tedavisinin birinci ayında, klasik insülin tedavisi sırasındaki düzeylere göre anlamlı derecede düşük bulundu (p < 0,005) SCİİ tedavisinde klasik insülin tedavisine göre olguların daha az dozda insülin kullanılarak, açlık glisemilerinin daha stabil seyrettiği, glukozürinin azaldığı, kan HbAı düzeylerinin de daha düşük olduğu ve hastalara tedavi konusunda yeterli bilgi verildiği ve uygulamada gerekli titizlik gösterildiği taktirde, oluşabilecek komplikasyonların minimal düzeye indirilebileceği sonucuna varıldı.