Bone morfojenik protein-2 ve desferoksamin' in distraksiyon osteogenezisi üzerine etkisi

Abstract

Çalışmada tavşanlar üzerinde oluşturulan distraksiyon osteogenezisi modelinde lokal uygulanan desferoksamin (DFO) ve bone morfojenik protein 2' nin (BMP-2) kemik oluşumu üzerine etkisi incelenmiştir. Bunun için 8' er tavşandan oluşan kontrol, DFO ve BMP-2 grupları planlandı. Tüm tavşanların sağ tibia diafizine osteotomi uygulanarak mini eksternal fiksatör ile tespit edildi, 15 gün süreyle günde iki kez 0,3 mm distraksiyon uygulandı. BMP-2 grubunda BMP-2 emdirilmiş hemostatik jelatin sünger osteotomi hattına yerleştirildi. DFO grubunda DFO distraksiyon boyunca osteotomi hattına lokal uygulandı. 38. Gün sonunda, oluşan rejeneratta histolojik olarak yeni kemik oluşumu, immünohistokimyasal olarak doku VEGF aktivitesi değerlendirildi ve mekanik olarak üç nokta eğilme testi yapıldı. Yeni kemik oluşumu gruplar arasında farklılık göstermedi (p ˃ 0.05). VEGF skoru deney gruplarında daha yüksek olarak saptandı, arasındaki fark istatistksel anlamda farklılık göstermedi (p ˃ 0.05). Üç nokta eğilme testi ile yapılan incelemelerde kuvvet ve eğilme momenti, BMP-2 grubunda DFO ve kontrol gruplarından daha yüksekti (p ˂ 0.05). Lokal olarak uygulanan DFO ve BMP-2, VEGF düzeyini arttırmaktadır. Ancak VEGF düzeyi ve yeni kemik oluşumunda gözlenen farklılıklar istatistiksel düzeyde anlamlı değildi. . Üç nokta eğilme testinde oluşan rejeneratın BMP-2 grubunda mekanik olarak daha dayanıklı olduğu saptandı. Distraksiyon osteogenezisinde VEGF etkinliğinin arttırılması gelecek için umut vaad etmektedir. Bu amaca yönelik olarak deneysel distraksiyon osteogenezisi modellerinde anjiogenezis uyarımının ve farklı biyomekanik koşulların etkileşimini inceleyen yeni çalışmalara gereksinim vardır.

Our research focuses on locally applied desferrioxamine (DFO) and bone morphogenetic protein-2 (BMP-2) rabbits. Control, DFO and BMP-2 groups were planned and each group had 8 rabbits. All rabbits operated with osteotomy on right tibia diaphysis located by external fixator and 0,3 mm distraction performed two times a day for 15 days. For BMP-2 Group, BMP-2 implemented absorbable haemostatic gelatine was placed to osteotomy line. For DFO Group; DFO was locally applied along all distraction period. New bone formation, immunohistochemical tissue VEGF activity and mechanical three-point bending test noted in regenerate after 38th day. No significant difference had been detected on new bone formation for all three groups (p>0.05). Even though higher scores were noted in experimental groups, there was no significant difference for VEGF score for all groups (p > 0.05). On three-point bending test, BMP-2 Group's strength was higher than DFO and control Groups and significant difference was detected (p < 0.05). BMP-2 Group's moment of flexion was higher than DFO and control Groups and significant difference was detected on examinations made with three-point bending test (p < 0.05). Locally applied DFO and BMP-2 increased VEGF level but new bone formation was statistically insignificant because of negative biomechanical conditions. In three-point bending test, formed regenerate was noted as mechanically more enduring in BMP-2 group. Increased VEGF activity in distraction osteogenesis promises progress for future. New studies on distraction osteogenesis models' angiogenesis stimulation and different biomechanical conditions' interaction aimed at this purpose are needed.